Οι Κούρδοι εξελίσσονται, για ακόμη μια φορά, σε καταλυτικό παράγοντα στις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, καθώς οι διαρκείς διώξεις στελεχών τους από τον Ταγίπ Ερντογάν και η αποψίλωση του κόμματος τους, έχει στρέψει τους περισσότερους εξ αυτών στην αντιπολίτευση.
Οι δημοτικές επαναληπτικές εκλογές της 23ης Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη, αποτελούν σημείο καμπής για τον Ταγίπ Ερντογάν, καθώς η εκ νέου απώλεια του μητροπολιτικού Δήμου θα δώσει λαβές για κριτική από την αντιπολίτευση και πρόσφορο έδαφος για εσωκομματική αμφισβήτηση.
Η αντιπολίτευση, γνωρίζοντας ότι ο Κεμάλ Κιλντσάρογλου, δεν έχει πιθανότητες εκλογής, καθώς αντιπροσωπεύει μειοψηφικό θρησκευτικό ρεύμα, αναζητά επί μακρόν ηγέτη κοινής αποδοχής, ενώ παράλληλα καταβάλλει προσπάθειες για ευρύτερες πολιτικές συγκλίσεις και με δυσαρεστημένους του κόμματος AKP, του Ταγίπ Ερντογάν. Παράλληλα, η μεγάλη ήττα στις δημοτικές εκλογές αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για την εκδήλωση κύματος αμφισβήτησης του Ταγίπ Ερντογάν από προβεβλημένα στελέχη του κόμματός του. Οι δύο αυτές δυναμικές, έχουν ως κοινή συνισταμένη την αλλαγή κατεύθυνσης της Τουρκίας και την επαναπροσέγγιση με τη Δύση, γεγονός που καθιστά το ενδεχόμενο πολιτικής συνεργασίας λιγότερο απίθανο, παρά τις σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.
Υπ’ αυτό πρίσμα, η οριακή νίκη του υποψηφίου της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) Εκρεμ Ιμάμογλου στις εκλογές του Μαρτίου 2019 έναντι του υποψήφιου του κυβερνώντος ισλαμιστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Μπιναλί Γιλντιρίμ, φαίνεται ότι αναγκάζει τον Ερντογάν να αναζητήσει διαύλους με την κουρδική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, που αριθμεί 1.5 εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Οι τουρκικές αρχές, υπό την καθοδήγηση του Ταγίπ Ερντογάν, επέτρεψαν για τρίτη φορά από το Μάιο, στο πλαίσιο αυτό, στο φυλακισμένο ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, σε μια ακόμη προσπάθεια εργαλειοποίησής του, να δεχτεί τους δικηγόρους του για πρώτη φορά μέσα σε οκτώ χρόνια. Σημειολογικά, η κίνηση αυτή ενδέχεται να θεωρείται και άνοιγμα του Ερντογάν προς στους Κούρδους ψηφοφόρους καθώς έχει περιορισμένα περιθώρια προσέγγισης των Κούρδων εξαιτίας της συμμαχίας του με το υπερεθνικιστικό Κίνημα Εθνικιστικής Δράσης (MHP) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
Ο Ερντογάν επιδιώκει να αποφύγει μια δεύτερη ήττα του AKP στη μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη της Τουρκίας, καθώς αναμένεται να θεωρηθεί σημαντικό πλήγμα για το προφίλ του, σε μια περίοδο που οι αμερικανό – τουρκικές σχέσεις χαρακτηρίζονται από εντάσεις (μαχητικά F-35, αγορά ρωσικών S-400, ανατολική Μεσόγειο) και που η Ουάσινγκτον εφαρμόζει το νέο γεωοικονομικό της δόγμα βασισμένο σε συμμαχίες κρατών που αντιδρούν στους στρατηγικούς σχεδιασμούς του Ταγίπ Ερντογάν και στην ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στην περιοχή (Αίγυπτο, Ισραήλ, Ελλάδα).