Ερώτηση: Αγαπάτε την Ελλάδα, είναι κομμάτι της δικής σας ζωής και του Εκτορα;
Απάντηση: Φυσικά, εμένα οι γονείς μου, η οικογένειά μου, όλοι είναι στην Ελλάδα, έχουμε ισχυρότατους δεσμούς με τη χώρα, οι φίλοι μου είναι εκεί, εγώ εκεί μεγάλωσα, στο Βέλγιο ζω τα τελευταία δέκα χρόνια. Και εκτός αυτού, πηγαίνουμε με κάθε ευκαιρία.
Ερώτηση: Λείπει όμως ένα χαρτί, ώστε ο Έκτορας όταν βρίσκεται στην Ελλάδα να αισθάνεται σίγουρος ότι είναι και με τους δύο γονείς του.
Απάντηση: Προφανώς, είναι, είναι έτσι περίεργο γιατί στην Ελλάδα όταν πηγαίνουμε στην Ελλάδα, εμείς επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο στο Βέλγιο σαν οικογένεια. Το αεροπλάνο απογειώνεται και όταν προσγειώνεται στην Ελλάδα είμαστε τρεις άγνωστοι που απλά έχουμε βρεθεί στην ίδια πτήση.
Ο διάλογος είναι απόσπασμα από μία τηλεοπτική συνέντευξη που έκανα πριν από δύο χρόνια στις Βρυξέλλες, όταν ένα ομόφυλο ζευγάρι - έγγαμο - ανδρών, μου άνοιξε το σπίτι του και με άφησε να ζήσω για μία ημέρα μαζί τους και μαζί με τον τότε ενός έτους γιό τους, τον Έκτορα.
Γυρίζοντας στην Αθήνα, μετά την γνωριμία μου με τον Σταμάτη και τον Τζουζέπε τον Φεβρουάριο του 2021, είχα την αίσθηση ότι άνοιξε το μυαλό μου και η καρδιά μου.
Επιστροφή στο σήμερα, Δεκέμβριος 2023...
Είναι μία συζήτηση που, όταν ανοίξει γύρω από ένα τραπέζι με φαγητό αυτές τις ημέρες ή την ώρα που μία παρέα βρίσκεται απλωμένη στους καναπέδες, όλοι λίγο - πολύ θέλουν να συμμετέχουν.
Είναι λογικό. Αγγίζει τον καθένα μας, επειδή όλοι έχουμε μία γνώμη για το τί σημαίνει και πως φανταζόμαστε ένα ζευγάρι, ένα γάμο, μία οικογένεια με παιδιά.
Στις κουβέντες αυτές, εύκολα συμφωνούμε, αλλά εξίσου εύκολα διαφωνούμε.
Γονείς και παιδιά, σύγυζοι, φίλοι και συγγενείς, παππούδες και εγγόνια, πιστοί και λιγότερο πιστοί χριστιανοί, προοδευτικοί και συντηρητικοί.
Είμαστε άνθρωποι και είμαστε ανοιχτόμυαλοι ή στενόμυαλοι - κατά περίπτωση και κατά πως αισθανόμαστε. Το ανοιχτό μυαλό σε ένα ζήτημα δεν σημαίνει ότι θα είμαστε ανοιχτοί στα πάντα και στο διηνεκές. Άρα - για αρχή - ας αφήσουμε στην άκρητους χαρακτηρισμούς...
Πόσο γνωρίζουμε, ή νομίζουμε ότι γνωρίζουμε το θέμα;
Οι περισσότεροι από εμάς, πολύ. Κι εγώ έτσι νόμιζα. Μέχρι τη στιγμή που ασχολήθηκα λίγο πιο σοβαρά για να οργανώσω δημοσιογραφική έρευνα για δύο εκπομπές την τελευταία τριετία.
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο συναισθηματικά. Για τον Σταμάτη και τον Τζουζέπε (γονείς του Έκτορα), ή για τον Φώτη και τον Γιώργο, που γνωρίζουμε όλοι μας και θα δείτε σε αποσπάσματα από εκείνη την εκπομπή, στο βίντεο παραπάνω.
Θέλω μόνο να μοιραστώ μαζί σας μία πληροφορία - αυτό που λέμε data, κυρίως αριθμούς και στοιχεία.
