Στα πλαίσια μιας εργασίας για τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν μερικά χρόνια, μελέτησα με πολύ προσοχή -καθώς την βάσισα σε μεγάλο βαθμό επάνω του- το εξαιρετικό βιβλίο του Christopher Clark, «Οι Υπνοβάτες». Πραγματεύεται το πώς ενώ η έλευση του πολέμου ήταν προφανής, τόσο οι λαοί όσο και οι ηγεσίες της Ευρώπης βάδιζαν προς αυτόν ως υπνοβάτες, ανήμποροι να αντιδράσουν. Τότε μου είχε φανεί απερίγραπτα εξωφρενικό, απίστευτα εξοργιστικό. Και όμως. Συμβαίνει σε εμάς. Κάθε μέρα. Το ζούμε και το βιώνουμε.
Η Τουρκία, ούσα άκρως αναθεωρητική, διεξάγει υβριδικό πόλεμο και εμείς, μεθυσμένοι ακόμη από το ημίγλυκο κρασί του διεθνισμού, της αδερφοσύνης των λαών, της ηρεμίας που προσφέρει η παγκοσμιοποίηση, της παντοκρατορίας των αγορών και άλλων πολλών θεωρήσεων στις οποίες εντρυφήσαμε στα φοιτητικά κουτούκια της νιότης μας, το βράδυ βλέπουμε τουρκικά σήριαλ και πάμε για ύπνο ενώ μας ζεσταίνει η τουρκική ηλεκτρική σόμπα KUMTEL.
Η οξυδέρκεια και η διπλωματική ευστροφία της ελληνικής κυβέρνησης φαίνεται ότι θα οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση της κρίσης.. Η Τουρκία οδηγείται σε διπλωματική απομόνωση και λογικά δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει περαιτέρω και ουσιαστικά την ελληνική κυριαρχία. Αυτό βέβαια απλώς μας δίνει χρόνο.
Είναι αλήθεια ότι πρέπει να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος στον εξοπλισμό και την επάνδρωση του στρατού, με όποιες θυσίες χρειάζονται. Να επανέλθει το φρόνημα , το ηθικό που λείπει εδώ και χρόνια καθώς λατρέψαμε κάθε τι ξενικό λες και γειτονεύουμε με την Ελβετία και την Αυστρία και όχι με μια αδηφάγα περιφερειακή δύναμη που εποφθαλμιά εδάφη μας. Η περιχαράκωση πίσω από έναν υγιή πατριωτισμό , χωρίς μεγάλα λόγια και αστειότητες, η δημιουργία ενός έθνους-κράτους με σαφή προσανατολισμό και εμπλουτισμένο με εθνική και χριστιανική συνείδηση είναι μονόδρομος. Το brand Greece φαίνεται ότι πουλάει ακόμη. Πολιτικές δημόσιας διπλωματίας με άξονα την ήπια ισχύ μας πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή της εξωστρέφειάς μας.
Ας μην υπνοβατούμε άλλο. Είμαστε στο πάρα πέντε. Ας μην διαβάζουν τα εγγόνια μας στο μέλλον για μας τους Υπνοβάτες.