Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων των βραβείων Όσκαρ και ενώ η «μάχη» μεταξύ των ταινιών που οδηγούν την «κούρσα» («Τζόκερ» με 11 υποψηφιότητες και ακολουθούν «Ο Ιρλανδός», «1917» και «Κάποτε στο... Χόλιγουντ», με 10 υποψηφιότητες η καθεμία) παραμένει αμφίρροπη, είναι ευκαιρία να θυμηθούμε αναπάντεχες νίκες σε βάρος ταινιών τις οποίες η Ακαδημία παραγνώρισε, παρέλειψε, ξέχασε, αλλά έγραψαν ιστορία.
Με πρώτη και καλύτερη βεβαίως, την αριστουργηματική ταινία του Όρσον Γουέλς «Πολίτης Κέιν», το σωτήριον έτος 1941. Η ταινία έλαβε συνολικά 9 υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας και έφυγε μόνο με το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.
Σύμφωνα με το Variety η συστηματική καταψήφιση του Γουέλς από κομπάρσους που έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία στοίχισε στον σκηνοθέτη το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α′ Ανδρικού Ρόλου.
Το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας εκείνης της χρονιάς πήγε στην ταινία του Τζον Φορντ «Η κοιλάδα της κατάρας» (How Green was my Valley), την οποία -και αυτό είναι το θέμα στο τέλος της ημέρας- ουδείς θυμάται.
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δεν κέρδισε ποτέ Όσκαρ Σκηνοθεσίας, παρότι έφτασε πέντε φορές σε απόσταση αναπνοής (1941, 1945, 1946, 1955, 1961 -η τελευταία με το «Ψυχώ»).
Ο Τσάρλι Τσάπλιν έλαβε ένα τιμητικό Όσκαρ στο τέλος της καριέρας του, το 1972, αλλά τίποτα για τα τα αριστουργήματα του, «Τα Φώτα της πόλης», «Μοντέρνοι καιροί», «Ο μεγάλος δικτάτωρ».
Και μερικές ακόμη, εξίσου χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
«Ο σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» του Μπρους Μπέρεσφορντ, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας 1989.
Επικράτησε των ταινιών...
«Γεννημένος την 4η Ιουλίου» του Όλιβερ Στόουν και «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» του Πίτερ Γουίαρ.
Την ίδια χρονιά βγήκε και η ταινία του Σπάικ Λι «Κάνε το σωστό» (η οποία δεν ήταν καν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας ή Σκηνοθεσίας).
Ρομπέρτο Μπενίνι, Όσκαρ Α Ανδρικού Ρόλου 1998, για την ερμηνεία του στην ταινία «Η ζωή είναι ωραία».
Επικράτησε των...
Έντουαρντ Νόρτον -παρά την εξαιρετική ερμηνεία του στην ταινία «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας» (American History X) η οποία έλαβε διθυραμβικές κριτικές-, αλλά και Τομ Χανκς για τη «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν».
Εκείνη τη χρονιά, στην τελετή απονομής, τον Μάρτιο του 1999, με παρουσιάστρια τη Γούπι Γκόλντμπεργκ, ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς δεν ήταν η ταινία του Σπίλμπεργκ «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» -η οποία απέσπασε το βραβείο Σκηνοθεσίας- αλλά μία ακόμη ιστορία για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, «Η Λεπτή Κόκκινη Γραμμή», που σήμανε και την επιστροφή του Τέρενς Μάλικ. Σε κάθε περίπτωση, το «μεγάλο αφεντικό» ήταν ο κραταιός ακόμη τότε, παραγωγός Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν και οι θρυλικές επιθετικές πολιτικές του, χάρη στις οποίες εξασφάλισε στην ταινία του «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και όχι μόνο.
«Crash» του Πολ Χάγκις, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας 2005.
Επικράτησε του ...
«Brokeback Mountain» του Ανγκ Λι. Η βαθιά συγκινητική ταινία με θέμα την περίπλοκη ερωτική σχέση μεταξύ δύο αντρών στην Αμερική από το 1963 έως το 1983, απέσπασε Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Μουσικής, αλλά όχι Καλύτερης Ταινίας.
Τιμήθηκε επίσης, με το Χρυσό Λιοντάρι του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και 4 Χρυσές Σφαίρες και επιπλέον σύστησε στο ευρύ κοινό τον αείμνηστο Χιθ Λέτζερ και τον Τζέικ Γκίλενχαλ. Επίσης, χαρακτηριστική περίπτωση άστοχης επιλογής της Ακαδημίας.
«Ολιβερ!», του Κάρολ Ριντ, Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας 1968
Επικράτησε της ταινίας...
«2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Η ταινία που «άνοιξε δρόμους» και για πολλούς, θεωρείται ως η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε ποτέ, βραβεύτηκε με Όσκαρ καλύτερων οπτικών εφέ, το μοναδικό Όσκαρ του Κιούμπρικ. Το σενάριο συνυπέγραψαν ο Κιούμπρικ και ο Βρετανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Αρθουρ Σ. Κλαρκ. Το γεγονός ότι η Ακαδημία αγνόησε το αριστούργημα του Κιούμπρικ έμεινε στην ιστορία.
«Ρόκι: Τα Χρυσά Γάντια» του Τζον Αβίλντσεν, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας 1977.
Επικράτησε των...
«Ο Ταξιτζής» (Taxi Driver) του Μάρτιν Σκορσέζε με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου» (All the President’s Men), το πολιτικό θρίλερ του Άλαν Πάκουλα για το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ με τους Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ και «Το Δίκτυο» (The Network) του Σίντνεϊ Λουμέτ. Αγαπάμε Ρόκι (κυρίως κατόπιν εορτής), αλλά το γεγονός ότι επικράτησε των τριών συγκεκριμένων ταινιών δεν αντέχει σχολιασμού.
Έλεν Χαντ, Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου 1997, για την ερμηνεία της στην ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται».
Επικράτησε των...
Τζούντι Ντεντς για την ερμηνεία της στην ταινία «Η Μεγαλειότατη κυρία Μπράουν» (Mrs Brown) στην οποία ενσάρκωσε τη βασίλισσα Βικτωρία και Κέιτ Γουίνσλετ, η «Ρόουζ» του «Τιτανικού». Ανεξαρτήτως του υποκριτικού βάρους που φέρει η Έλεν Χαντ, ο ρόλος της στη ρομαντική αυτή κομεντί ήταν ένας χαρακτηριστικά αδύναμος γυναικείος ρόλος