Ογδόντα χρόνια από τη μέρα της εκδήλωσης της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας.
Οι Γερμανοί δεν μπορούσαν ν′ αφήσουν άλλο τον σύμμαχό τους, Μουσολίνι, να διασύρεται από τους Έλληνες, που πρόσφεραν την πρώτη συμμαχική νίκη στον Πόλεμο.
Ούτε μπορούσαν εν όψει της επίθεσής τους στη Σοβιετική Ένωση να αφήσουν τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας εκτεθειμένες σε βρετανικές αεροπορικές επιθέσεις από την Ελλάδα.
Η ελληνική άμυνα στα οχυρά της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου ήταν πεισματώδης, ηρωική και αποτελεσματική.
![Αντιαρματικό κώλυμα μπροστά από το Οχυρό Παρταλούσκα της Γραμμής Μεταξά.[79] Οι Έλληνες στρατιώτες που επάνδρωσαν τα οχυρά της Γραμμής Μεταξά επέδειξαν χαλύβδινα νεύρα και καλή πειθαρχία, παρά τα ισχυρά και συνεχή πυρά που δέχτηκαν. Ούτε και οι επιδρομές των αεροσκαφών κάθετης εφόρμησης, Ju 87 Stuka, επηρέασαν αυτούς τους άνδρες, που εκτελούσαν πυρά και κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών, κάτι που δεν συνέβη στις προηγούμενες γερμανικές εκστρατείες στην Πολωνία και στην Γαλλία. Εάν εξουδετερώνονταν οι υπερασπιστές κάποιας οχυρής θέσης αμέσως αντικαθιστώνταν με νέους. Ιδιαίτερα ενοχλητική για τους υπερασπιστές των οχυρών ήταν η έλλειψη αέρα από την φραγή των φατνωμάτων, αεραγωγών και ανοιγμάτων, όπως και η χρήση καπνογόνων και εμπρηστικών υλών.[80]](https://img.huffingtonpost.com/asset/606c2e95270000c736c852d0.jpg?ops=scalefit_720_noupscale&format=webp)
Εάν οι γερμανικές δυνάμεις δεν είχαν υπερφαλαγγίσει τις ελληνικές γραμμές από την ελληνογιουγκοσλαβική μεθόριο, η ελληνική αντίσταση θα συνεχιζόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που παραδέχτηκε και ο αντίπαλος.
Το τίμημα της ελληνικής αντίστασης πολύ βαρύ, οι θυσίες αμέτρητες, ”Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα” (Γ. Σεφέρης, Ελένη) και δεν αποζημιωθήκαμε ποτέ.
Αντίθετα, ακόμη πληρώνουμε τις συνέπειες, μας ”καταβάλλει ἐκεῖνο τ’ ὄχι — τὸ σωστὸ — εἰς ὅλην τὴν ζωή μας” (Κ. Καβάφης, Chi fece il gran rifiuto”).
Η δε στάση των Συμμάχων απέναντι σε μία χώρα που πρόσφερε τόσα στη συμμαχική νίκη και υπέφερε τα πάνδεινα υπήρξε άδικη και κυνική.
Ο Τσώρτσιλ ζήτησε από τα βρετανικά στρατεύματα να συμπεριφερθούν στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944, όπως σε κατεχόμενη χώρα ενώ λίγο αργότερα η Βρετανία θα εξαντλήσει την αδιαλλαξία της και θα σωρεύσει επιπλέον δεινά στην Κύπρο, καθώς όχι μόνο αρνήθηκε στους Κυπρίους την αυτοδιάθεσή τους παρότι είχαν πολεμήσει στο πλευρό της Βρετανίας στον Πόλεμο, αλλά ενέπλεξε την Τουρκία για πρώτη φορά μετά το 1922 στη διεκδίκηση της Κύπρου με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Κι όμως εκείνο το ”Όχι”, το έπος της Αλβανίας και η αντίσταση στα Οχυρά και λίγο αργότερα στη μάχη της Κρήτης, αποτελούν μία από τις λαμπρότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, όπου ένας μικρός λαός, ενωμένος, παραδίδει μαθήματα θάρρους και αξιοπρέπειας.
Σήμερα, καλούμαστε και πάλι να πούμε ”όχι” στην ωμή βία και στον επεκτατισμό του νεοσουλτάνου που ονειρεύεται αυτοκρατορικά μεγαλεία. Αυτή τη φορά αποτελούμε το προκεχωρημένο φυλάκιο της Ευρώπης απέναντι στον ισλαμοφασισμό.
Τιμάμε, επομένως, τους ήρωες του ’21 και του ’40-41 με τη δική μας ανυποχώρητη στάση υπερασπιζόμενοι και πάλι τη δική μας αλλά και την ελευθερία των λαών.