Συνήθιζαν παλιά να βαφτίζουν «σωτήριον» το κάθε νέο έτος. Εκεί στις πρωτοχρονιάτικες ευχές, κόλλαγαν κι ένα «σωτήριον», έτσι για το καλό. Προκαταβολικά δηλαδή, γιατί αν περίμεναν στον απολογισμό, χλωμό, πολύ χλωμό. Μιας και σπανίως, ίσως ποτέ, τα πεπραγμένα δικαίωσαν την άκρως φιλόδοξη πρωτοχρονιάτικη ευχή.
Το 2019 δεν ξέρω αν θα ναι «σωτήριον», δεν ξέρω αν θ’ αποδειχθεί καν «αίσιον και ευτυχές» (κι αυτό από τις συνήθεις ευχές παρελθούσης χρήσεως) όμως, σίγουρα, για τα μέτρα μας και για τη Χώρα μας θα ναι έτος-σταθμός. Ή σωστότερα έτος με πολλούς «σταθμούς». Πολλούς κι ενδιαφέροντες, και ιδιαιτέρως σημαντικούς «σταθμούς». Και με πολλά αινίγματα…
Στους πρώτους-πρώτους κιόλας μήνες του νέου χρόνου, εκεί περί τα τέλη Φεβρουαρίου, θα έρθει στη Βουλή προς επικύρωση η Συμφωνία των Πρεσπών. Η λύση δηλαδή του Μακεδονικού, μιας μεγάλης, μιας ιστορικής εθνικής εκκρεμότητας. Όπου, σύμφωνα, με όλες τις ενδείξεις, δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Οπότε μετά κι απ’ αυτή την τελευταία πράξη, αποκαθίστανται οι ισορροπίες, η σταθερότητα και η «κανονικότητα» στην περιοχή. Με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την πορεία της Χώρας μας προς το μέλλον.
Δεν πρόκειται να υπάρξει, βεβαίως, πρόβλημα για την επικύρωση της συμφωνίας στο ελληνικό κοινοβούλιο, παραμένει ωστόσο το ερώτημα το σχετικό με τις καταφατικές ψήφους που αυτή θα συγκεντρώσει. Δεδομένου ότι, τυπικά, θα αρκούσε και η απλή πλειοψηφία επί του συνόλου των παρόντων βουλευτών. Όμως, σ΄ αυτή την περίπτωση, θα μπορούσε ίσως αμφισβητηθεί ως «ανίσχυρη» η συνθήκη. Με ό, τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Και είναι γι αυτό που, αυτή την ώρα, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια, ώστε το σκορ της επικύρωσης να υπερβεί την απόλυτη πλειοψηφία των 151 κοινοβουλευτικών ψήφων. Ενδεχόμενο που ήδη θεωρείται αρκετά, έως πολύ πιθανό…
Κατά πάσαν λογική πρόβλεψη, και σύμφωνα με όλα τα ως τώρα δεδομένα, η υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών θα σημάνει και το τέλος της τετραετούς συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παραμένει πάντως εισέτι θολό το τοπίο για τα από κει και πέρα. Για το αν δηλαδή οι ΑΝΕΛ θα περιοριστούν στην απόσυρση των υπουργών τους από την Κυβέρνηση. Ή αν θα προχωρήσουν και στην άρση της εμπιστοσύνης τους απ’ αυτήν. Σ’ αυτή την δεύτερη περίπτωση είναι πραγματικά άδηλο το μέλλον. Αν δηλαδή θα επιχειρηθεί η διαμόρφωση νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας (στην περίπτωση που διατίθενται, φυσικά, οι σχετικές «εφεδρείες»), ή αν ο Αλέξης Τσίπρας θα συνεχίσει το έργο του ως επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας. Πολύ περισσότερο που δεν θεωρείται πιθανό, διόλου πιθανό, να ευδοκιμήσει τυχόν πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ. Όπως και να χει, το από κει και πέρα τοπίο παραμένει, για την ώρα, αδιευκρίνιστο…
Σε κάθε περίπτωση έρχονται στη συνέχεια οι εκλογικές «υποχρεώσεις» του νέου χρόνου. Καθώς οι διπλές αναμετρήσεις των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι ήδη προγραμματισμένες για το τέλος Μαϊου του 2019. Και προκειμένου για τις ευρωπαϊκές εκλογές, αυτή την φορά θα είναι κρισιμότερες παρά ποτέ. Ακόμη και για το μέλλον της ίδιας της ευρωπαϊκής υπόθεσης. Στο εσωτερικό πεδίο το ερώτημα που από καιρό απασχολεί τους πολιτικούς αναλυτές είναι μήπως η μαγιάτικη κάλπη αντί για διπλή θα είναι τριπλή. Αν δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας θα επιλέξει τελικά την ταυτόχρονη διεξαγωγή και των εθνικών εκλογών. Είναι βέβαιο, εν προκειμένω, πως ο Πρωθυπουργός θα επιθυμούσε την εξάντληση της τετραετίας. Και μ’ αυτό το σχέδιο πορεύεται για την ώρα. Όμως και το σενάριο των τριπλών εκλογών διαθέτει ισχυρά ερείσματα. Καθώς τα κυβερνητικά κόμματα δελεάζονται συνήθως μ’ αυτή την προοπτική. Προσδοκώντας να διοχετευτεί στις άλλες δύο κάλπες η όποια δυσαρέσκεια, και να μείνει «καθαρή» η κάλπη των εθνικών εκλογών.
Τα δεδομένα όμως που θα κρίνουν τις τελικές επιλογές δεν θα εμφανιστούν παρά τον προσεχή Μάρτιο. Δεδομένα όπως η σταθερότητα της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ή η απόδοση του εν εξελίξει κυβερνητικού κοινωνικού προγράμματος. Ή και η θέση του κυβερνώντος κόμματος στον δημοσκοπικό χάρτη. Όλ’ αυτά επί των οποίων η εικόνα θα είναι πολύ καθαρότερη εκεί περί τα μέσα Μαρτίου. Τότε λοιπόν, μόνον τότε τα σπουδαία, τότε και οι οριστικές αποφάσεις. Ως τότε υπομονή. Και προπαντός όχι στοιχήματα. Για την ώρα ουδείς μπορεί να πει το παραμικρό. Ουδείς, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας…