Εικόνα σχετικά με το τι συμβαίνει όταν δύο πλανήτες συγκρούονται μεταξύ τους δίνουν στους επιστήμονες τα ίχνη της σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο εξωπλανήτες.
Το εν λόγω πλανητικό σύστημα διαθέτει δύο άστρα και είναι γνωστό ως BD +20 307. Βρίσκεται σε απόσταση 300 ετών φωτός από τη Γη και τα άστρα του είναι τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου ετών. Ωστόσο, το «ώριμο» αυτό σύστημα έχει παρουσιάσει ενδείξεις ύπαρξης συντριμμιών και σκόνης που δεν είναι ψυχρά, όπως θα αναμενόταν γύρω από άστρα τέτοιας ηλικίας. Αντ’αυτού, είναι θερμά, υποδεικνύοντας πως πιθανώς να πρόκειται για σχετικά πρόσφατα απομεινάρια από τη σύγκρουση δύο ουρανίων σωμάτων μεγέθους πλανήτη.
Μια δεκαετία πριν, παρατηρήσεις του εν λόγω συστήματος μέσω επίγειων αστεροσκοπείων και του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer της NASA απέδωσαν τα πρώτα ίχνη αυτής της σύγκρουσης, όταν πρωτοεντοπίστηκαν τα θερμά συντρίμμια. Τώρα το Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy (SOFIA), αποκαλύπτει πως η υπέρυθρη φωτεινότητα από τα συντρίμμια έχει αυξηθεί άνω του 10%- μια ένδειξη πως υπάρχει ακόμα περισσότερη θερμή σκόνη.
Τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας, που δημοσιεύτηκαν στο Astrophysical Journal, υποστηρίζουν περαιτέρω τη θεωρία πως μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ δύο βραχωδών εξωπλανητών ενδεχομένως να έλαβε χώρα σχετικά πρόσφατα. Συγκρούσεις τέτοιου είδους μπορεί να αλλάξουν πλανητικά συστήματα, και θεωρείται μάλιστα πως μια σύγκρουση μεταξύ ενός σώματος στο μέγεθος του Άρη και της Γης πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν είχε ως αποτέλεσμα να προκύψουν συντρίμμια τα οποία εν τέλει σχημάτισαν τη Σελήνη.
«Η θερμό σκόνη γύρω από το BD +20 307 μας δίνει μια ματιά σχετικά με το πώς μπορεί να μοιάζουν οι καταστροφικές συγκρούσεις ανάμεσα σε βραχώδεις εξωπλανήτες» είπε η Μάγκι Τόμσον, τελειόφοιτη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Κρουζ, και lead author του εν λόγω επιστημονικού άρθρου. «Θέλουμε να μάθουμε πώς αυτό το σύστημα σχηματίζεται μετά τη σύγκρουση».
Οι πλανήτες σχηματίζονται όταν σωματίδια σκόνης γύρω από ένα νεαρό άστρο ενώνονται και μεγαλώνουν με το πέρασμα του χρόνου. Τα συντρίμμια που απομένουν μετά τη δημιουργία ενός πλανητικού συστήματος εξακολουθούν να παραμένουν, συχνά σε μακριές, ψυχρές περιοχές όπως η Ζώνη Κάιπερ, πέρα από τον Ποσειδώνα, στο ηλιακό μας σύστημα. Οι αστρονόμοι αναμένουν θερμή σκόνη γύρω από νεαρά ηλιακά συστήματα. Καθώς εξελίσσονται, τα σωματίδια σκόνης συνεχίζουν να συγκρούονται μεταξύ τους και εν τέλει γίνονται αρκετά μικρά ώστε είτε φεύγουν εκτός του συστήματος είτε καταλήγουν στο άστρο. Η θερμή σκόνη γύρω από γηραιότερα άστρα, όπως ο Ήλιος ή τα δύο άστρα στο BD +20 307, θα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί από παλιά. Η μελέτη των απομειναρίων γύρω από άστρα δεν βοηθά απλά τους αστρονόμους να μάθουν πώς εξελίχθηκαν τα συστήματα των εξωπλανητών, μα βοηθά και στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας του δικού μας ηλιακού συστήματος.