«Ορατή σαν αόρατη»: Το νέο μυθιστόρημα της Ζυράννας Ζατέλη

«Γιατί τα καλύτερα είναι αυτά που δεν γράφονται και το πιο σημαντικό ποτέ δεν το λέμε».
Ζυράννα Ζατέλη
Ζυράννα Ζατέλη
Γιώργος Μαυρόπουλος

Το νέο πολυαναμενόμενο βιβλίο της Ζυράννας Ζατέλη με τίτλο «Ορατή σαν αόρατη» (εκδόσεις Καστανιώτη) κυκλοφορεί τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου.

Πρόκειται για ένα αυτοτελές μυθιστόρημα που ολοκληρώνει την τριλογία «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους», μια μαγική αναζήτηση για τα άρρητα της γραφής, μέσα στα μυστικά μονοπάτια της μυθοπλασίας και του «ζατελικού σύμπαντος».

Άλλωστε, ο λαβυρινθώδης κόσμος της Ζατέλη, με τους απίθανους ήρωες, τα άχρονα τοπία και τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ αλήθειας και μη αλήθειας, δεν έχει πάψει να γοητεύει τους αφοσιωμένους θαυμαστές της, είτε πρόκειται για μυθιστόρημα, είτε για διηγήματα.

Έρχονταν κι έφευγαν οι εποχές, οι μέρες καταπίνανε τις μέρες, κι η Λεύκα παράδερνε μες στην σιωπή και στους δισταγμούς της. Όλο ένοιωθε να την φυσάει το αεράκι της ευφορίας, να παρακινείται συθέμελα να γράψει επιτέλους την «ιστορία φάντασμα», όλο μαζεύονταν τα σύννεφα πάνω από το κεφάλι της, κι έλεγες τώρα θ’ ανοίξουν οι κρουνοί και να πώς ξεκινούν οι καταιγίδες. Πέφτανε τότε μερικές ωραίες στάλες, το ρίγος την συνέπαιρνε, κι ύστερα πάλι όλα χάνονταν, κρύβονταν κατά πού δεν ξέρουμε. Και πόσο ακόμα να περιμένει ν’ αποδημήσει ένας άνθρωπος για να λάβει το λάκτισμα, την ευλογία!... Πώς αντέχω και δεν απελπίζομαι; αναρωτιόταν, την ώρα που μέσα της βαθειά εφτά φορές είχε αλλάξει δέρμα απ’ την απελπισία. Κι εκεί ήταν το ζήτημα: οι φοβερότερες στιγμές και σκέψεις, οι πιο ανείπωτες, δύνανται άραγε να γραφούν σ’ ένα χαρτί ή μήτε στον αιώνα τον άπαντα; Δύναται να «κρυφτεί» η ίδια μέσα σ’ αυτά που έγραφε ή μόνο να κρυφτεί απ’ αυτά; Κι αν δεν υπήρχε διαφορά;

Η Ζυράννα Ζατέλη (όπως έχει πει η ίδια, πρόκειται για το «αληθινό μου ψευδώνυμο») γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1951. Σπούδασε θέατρο στην Αθήνα, μα δεν ασχολείται παρά με το γράψιμο. «Η Περσινή αρραβωνιαστικιά» είναι το πρώτο της βιβλίο με διηγήματα (1984).

Ακολούθησε το «Στην ερημιά με χάρι» (1986), επίσης με διηγήματα. Το 1993 εκδόθηκε το μυθιστόρημά της «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1994) και το 2001 το μυθιστόρημα «Ο θάνατος ήρθε τελευταίος», πρώτο μέρος της τριλογίας «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους» (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2002).

YannisGutmann

Το 2006 κυκλοφόρησε το αφήγημα «Οι μαγικές βέργες του αδελφού μου», το 2009 το μυθιστόρημα «Το πάθος χιλιάδες φορές», δεύτερο μέρος της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους, το 2011 η συλλογή αφηγημάτων «Ηδονή στον κρόταφο» και το 2017 τα «Τετράδια ονείρων».

Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της (2010). Τα βιβλία της μεταφράστηκαν και κυκλοφορούν στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Σερβία, την Ρωσία, την Λιθουανία και στις ΗΠΑ.

Δημοφιλή