Ασφαλώς, και πρέπει να καταργηθεί ο υπο-κατώτατος μισθός για ηλικίες κάτω των 25 ετών – πρόκειται για μία διάταξη που θυμίζει το εργασιακό καθεστώς σε φάμπρικες του 19ου αιώνα.. και όχι μία Ευρωπαϊκή χώρα...
Ωστόσο, το ερώτημα είναι πως θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, όχι μόνο των νέων αλλά και των μακροχρόνια ανέργων. Η απάντηση είναι στα αλήθεια δύσκολη αν αναλογιστούμε ότι η ανεργία αντιμετωπίζεται με δύο και μόνο τρόπους – την αυξημένη ζήτηση και τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων.
Και, οι δυο τρόποι στην παρούσα κατάσταση της Οικονομίας δε μπορούν να δώσουν αποτελεσματικά λύση σε τούτο το κοινωνικό, οικονομικό και αμιγώς πολιτικό πρόβλημα. Και τούτο διότι η αύξηση του κατώτατου μισθού που ήδη προαναγγέλλεται από κυβερνητικά χείλη – εν όψει ΔΕΘ – δεν είναι ικανή ώστε να δημιουργήσει ζήτηση, η οποία με τη σειρά της θα φέρει νέες θέσεις εργασίας.
Θετικό μεν, στάλα στον ωκεανό δε ..
Νέες επιχειρήσεις πάντα θα δημιουργούν οι ανήσυχοι και οι καινοτόμοι, αλλά οι περισσότεροι από δαύτους βρίσκονται εκτός συνόρων. Ενώ, το επιχειρείν από ανάγκη, και μόνο, δεν αρκεί για να λύσει την ανεργία σε τέτοια κλίμακα.
Επομένως, χρειάζεται, κύριοι και.. κυρίες του Προοδευτικού χώρου, κρατική παρέμβαση – επιθετικού χαρακτήρα. Δηλαδή, πολλές από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έχει η Ελληνική οικονομία θα έβαζαν έναν επιπλέον μισθό στα έξοδα τους αν το Κράτος επιδοτούσε την Εργασία ..
Και, αν τούτο δε μπορεί γίνει μαζικά, και άμεσα, με επιδότηση του μισθού, λόγω Προϋπολογισμού – μπορεί να γίνει έμμεσα με πλήρη απαλλαγή ασφαλιστικών υποχρεώσεων για ορισμένα έτη, αλλά και με φορολογικά κίνητρα για τον εργοδότη. Τούτο θα δώσει μια ανάσα στο ακανθώδες πρόβλημα της ανεργίας – ενώ θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για αυξημένη ζήτηση στα έτη που ακολουθούν.
Επομένως, το ζήτημα της κρατικής παρέμβασης έχει νόημα να βάλεις το μοτέρ σε λειτουργία – και όταν τούτο αποκτήσει τη δυναμική που χρειάζεται αποσύρεις κάθε παρέμβαση όπως ακριβώς κάνεις και σε ένα παιδί στα πρώτα του βήματα, στα πρώτα του γράμματα, στις πρώτες του λέξεις.
Εν τω μεταξύ, για κοινωνικές κατηγορίες όπως μονογονεϊκές οικογένειες, νέοι με πρόωρη εγκατάλειψη σπουδών κοκ πρέπει να έχεις ακόμη πιο επιθετική πολιτική ώστε αυτοί οι άνθρωποι να αποφύγουν το – βέβαιο – κοινωνικό αποκλεισμό.
Είναι ώρα για απτά αποτελέσματα – που φαίνονται και μετρούνται στην πραγματική οικονομία.
Καλές οι συμβολικές πολιτικές κινήσεις – καλές και οι προθέσεις.. αλλά δεν είναι αρκούν, κύριοι.. και κυρίες του Προοδευτικού χώρου.