Οι ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες που ανέφεραν ότι αισθάνονταν διακρίσεις στην εργασία τους παρουσίασαν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν υψηλή αρτηριακή πίεση από τους ενήλικες που ανέφεραν λιγότερες διακρίσεις στην εργασία τους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Οι ερευνητές όρισαν τη διάκριση ως «άδικες συνθήκες ή δυσάρεστη μεταχείριση στην εργασία λόγω προσωπικών χαρακτηριστικών, ιδιαίτερα φυλής, φύλου ή ηλικίας».
Η χρόνια έκθεση σε διακρίσεις μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία στο καρδιαγγειακό σύστημα λόγω συνεχόμενων στρεσογόνων αντιδράσεων και σε υψηλότερη αρτηριακή πίεση συνολικά, λέει η μελέτη.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση καταστρέφει τις αρτηρίες και τις καθιστά λιγότερο ελαστικού τύπου (σ.σ. ελαστικού τύπου αρτηρίες ή μεταφορικές αρτηρίες είναι οι μεγαλύτερες και δέχονται αίμα κατευθείαν από την καρδιά) σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ. Αυτή η βλάβη μειώνει τη ροή του αίματος και του οξυγόνου στην καρδιά και μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακές παθήσεις. Υψηλότερη αρτηριακή πίεση σημαίνει υψηλότερο κίνδυνο προβλημάτων όπως εμφράγματα και εγκεφαλικά.
Για τη μελέτη, που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο Journal of the American Heart Association, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 1.246 άτομα που ξεκινούσαν μεταξύ 2004 και 2006. Κάθε συμμετέχων είπε ότι δεν είχε υψηλή αρτηριακή πίεση στην αρχή της μελέτης και οι περισσότεροι είπαν ότι είχαν δεν καπνίζουν και κατανάλωναν λίγο ή καθόλου αλκοόλ.
Πάνω από το 93% των συμμετεχόντων ήταν λευκοί και περίπου το 52% ήταν γυναίκες. Περίπου το ένα τρίτο ήταν κάτω των 45 ετών, το ένα τρίτο ήταν μεταξύ 46 και 55 ετών και το ένα τρίτο ήταν άνω των 56 ετών.
Για να αξιολογήσουν τα επίπεδα διάκρισης, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν έρευνες σχετικά με το εάν αντιμετώπισαν άδικη μεταχείριση στην εργασία, εάν ένιωθαν ότι τους παρακολουθούσαν πιο στενά από τους άλλους στη δουλειά, εάν ένιωθαν συχνά ότι τους αγνοούν στην εργασία και εάν οι προαγωγές εργασίας έγιναν δίκαια. Παρακολουθήθηκαν για περίπου οκτώ χρόνια, μέχρι το 2013 και το 2014.
Η έρευνα ασχολήθηκε επίσης με πόσο συχνά γίνονταν εθνοτικές, φυλετικές ή σεξουαλικές συκοφαντίες ή αστεία σε ένα εργασιακό περιβάλλον
Σύμφωνα με την ανάλυση, 319 από τους συμμετέχοντες ανέφεραν ότι ανέπτυξαν υψηλή αρτηριακή πίεση μέχρι το τέλος των οκτώ ετών.
Τα άτομα που αντιμετώπισαν μέτρια επίπεδα διακρίσεων στο χώρο εργασίας στην αρχή της μελέτης είχαν 22% περισσότερες πιθανότητες από εκείνους που ανέφεραν μικρά επίπεδα διακρίσεων στο χώρο εργασίας να αναφέρουν υψηλή αρτηριακή πίεση μετά από οκτώ χρόνια.
Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που βίωσαν μικρές διακρίσεις στο χώρο εργασίας στην αρχή της μελέτης, τα άτομα με υψηλά επίπεδα διακρίσεων στο χώρο εργασίας είχαν 54% περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν υψηλή αρτηριακή πίεση μετά από οκτώ χρόνια.
Οι συγγραφείς της μελέτης σημείωσαν πιθανούς περιορισμούς στην έρευνα, συμπεριλαμβανομένου του ότι η πλειονότητα των συμμετεχόντων ήταν λευκοί και ότι τα ευρήματα βασίστηκαν σε πληροφορίες που οι άνθρωποι ανέφεραν από μόνοι τους.
Τα ευρήματα προστίθενται στην έρευνα της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας που συνέδεσε συγκεκριμένες θέσεις εργασίας με κακή υγεία της καρδιάς στις γυναίκες, σύμφωνα με τον δρ Εντουάρντο Σάντσεζ, ο οποίος είναι ο επικεφαλής ιατρός της Εταιρείας για την πρόληψη, αλλά δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα.
Αυτό το, ολοένα και αυξανόμενο, σύνολο στοιχείων θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους εργοδότες να αναγνωρίσουν ότι η εργασία πρέπει να θεωρείται σημαντικός κοινωνικός καθοριστικός παράγοντας για την υγεία, είπε ο Σάντσεζ. Οι εργοδότες θα πρέπει να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον κατά των διακρίσεων, είπε, και οι άνθρωποι θα πρέπει να εντοπίσουν πού θα μπορούσαν να έχουν τη μορφή αστείων ή σχολίων οι διακρίσεις στον χώρο εργασίας.
Η δρ Μάρθα Γκουλάτι, διευθύντρια πρόληψης στο Καρδιολογικό Ινστιτούτο Cedars-Sinai Smidt, είπε ότι αν και οι καρδιολόγοι αρχίζουν να κατανοούν τις επιπτώσεις των διακρίσεων στην υγεία της καρδιάς, δεν είναι κάτι για το οποίο έχουν εκπαιδευτεί να ρωτούν τους ασθενείς τους.
Η Γκουλάτι, η οποία περιθάλπει κυρίως γυναίκες, είπε ότι έχει εκπαιδευτεί να ρωτά τους ασθενείς της σχετικά με τους κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας, όπως η διατροφή, η οικονομική κατάσταση ή η ασφαλιστική κάλυψη.
«Θα είμαι ειλικρινής, μέχρι να διαβάσω αυτή τη μελέτη, δεν σκέφτηκα να ρωτήσω για τις διακρίσεις στην εργασία», είπε η ίδια, η οποία δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Θα μπορούσε να είναι απαραίτητο να αρχίσουμε να ρωτάμε τους ασθενείς για το εργασιακό τους περιβάλλον και για το αν υφίστανται διακρίσεις εκεί, συμπλήρωσε. Εάν οι διακρίσεις στο χώρο εργασίας μπορούν να εντοπιστούν έγκαιρα, θα μπορούσε να ενημερώσει τους ασθενείς της για τους πιθανούς κινδύνους που διατρέχουν για την υγεία τους.