Οι Βίκινγκς είχαν παράθυρα - τα οποία συνήθως σχετίζονταν μόνο με μεσαιωνικές εκκλησίες και κάστρα - κάτι που σημαίνει ότι οι Σκανδιναβοί επιδρομείς κάθονταν σε δωμάτια φωτισμένα από οπές με γυαλί, αποκάλυψαν Δανοί ερευνητές. Οι υαλοπίνακες μπορούν να χρονολογηθούν πολύ πριν από τις εκκλησίες και τα κάστρα του Μεσαίωνα με τα οποία συνδέονται τα τζάμια, σύμφωνα με τους ερευνητές.
«Αυτή είναι μια ακόμη απομάκρυνση από την εικόνα των ανεπιτήδευτων βάρβαρων Βίκινγκς που απλώς κράδαιναν τα ξίφη τους», δήλωσε ο Mads Dengsø Jessen, ανώτερος ερευνητής στο Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης.
Τα τελευταία 25 χρόνια, οι αρχαιολόγοι έχουν βρει θραύσματα γυαλιού σε έξι ανασκαφές στη νότια Σουηδία, τη Δανία και τη βόρεια Γερμανία.
Στην Κοπεγχάγη, 61 θραύσματα αναλύθηκαν και οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα κομμάτια γυαλιού μπορούν να χρονολογηθούν πολύ πριν από τις εκκλησίες και τα κάστρα του Μεσαίωνα και ότι οι Βίκινγκς είχαν παράθυρα με τζάμια μεταξύ 800 και 1100 μ.Χ. (σ.σ. Ως εποχή των Βίκινγκ προσδιορίζεται το χρονικό διάστημα 793-1066 μ.Χ.).
«Συσχετίσαμε το πρώιμο γυαλί παραθύρων με τον Μεσαίωνα, υποθέτοντας ότι δεν θα μπορούσε να προέρχεται από την εποχή των Βίκινγκς», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Εθνικό Μουσείο της Δανίας. Τα θραύσματα γυαλιού «μπορούν να χρονολογηθούν στην εποχή των Βίκινγκς και πιθανότατα θα πρέπει να χρησιμοποιούνταν και εκείνη τη χρονική περίοδο», ανέφερε ο συντηρητής του μουσείου, Torben Sode.
Σύμφωνα με το μουσείο, τα γυάλινα παράθυρα προορίζονταν για τα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας και θρησκευτική χρήση, όπως συνέβαινε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Dengsø Jessen είπε ότι μπορεί να υπήρχαν γυάλινα παράθυρα στα τεράστια κτίρια αιθουσών των Βίκινγκς.
Δεν ήταν μεγάλα, διαφανή παράθυρα όπως τα ξέρουμε σήμερα, αλλά πιθανώς μικρότερα, αποτελούμενα από επίπεδο τζάμι σε διαφορετικές αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ. Η ιδέα δεν ήταν να μπορούν να κοιτάζουν έξω, αλλά να δημιουργήσουν μια πολύχρωμη εισροή φωτός στο κτίριο.
Το μουσείο εκτιμά ως «το πιο πιθανό, οι Βίκινγκς απέκτησαν (το τζάμι) μέσω του εμπορίου». «Στην πραγματικότητα, μιλάμε για μια καλλιεργημένη ελίτ των Βίκινγκς με βασιλική δύναμη που ισοδυναμούσε, για παράδειγμα, με τον Καρλομάγνο, βασιλιά των Φράγκων. Αυτό είναι κάτι που συχνά παραλείπεται στα απλοϊκά χολιγουντιανά πορτρέτα των Βίκινγκς», κατέληξε ο Dengsø Jessen.