Η αποδυνάμωση της Χεζμπολά, μετά τις Ισραηλινές επιθέσεις στο Νότιο Λίβανο καθώς και του Ρωσικού παράγοντα λόγω του μετώπου της Ουκρανίας, επέτρεψαν την δράση των διαδόχων τρομοκρατών της Αλ Κάιντα (HTS) στη Βόρεια Συρία, οδηγώντας στην κατάληψη του ιστορικού Χαλεπίου, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Στην επιχείρηση που αποτελεί αναγέννηση των τζιχαντιστών συμμετέχουν Ουζμπέκοι, Τσετσένοι, Τατζίκοι, Κιργίζιοι ακόμα και Ουιγούροι, έχοντας την καταφανή στρατιωτική υποστήριξη της Τουρκίας που τους ονοματίζει «Συριακή αντιπολίτευση»!
Βασική επιδίωξη της Τουρκίας είναι η ματαίωση του προπλάσματος μιας Κουρδικής οντότητας, προπομπός ενός αυτόνομου Κουρδικού Κράτους για το οποίο έχουν ήδη αναφερθεί οι Ισραηλινοί. Θέλουν επίσης να προλάβουν την έλευση του Τράμπ στην εξουσία ο οποίος έχει ήδη καλέσει Κουρδική αντιπροσωπεία στην ορκωμοσία του στον Λευκό Οίκο.
Παράλληλα η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την αποδυνάμωση του Σιιτικού άξονα στο Λίβανο και στην Συρία επιδιώκει την υποκατάσταση του Ιράν ως περιφερειακής δύναμης στην Κεντρική Ασία και στην Μέση Ανατολή.
Επαναφέροντας την διακήρυξη των 6 σημείων του τελευταίου Οθωμανικού συμβουλίου του 1920, γνωστό ως Τουρκικός Εθνικός όρκος, ο Ερντογάν αναδεικνύει τις νέο-Οθωμανικές επιδιώξεις που περιλαμβάνουν το Χαλέπι στη Συρία, το Κιρκούκ και την Μουσούλη στο Β. Ιράκ και ίσως αργότερα την ….Θεσσαλονίκη!
Το βάσιμο των επιδιώξεων αυτών θα κριθεί τις αμέσως επόμενες μέρες από το εάν οι Τζιχαντιστές παραμείνουν στο Χαλέπι καθώς και από την τύχη του καθεστώτος Άσαντ που μόνο η Ισραηλινή υποστήριξη μπορεί να εγγυηθεί την διατήρηση του. Οι Τουρκικές επιδιώξεις αποτελούν την πρώτη σημαντική ενδόρρηξη του Ευρασιανικού άξονα αφού ακόμα και η Κίνα ευχήθηκε την εξάλειψη των μουσουλμάνων Ουιγούρων που μάχονται στην Συρία στο πλευρό της Τουρκίας. Έρχεται δε λίγο μετά την σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών στην Κιργιζία, μιας ένωσης 160 εκατ. Τουρκόφωνων, από την Κεντρική Ασία ως την Ουγγαρία και τα Κατεχόμενα της Κύπρου με κοινό νόμισμα, σημαία, αλφάβητο και άμυνα που επιδιώκει να καταστεί αυτόνομος πόλος μεταξύ Ρωσίας και Κίνας.
Απέναντι σ αυτές τις εξελίξεις ο Ελληνισμός οφείλει να αναλάβει άμεσες πρωτοβουλίες σε δύο βασικές κατευθύνσεις:
Α. την υποστήριξη της δημιουργίας του Κουρδικού Κράτους σε μια κρίσιμη περιοχή που περιλαμβάνει εδάφη της Βορείου Συρίας, του Βορείου Ιράκ, της Νοτιο-ανατολικής Τουρκίας και του Ιράν. Οι Κούρδοι που αποτελούν σήμερα την μόνη κοσμική δύναμη στην Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό της ευρύτερης περιοχής απέναντι στον ισλαμικό σκοταδισμό και τις απολυταρχίες σε Τουρκία και Ιράν,
Β. την δημιουργία γέφυρας υποστήριξης των Ελληνορθόδοξων του Λεβάντε, ενός πληθυσμού που ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο και βρίσκεται ακόμα μια φορά υπό άμεση απειλή από τους τους τζιχαντιστές. Η αδράνεια του Υπουργείου εξωτερικών να υπερασπιστεί τους Ελληνορθόδοξους πληθυσμούς της περιοχής ήδη από την περίοδο του Συριακού εμφυλίου αποτελεί όνειδος ανθρωπιστικό και υποδηλώνει άγνοια του ιστορικού και πολιτιστικού βάθους της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή ήδη από τους Ελληνιστικούς χρόνους.