Η παγκοσμιοποίηση της Παιδείας θα έπρεπε να «επί συνέβαινε» ως φυσική συνέπεια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης.
Αυτό θα σήμαινε ότι θα είχαμε ένα σύνολο από κοινές «υψηλές» αξίες οι οποίες παραδεκτές από το σύνολο της παγκόσμιας κοινωνίας θα εναρμονιζόταν σε ένα και μόνο στόχο.
Την εξασφάλιση της Παγκόσμιας Ειρήνης.
Την αποφυγή των συρράξεων και τον περιορισμό της πιθανότητας πυρηνικού ολοκαυτώματος
Αλλά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;
Στην πιο αναπτυγμένη γωνιά του Πλανήτη που γέννησε την Αναγέννηση, στην Ευρώπη, η Παιδεία αναπτύσσεται χωρίς κοινά οράματα άρα και χωρίς κοινή Παιδεία και έχει πάρει την κατιούσα.
Στον υπόλοιπο κόσμο η τεχνολογία με ένα είδος μιμητικής εκπαίδευσης δημιούργησε μεν μεγάλους «επιμορφωμένους» πληθυσμούς οι οποίοι γνωρίζουν «ανάγνωση» αλλά δεν είναι σε θέση να διακρίνουν ή να επιλέξουν τι πρέπει να διαβάζουν με συνέπεια να γίνονται εύκολα θύματα φτηνών μηνυμάτων και επιρροών.
Η σημερινή αναφορά που ήταν αντικείμενο ομιλίας μου στη Διπλωματική Ακαδημία του Αζερμπαϊτζάν είναι κάτι μεταξύ πρόβλεψης και προειδοποίησης.
Σ΄αυτήν τη δυνατή πορεία της αμφισβήτησης μπορούν μόνο να βαδίσουν reflective minds.
Και αυτό είναι ζήτημα πρωτίστως επίσης της ποιότητος της παιδείας.
Η σημερινή πολιτική και διπλωματική πραγματικότητα σήμερα μπορεί να συμπυκνωθεί στις 200 περίπου κυβερνήσεις και στις 100 και πλέον ένοπλες συρράξεις παγκοσμίως
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το πρώτο αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι είμαστε ελλιπείς σε αποδοτικές παγκόσμιες λύσεις.
Οι λαοί που πλέον και με τη συνταγματική βούλα έχουν διαμορφωθεί σε πληθυσμούς χωρίς ταυτότητα ξέφυγαν από την αλυτρωτική αμφισβήτηση και διαμαρτυρία
Οι παλιοί μέθοδοι της Διπλωματίας κατέφευγαν στα όπλα.
Οι νεότεροι στους οικονομικούς και μονεταριστικούς εκβιασμούς.
Στην πραγματικότητα,λοιπόν, σε κάθε ιστορική περίοδο της ανθρωπότητος κάτι θα υπάρχει που να τραυματίζει τους σκεπτόμενους πολίτες και τους λαούς.
Σαν συμπέρασμα, στην εποχή μας, για να μη μας « σκοτώσουν» οι νέες τεχνολογίες η παγκοσμιοποίηση πρέπει να βρει μια νέα αναφορά στην Παιδεία!
Ένα σταθερό και μόνιμο σύστημα παγκοσμιοποιημένης παιδείας θα ενέπνεε νέους ηγέτες μα θα αποτελούσε ένα δημιουργικό καταφύγιο Δικαιοσύνης και Ελευθερίας που δεν θα είχε πρόβλημα να θορυβηθεί ή να τρομάξει από οποιεσδήποτε απειλές.
Για τον απλούστατο λόγο ότι στη βάση του προβληματισμού μας δεν είναι η δήθεν ανοχή αλλά η κατανόηση και η ευθυγράμμιση με κοινές αξίες.
Αυτή η πρόταση μας είναι απλή στη σύλληψη της αλλά σε νόημα αγκαλιάζει τις σύγχρονες διπλωματικές διεθνείς ανάγκες
Είναι δε αυτονόητο ότι στηρίζεται στην αποφασιστική επανάκαμψη της λατρείας μας στην Κλασσική Παιδεία.
Πρόταση για όλο το κόσμο που δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί όπως, δυστυχώς, έγινε με την πρόταση μας για τη μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων.