Οι τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας με κύρια αναφορά την ένταση στις σχέσεις ανάμεσα στην γειτονική μας χώρα και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, σε συνδυασμό με την σοβούσα οικονομική κρίση που μαστίζει την Άγκυρα, είναι σαφές ότι θα δημιουργήσει νέα δεδομένα στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις. Δεδομένα για τα οποία θα πρέπει να είναι έτοιμη η πατρίδα μας να αντεπεξέλθει όχι κατόπιν εορτής αλλά με βάση έναν συγκεκριμένο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό εθνικής εξωτερικής πολιτικής.
Σε αυτό το πλαίσιο μόνο θετικά μπορεί να δει κάποιος καλόπιστος αναλυτής την πρόσφατη συνάντηση στην Σμύρνη ανάμεσα στους δύο υπουργούς Εξωτερικών. Σαφέστατα σε μια περίοδο που η Τουρκία είναι βαλλόμενη από την μεγαλύτερη υπερδύναμη της εποχής μας και συνάμα καταρρέει το σαθρό ‘’Τουρκικό όνειρο’’ στην οικονομία, η προσπάθεια δημιουργίας διαύλων με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε συνδυασμό με την αποτροπή θερμών επεισοδίων στο Αιγαίο θα πρέπει να είναι ψηλά στην ημερήσια ατζέντα των επιτελών της Εξωτερικής πολιτικής στην Άγκυρα.
Η πρόσφατη όμως ιστορία μας έχει δείξει ότι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε ως πατρίδα είναι να προσδοκούμε ότι η γειτονική μας χώρα θα συνεχίσει να πορεύεται με βάση τις αρχές της κοινής λογικής και διεθνούς δικαίου. Τα παραδείγματα είναι πολλά που καταδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.
Σε αυτό το ολίγον σχιζοφρενικό πλαίσιο των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων η στάση της Ελλάδος θα πρέπει να είναι στην επαναπροσδιορισμό της σχέσης της γειτονικής μας χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, εστιαζόμενη όχι στην ουτοπική προσκόλληση για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλος, αλλά την δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα δημιουργήσουν μιας αμοιβαίως επωφελή τελωνειακή σχέση ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Η ανάγκη για εύρεση οικονομικών συμμαχιών από την πλευρά της Τουρκίας και οι μύχιες προσδοκίες και δεήσεις των γραφειοκρατών των Βρυξελλών για μη κατάρρευση της Τουρκικής οικονομίας, και τα τετελεσμένα που θα δημιουργήσει στις επιχειρήσεις των Ευρωπαϊκών χωρών που έχουν επενδύσει στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, δημιουργούν την ανάγκη για επαναπροσδιορισμό προς το θετικότερο των σχέσεων ανάμεσα στους δύο πόλους. Σε αυτό το πλαίσιο η χώρα που μπορεί να διαδραματίσει ρόλο κλειδί στις εξελίξεις είναι η πατρίδα μας, ως ο μοναδικός αξιόπιστος παίκτης και για τις δύο πλευρές, και ας μη θέλει να το αντιληφθεί η Άγκυρα. Για να είναι όμως ο ρόλος αυτός αποδοτικός όχι μόνο για τους δυο παίκτες αλλά κυρίως για τον τρίτο, θα πρέπει η εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας να έχει συγκεκριμένο σχεδιασμό για το τι θέλει από την Άγκυρα, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές της και με ποια ατζέντα θα καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων αν και όποτε αυτές διεξαχθούν.