Το προδιαγραφόμενο υπέρ Μπάιντεν οριακότατο αποτέλεσμα των εκλογών είναι το χειρότερο δυνατό και για τις ΗΠΑ και για τον κόσμο ολόκληρο. Η χώρα μπαίνει σε παρατεταμένη αβεβαιότητα, η δε αμφισβήτηση του αποτελέσματος από τον Τραμπ εγγυάται θυελλώδη συνέχεια τα χρόνια που έρχονται. Άλλωστε οι ίδιοι οι Δημοκρατικοί, με τον άθλιο τρόπο που αμφισβήτησαν τη δική του εκλογή (δάκτυλος Πούτιν και άλλες τέτοιες γελοιότητες επί τρία και περισσότερα χρόνια), του έχουν στρώσει τον δρόμο. Ας μην έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τους ανταποδώσει τα ίσα και χειρότερα.
Οι Δημοκρατικοί κερδίζουν κατά τα φαινόμενα την προεδρία όμως μοιάζει να είναι εκείνοι οι ηττημένοι. Όταν υπόσχεσαι επί τέσσερα χρόνια ότι θα σαρώσεις, όταν τα ΜΜΕ και οι δημοσκόποι σού κάνουν πρωτοφανή αβάντα και τελικά ο πρόεδρός σου κρέμεται από 7.000 ψήφους στη Νεβάδα, πόσο νικητής μπορείς να αισθανθείς;
Αντίθετα, οι Ρεπουμπλικανοί υπό πρωτοφανείς συνθήκες (πανδημία και ύφεση), διεκδίκησαν την προεδρία ώς το τέλος, διατήρησαν τον έλεγχο της Γερουσίας, κέρδισαν (!) δέκα έδρες στη Βουλή (πράγμα που κανείς δεν περίμενε), και εκατομμύρια νέες ψήφους από τις μειονότητες. Ενώ οι αντίπαλοί τους είναι ένα σκορποχώρι, μια ευκαιριακή συμμαχία εντελώς αντίρροπων δυνάμεων, το κόμμα του Τραμπ είναι χαλυβδωμένο. Στην αντιπολίτευση θα έχει την ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί. Ήδη το 2022 μάλιστα μπορεί να ανακτήσει την πλειοψηφία και στη Βουλή. Και το 2024, όλα δείχνουν ότι (ένας) Τραμπ θα κατέβει με σύνθημα να πάρει πίσω την προεδρική θητεία που ”του έκλεψαν”.
Οι Δημοκρατικοί, δυστυχώς, δεν πήραν το μάθημα του 2016. Πολέμησαν με τρόπο αισχρό τη σοσιαλδημοκρατική τους πτέρυγα υπό τον Σάντερς, έκαναν σημαία τους τη διχαστική πολιτική ορθοέπεια, καλλιέργησαν τον φυλετικό ρεβανσισμό και τον ιστορικό αναθεωρητισμό, αντιπολιτεύτηκαν τον Τραμπ με ηθικιστικά και αισθητιστικά συνθήματα παριστάνοντας οι ίδιοι τους σικ και τους αναμάρτητους. Με δυο λόγια έχασαν την ευκαιρία να κάνουν μια καινούργια αρχή.
Το κυριότερο, δεν βρήκαν να πουν και να προτείνουν το παραμικρό, μόνο την επιστροφή στα ”ένδοξα” χρόνια του κλιντονισμού και του ομπαμισμού - σ′ αυτά δηλαδή που έφεραν τον Τραμπ στην εξουσία...