Ο Ράγιαν Αουράμ, 5 ετών, που έπεσε στο πηγάδι στο χωριό του στους λόφους του Τσεφτσαουέν πέθανε πριν οι διασώστες κατορθώσουν να φθάσουν σε αυτό.
Η είδηση του θανάτου του βύθισε σε πένθος την οικογένειά του, αλλά και ολόκληρη τη χώρα.
Ο θάνατος του Ράγιαν θύμισε σε την τραγική ιστορία της Ομάιρα Σάντσες τον Νοέμβριο του 1985. Η μικρή είχε γίνει το σύμβολο μιας τραγωδίας, καθώς όλος ο κόσμος παρακολούθησε σε ζωντανή μετάδοση τη μάχη της με το θάνατο, μέχρι να αφήσει την τελευταία της πνοή.
Ήταν στις 13 Νοεμβρίου 1985, όταν εξερράγη το ηφαίστειο Νεβάδο ντελ Ρουίς το οποίο βρίσκεται στην επαρχία Τολίμα της κεντρικής Κολομβίας, 129 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Μποκοτά. Την ημέρα εκείνη, η έκρηξη είχε τόσο μεγάλη ισχύ, που προκάλεσε το πιο θανάσιμο λαχάρ (τσουνάμι λάσπης και ηφαιστειακών υλικών), το οποίο σκότωσε 23.000 ανθρώπους στην πόλη Αρμέρο, η οποία θάφτηκε κυριολεκτικά κάτω από τη λάσπη.
Το μέγεθος της τραγωδίας, αποτυπώθηκε στο πρόσωπο της Ομάιρα, η οποία βρέθηκε παγιδευμένη ανάμεσα σε χαλάσματα και λάσπη. Τα πόδια της είχαν καταπλακωθεί από μια πόρτα από τούβλα και το νεκρό σώμα μιας θείας της.
Για αρκετές ώρες η Ομάιρα δεν είχε χάσει την ψυχραιμία της: τραγουδούσε, ζητούσε να φάει γλυκά και να πιει σόδα, ενώ είχε δεχτεί να δώσει συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση της Ισπανίας, παραμένοντας εγκλωβισμένη κάτω από τα ερείπια.
Μάλιστα μέσω του τηλεοπτικού σταθμού έστειλε και μήνυμα στη μαμά της, που ήταν στην Μπογκοτά, λέγοντας της πόσο την αγαπάει.
Την τρίτη νύχτα κάτω από τα ερείπια η μικρή άρχισε να έχει παραισθήσεις και επαναλάμβανε ότι δεν ήθελε να αργήσει στο σχολείο για να μη χάσει το διαγώνισμα στα μαθηματικά. Τα μάτια της κοκκίνιζαν, το πρόσωπό της πρήστηκε και τα χέρια της άσπρισαν. Κάπου εκεί, λίγο πριν το τέλος, ζήτησε από τους εθελοντές και τα τηλεοπτικά συνεργεία να την αφήσουν να ξεκουραστεί.
Μετά από μια μάχη που κράτησε σχεδόν 60 ώρες, στις 16 Νοεμβρίου, στις 10.05 το πρωί η μικρή άφησε την τελευταία της πνοή από γάγγραινα και υποθερμία.
Η Ομάιρα έγινε το σύμβολο των σχεδόν 23.000 νεκρών και πέθανε σε ζωντανή μετάδοση, στη δεύτερη μεγαλύτερη καταστροφή από έκρηξη ηφαιστείου του 20ου αιώνα.
Η μητέρα της σώθηκε καθώς ήταν στην Μπογκοτά, ενώ ζωντανός από τα ερείπια κατάφερε να βγει και ο αδερφός της. «Είναι τρομερό αλλά πρέπει να σκεφτούμε αυτούς που έζησαν. Θα ζήσω για το γιο μου, που έχασε μόνο ένα δάχτυλο» είχε πει η μητέρα της.