Στοιχείο 1ο: Ο Έκτορας είναι παιδί που έχει δύο μπαμπάδες και για το οποίο έχει εκδοθεί πιστοποιητικό γέννησης από ένα κράτος μέλος της ΕΕ στο οποίο αναφέρονται και οι δύο γονείς. Όλα τα κράτη της ΕΕ υποχρεώνονται να αναγνωρίσουν αυτό το πιστοποιητικό όπως έχει και να αποδώσουν στα παιδιά ιθαγένεια. Αυτό ορίζει η απόφαση που εκδόθηκε τον Δεκέμβρη του 2021 από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συγκεκριμένα αναφέρει: «Στην περίπτωση ανήλικου τέκνου το οποίο είναι πολίτης της Ένωσης και στου οποίου το πιστοποιητικό γεννήσεως που έχει εκδοθεί από τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους υποδοχής αναγράφονται ως γονείς δύο πρόσωπα του ίδιου φύλου, το κράτος μέλος του οποίου το εν λόγω τέκνο είναι πολίτης υποχρεούται, αφενός, να του χορηγήσει ταυτότητα ή διαβατήριο, χωρίς να απαιτείται η έκδοση πιστοποιητικού γεννήσεως από τις δικές του αρμόδιες αρχές, και αφετέρου, να αναγνωρίσει, όπως και κάθε άλλο κράτος μέλος, το έγγραφο το οποίο προέρχεται από το κράτος μέλος υποδοχής και το οποίο καθιστά δυνατό για το εν λόγω τέκνο να ασκήσει με καθένα εκ των προαναφερθέντων προσώπων το δικαίωμά του ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών».
Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η γνώμη μου είναι, ότι δεν μπορούμε να επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο και την ιδιότητα της χώρας-μέλους όποτε μας βολεύει και να αγνοούμε το Δίκαιο όποτε δε μας αρέσει. Θα έπρεπε να έχει συμμορφωθεί η χώρα μας.
Στοιχείο 2ο: Στην Ισπανία, η νομοθεσία είναι η πλέον «προχωρημένη» στην Ευρώπη. Επιτρέπει τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια και επιτρέπει επίσης την τεκνοθεσία. Δηλαδή, τα πάντα.
Ακόμα και ζευγάρια από την Ελλάδα - είχα εντοπίσει ένα παντρεμένο ζευγάρι γυναικών με δύο κόρες - επιλέγουν να ζήσουν στην Ισπανία λόγω αυτών των δικαιωμάτων.
Λογική σκέψη: Με τα δεδομένα αυτά, στην Ισπανία πρέπει να ζουν και να παντρεύονται συνεχώς ομόφυλα ζευγάρια, αφού δεν μπορούν να το πράξουν στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Λοιπόν, στην Ισπανία έγιναν 56.921 γάμοι - είναι και χώρα με πληθυσμό 47,5 εκατομμυρίων άλλωστε...
Πόσες χιλιάδες φανταζόμαστε ότι έγιναν ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια;
Τα στοιχεία είναι εδώ: 128 γάμοι με ζευγάρια ανδρών και 122 με ζευγάρια γυναικών. Δεν έχουν, ούτε θα έχουν απαραίτητα όλα αυτά τα ζευγάρια παιδιά στο μέλλον.
Πόσο πιθανό είναι πετύχεις στο δρόμο ή στο σχολείο της γειτονιάς μία από αυτές τις οικογένειες; Δεν το λες και πολύ συχνό.
Πόσο πιθανό είναι να πετύχεις αύριο στην Ελλάδα ένα ζευγάρι ομόφυλο με παιδιά; Aπό τα ανεπίσημα στοιχεία - αφού στη χώρα μας δεν επιτρέπεται από το νόμο η τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια - ξέρω να σας πω ότι μιλάμε σίγουρα για λιγότερα από 100, συνολικά.
Αν τους επιτρέψουμε να ζουν νόμιμα, ή αν στο μέλλον προκύψουν άλλα 100 (κατά την γνώμη μου είναι απίθανο αυτό να συμβεί ξαφνικά, γιατί θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια, ακόμα και αν αλλάξουμε αύριο το νόμο), πόσο συχνά θα τους δούμε μπροστά μας;
Όχι, λοιπόν, αν αλλάξει ο νόμος δεν πρόκειται να ζήσουμε την «ανατροπή του αιώνα», όπως ίσως ορισμένοι φαντάζονται. Απλώς θα αφήσουμε σε μία χούφτα ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν σαν οικογένειες. Όχι καταδικασμένοι ως άτεκνοι και μόνοι ως τον θάνατο.
Φυσικά, αξίζει να κουβεντιάσουμε σοβαρά για το πως θα διασφαλίσουμε ότι το δικαίωμα της τεκνοθεσίας θα λειτουργήσει ομαλά - όταν και εφόσον αναγνωριστεί. Να δούμε πως μπορεί η Πολιτεία να παρακολουθεί - εν ανάγκη και μέσω κοινωνικών λειτουργών και υπηρεσιών - την ομαλή πορεία αυτών των οικογενειών. Όλα μπορώ να τα ακούσω και να τα συζητήσω.
Εκτός από μία άρνηση με το «έτσι θέλω» ενός ανθρώπινου δικαιώματος σε έναν άλλο άνθρωπο. Αυτή είναι πολύ λίγη.