Μια εξαιρετικά λεπτομερής ανάλυση μιας πλήρους μεγέθους ψηφιακής σάρωσης του «Τιτανικού» αποκάλυψε νέα στοιχεία για τις τελευταίες ώρες του υπερωκεανίου.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του BBC, η 3D ρεπλίκα δείχνει την έκταση της βιαιότητας με την οποία το σκάφος έσπασε στα δύο ενώ βυθιζόταν μετά τη μοιραία σύγκρουση με το παγόβουνο η οποία οδήγησε στην τραγωδία, με 1.500 επιβάτες να χάνουν τις ζωές τους. Η σάρωση παρέχει μια νέα εικόνα του λεβητοστασίου, επιβεβαιώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις αναφορές πως οι μηχανικοί εργάζονταν μέχρι την τελευταία στιγμή για να παραμένουν ανοιχτά τα φώτα του πλοίου. Επίσης, προσομοίωση υπολογιστή υποδεικνύει ότι ρωγμές στο κύτος μεγέθους κολλών Α4 οδήγησαν στη βύθισή του.
«Ο “Τιτανικός” είναι ο τελευταίος αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής που απομένει, και έχει ακόμα ιστορίες να πει» είπε ο Παρκς Στίβενσον, αναλυτής του Τιτανικού.
Η σάρωση εξετάστηκε στο πλαίσιο νέου ντοκιμαντέρ του National Geographic και της Atlantic Productions με τίτλο «Titanic: The Digital Resurrection» («Τιτανικός: Η ψηφιακή ανάσταση»).
Το ναυάγιο, που βρίσκεται σε βάθος 3.800 μέτρων στα παγωμένα ύδατα του Ατλαντικού, κατεγράφη με υποβρύχια ρομπότ. Πάνω από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία του «ψηφιακού διδύμου» του πλοίου.
Λόγω του μεγέθους του ναυαγίου και του σκότους του βυθού η εξερεύνησή του παρέχει μόνο περιορισμένης έκτασης εικόνες- ωστόσο η σάρωση παρέχει την πρώτη πλήρη κάτοψη του πλοίου. Η πλώρη βρίσκεται σε καλή κατάσταση στον πυθμένα, ωστόσο σε απόσταση 600 μέτρων η πρύμνη είναι μια άμορφη μεταλλική μάζα.
«Είναι σαν σκηνή εγκλήματος- πρέπει να δεις τα στοιχεία, στο πλαίσιο του μέρους όπου βρίσκονται» είπε ο Παρκς Στίβενσον. «Και μια εκτενής εικόνα του συνόλου του ναυαγίου είναι κλειδί για την κατανόηση του τι συνέβη εδώ».
Η σάρωση αποκαλύπτει νέες λεπτομέρειες, περιλαμβανομένου ενός φινιστρινιού που φαίνεται να καταστράφηκε από το παγόβουνο- κάτι που συνάδει με τις μαρτυρίες περί πάγου σε κάποιες καμπίνες επιβατών κατά τη σύγκρουση. Επίσης, ειδικοί μελετούσαν ένα από τα μεγάλα λεβητοστάσια, που είναι εύκολο να δει κανείς στη σάρωση. Επιβάτες είχαν πει ότι τα φώτα ήταν ακόμα αναμμένα καθώς το πλοίο βούλιαζε- και, σύμφωνα με την ψηφιακή ρεπλίκα, κάποιοι από τους λέβητες φαίνεται πως λειτουργούσαν ακόμα όταν βυθίστηκαν στο νερό. Ακόμα, μια βαλβίδα βρέθηκε σε θέση που δείχνει ότι ατμός συνέχιζε να διοχετεύεται στο σύστημα παραγωγής ηλεκτρισμού. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στους μηχανικούς υπό τον Τζόζεφ Μπελ που συνέχιζαν να ρίχνουν άνθρακα στους κλιβάνους- σκοτώθηκαν όλοι, ωστόσο αυτό έσωσε ζωές, τόνισε ο Παρκς Στίβενσον. «Κράτησαν τα φώτα και το ρεύμα σε λειτουργία μέχρι τέλους, για να δώσουν στο πλήρωμα χρόνο να κατεβάσει τις λέμβους με ασφάλεια υπό το φως και όχι σε συνθήκες απόλυτου σκότους» είπε σχετικά στο BBC. «Συγκράτησαν το χάος όσο περισσότερο ήταν δυνατόν, και όλο αυτό το συμβολίζει κατά κάποιον τρόπο η ανοιχτή βαλβίδα ατμού εκεί στην πρύμνη».
Μια νέα προσομοίωση επίσης παρέχει επιπλέον λεπτομέρειες για τη βύθιση του πλοίου: Χρησιμοποιεί ένα λεπτομερές δομικό μοντέλο του πλοίου, που δημιουργήθηκε με βάση τα σχέδια του «Τιτανικού», συν πληροφορίες για την ταχύτητα, κατεύθυνση και θέση του, για να κάνει προβλέψεις για τη ζημιά που προκλήθηκε κατά τη σύγκρουση με το παγόβουνο. «Χρησιμοποιήσαμε προηγμένους αλγορίθμους, υπολογιστικά μοντέλα και δυνατότητες υπερυπολογιστών για την αναδημιουργία της βύθισης του “Τιτανικού”» είπε ο Τζέομ Κι Πάικ του University College London, που ηγήθηκε της έρευνας. Η προσομοίωση δείχνει πως αν και η σύγκρουση ήταν πλαγιομετωπική, το πλοίο υπέστη μια σειρά από ρωγμές κατά μήκος ενός στενού τμήματος του κύτους. Το πλοίο είχε σχεδιαστεί για να παραμένει εν πλω ακόμα και αν γέμιζαν νερό τα τέσσερα στεγανά διαμερίσματά του, ωστόσο η προσομοίωση δείχνει πως σημειώθηκαν ζημιές σε έξι διαμερίσματα. «Αυτό που έκανε τη διαφορά ανάμεσα στο αν θα βυθιζόταν ή όχι ο “Τιτανικός” ανάγεται στις διαστάσεις τρυπών μεγέθους κόλλας χαρτιού» είπε ο Σάιμον Μπένσον, λέκτορας ναυτικής αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. «Μα το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι μικρές τρύπες είναι σε μεγάλο μήκος, οπότε τα ύδατα μπαίνουν αργά μα σταθερά σε όλες τις τρύπες αυτές, και μετά τα διαμερίσματα γεμίζουν και ο “Τιτανικός” βυθίζεται».