Οχι, τα μέλη των γυναικείων ομάδων δεν υποχρεούνται να φορούν μπικίνι όταν παίζουν μπιτς βόλεϊ στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ναι, οι τηλεοπτικές κάμερες τείνουν να εστιάζουν στους γλουτούς τους όταν κρατούν τα χέρια τους πίσω από την πλάτη τους για να μεταδίδουν σήματα και συστήματα επίθεσης μεταξύ τους. Και όχι, αυτό δεν είναι πρόβλημα για τις αθλήτριες που πιστεύουν ότι αυτοί που παρακολουθούν απλώς τους αρέσει το άθλημα.
Το μπιτς βόλεϊ έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα των θερινών αγώνων από τότε που προστέθηκαν στο πρόγραμμα το 1996.
Δυστυχώς, όμως, κάποιοι φαίνεται ότι συντονίζονται στην τηλεόραση για τους λάθος λόγους. Το 2012, οι ταμπλόιντ του Λονδίνου δημοσίευαν φωτογραφίες από τους αγώνες, στις οποίες απεικονίζονταν μόνο τα σώματα των αθλητριών. Ουτε καν η μπάλα.
Η συζήτηση για τα μπικίνι έγινε ακόμη πιο έντονη φέτος στο Τόκιο, μετά το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη γυναικεία ομάδα του μπιτς χάντμπολ της Νορβηγίας επειδή οι παίκτριες αρνήθηκαν να φορέσουν μπικίνι σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θεωρώντας το προκλητικό.
Το μπιτς χάντμπολ, σε αντίθεση με το μπιτς βόλεϊ, δεν είναι ολυμπιακό άθλημα και απαιτεί από τις αθλήτριες να φορούν μπικίνι.
Στο Τόκιο αυτήν την εβδομάδα, η ομάδα γυμναστικής της Γερμανίας επέλεξε να αγωνιστεί με ολόσωμες φόρμες, αποφεύγοντας τα παραδοσιακά μπικίνι. Οι αθλήτριες δήλωσαν ότι προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν τη «σεξουαλικοποίηση» των νεαρών γυναικών και κοριτσιών στο άθλημά τους, το οποίο προσπαθεί να ανακάμψει από ένα σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης δεκαετιών.
Ο επικεφαλής της μετάδοσης των Αγώνων του Τόκιο δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι η τηλεοπτική κάλυψη δεν θα επισημαίνει σεξουαλικές εικόνες αθλητριών και θα εστιάσει στις αθλητικές επιδόσεις τους.
Ομως, οι παίκτριες του μπιτς βόλεϊ κρατούν άλλη στάση - γι ’αυτές, ο εξοπλισμός τους είναι τα μπικίνι - και τα επιλέγουν σε όλες σχεδόν τις περιστάσεις αντί μιας πιο συντηρητικής ενδυμασίας.
Τι λένε οι κανόνες
Η Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (FIVB) εξέδωσε 22 σελίδες οδηγιών για το Τόκιο, αναφερόμενη στα πάντα, από το ύφασμα και το χρώμα έως τα ονόματα και τους αριθμούς και πόσο μεγάλα μπορούν να είναι τα λογότυπα των κατασκευαστριών εταιρειών. Οι συμπαίκτες πρέπει επίσης να είναι ίδιοι ενδυματολογικά.
Ενα παράρτημα περιλαμβάνει σχέδια πιθανών στυλ για γυναίκες, όπως κοντά μανίκια και μπλουζάκια, μακριά μανίκια για σεμνότητα ή μακριά μανίκια για ζεστασιά, μακριά παντελόνια και σορτς ή μπικίνι. Οι άνδρες φορούν μπλουζάκια και σορτς, τα οποία μπορούν να φορεθούν πάνω από μακρυμάνικα μπλουζάκια και καλσόν σε κρύο καιρό.
Υπάρχουν επίσης επιλογές για θρησκευτικά «dress codes».
«Οι ομοιόμορφες οδηγίες της FIVB επιτρέπουν μια ποικιλία διαφορετικών επιλογών», δήλωσε η διεθνής ομοσπονδία. «Το μπιτς βόλεϊ τους καλωσορίζει όλους, και αυτοί οι ομοιόμορφοι κανονισμοί διασφαλίζουν ότι το άθλημά μας είναι χωρίς πολιτισμικούς και θρησκευτικούς αποκλεισμούς».
Γιατί, λοιπόν, μπικίνι;
«Το μπιτς βόλεϊ ήταν ένα άθλημα που αναπτύχθηκε στη Χαβάη και τη Νότια Καλιφόρνια και στις παραλίες του Ρίο», εξηγεί η Αμερικανή Έιπριλ Ρος, τρεις φορές Ολυμπιονίκης. «Παίζεις μέσα στη ζέστη και μετά πηγαίνεις και πηδάς στο νερό», λέε.
Τα ολόσωμα μαγιό δεν εξυπηρετούν, γιατί η άμμος μπαίνει μέσα και σε φαγουρίζει. Στην πραγματικότητα, λένε οι παίκτριες, όσο λιγότερη άμμος παγιδεύεται στο μαγιό, τόσο το καλύτερο.
Επίσης με τα μπικίνι μπορούν να ανασαίνουν και να κινούνται πιο άνετα.
Οι αγώνες μπιτς βόλεϊ συνεχίζονται επίσης σε όλες τις καιρικές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της βροχής. Αυτός, είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο προτιμούν τα μπικίνι.
Υπάρχουν αγώνες που δεν φορούν μπικίνι;
Ορισμένες ομάδες φορούσαν κολάν και μακριά μανίκια στις πιο δροσερές νύχτες των Ολυμπιακών Αγώνων 2012, αλλά ακόμη και τότε οι περισσότερες επέλεξαν τα παραδοσιακά μπικίνι.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού η FIVB επέκτεινε τα προκριματικά των Ολυμπιακών σε μια προσπάθεια διάδοσης του αθλήματος σε νέες χώρες, οι Αιγύπτιες έπαιζαν με μακριά μανίκια, φαρδιά μπλουζάκια, παντελόνια και μαντίλες στα κεφάλια τους.