Όταν τα ανδρικά γυαλιά ηλίου έγραψαν ιστορία στο σινεμά

Οι γοητευτικοί σταρ που άφησαν εποχή και τα σχέδια που έγιναν συνώνυμα της κομψότητας, αλλά και μέρος της ποπ κουλτούρας.
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ το 1975 στην ταινία του Σίντνεϊ Πόλακ, «Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα».
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ το 1975 στην ταινία του Σίντνεϊ Πόλακ, «Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα».

Η ιστορία των γυαλιών ηλίου γυρίζει πολύ πίσω στον χρόνο και πιο συγκεκριμένα, στον 12ο αιώνα στη Ρώμη. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων, ήθελε να παρακολουθεί αγώνες των μονομάχων μέσα από στιλβωμένους πολύτιμους λίθους. Οι φακοί κατασκευάζονταν από χαλαζία, προκειμένου να εξασφαλίζεται η αντηλιακή προστασία. Για να πάρουν όμως, σκούρο χρώμα η επεξεργασία του χαλαζία γινόταν σε καπνό.

Την ίδια εποχή, εμφανίζονται στην Κίνα γυαλιά με χρωματιστούς επίπεδους φακούς, από κρύσταλλο χαλαζία, που σύμφωνα με τους ιστορικούς χρησιμοποιούσαν οι δικαστές, ώστε να κρύβουν τις εκφράσεις τους και οι μάρτυρες να μην μπορούν να διαβάζουν τις προθέσεις τους.

Αργότερα, το 1750, ο Βρετανός Τζέιμς Αϊσκόου πειραματίστηκε με φιμέ φακούς, οι οποίοι πίστευε ότι θα μπορούσαν να διορθώσουν ορισμένα προβλήματα όρασης, κυρίως όσον αφορά την αχρωματοψία.

Τον 20ο αιώνα, τα γυαλιά ηλίου απέκτησαν το δικό του διάσημο κομμάτι στην ιστορία της μόδας, όταν οι μεγάλοι σταρ, ήδη από τα 60s, άρχισαν να τα φορούν και στο σετ των γυρισμάτων, τόσο για να προστατεύσουν τα μάτια τους από τα δυνατά φώτα του πλατό όσο, βεβαίως και για λόγους στυλ. Στην πορεία, οι σκηνοθέτες τα ενέταξαν και στις κινηματογραφικές σκηνές τους, δίνοντας ακόμη περισσότερη αίγλη και μυστήριο στους πρωταγωνιστές τους.

Persol 714

Στιβ ΜακΚουίν
Στιβ ΜακΚουίν

Τα γυαλιά Persol δημιουργήθηκαν το 1917 από τον Τζουζέπε Ράτι για πιλότους αεροπλάνων και οδηγούς αγωνιστικών αυτοκινήτων, οι οποίοι απαιτούσαν την μέγιστη δυνατή προστασία για τα μάτια τους, χωρίς κανένα συμβιβασμό στην ποιότητα και το στυλ.

Πρόκειται για χειροποίητα γυαλιά ηλίου που χρησιμοποιούν το σύστημα Meflecto που επιτρέπει στα γυαλιά ηλίου να προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά του προσώπου.

Στην μακρόχρονη ιστορία της Persol, δύο τύποι γυαλιών έχουν ξεχωρίσει. Πρόκειται για τα 649 και 714, «συνώνυμα του στυλ και της κομψότητας», σύμφωνα με την ίδια την εταιρεία.

Σπουδαία ονόματα της έβδομης τέχνης έχουν κατά καιρούς φορέσει τα γυαλιά της Persol, μεταξύ των οποίων, ο Στιβ ΜακΚουίν, ο Ντάνιελ Κρεγκ, ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ο Πιρς Μπρόσνα και ο Τζορτζ Κλούνεϊ (ο ένας πιο γόης από τον άλλον).

Ray-Ban Aviator

Ο Τομ Κρουζ στο «Top Gun»
Ο Τομ Κρουζ στο «Top Gun»

Πρόκειται για ένα από τα πλέον γνωστά γυαλιά ηλίου στον κόσμο. Τα διάλεξαν Αμερικανοί πρόεδροι, αστέρες του ροκ, σχεδιαστές μόδας. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει γενιά που να μην τα φόρεσε, εξού και θεωρούνται διαχρονικά.

Τα γυαλιά Ray-Ban σχεδιάστηκαν το 1937 από την εταιρεία Bausch & Lomb για την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, προκειμένου να προστατεύσουν τα μάτια των πιλότων από τις ακτίνες του ήλιου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έβαζαν σε δεύτερη μοίρα το ζήτημα της κομψότητας.

Είναι τα πρώτα γυαλιά ηλίου που ενσωμάτωσαν τον αντιθαμβωτικό φακό, για την προστασία από τη λάμψη του ήλιου. Το προσωνύμιο που δόθηκε από τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, «Aviator», έγινε και η επίσημη ονομασία τους, με τον Τομ Κρουζ και την ταινία «Top Gun», να είναι αυτή που έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη των περισσοτέρων από εμάς.

Ray-Ban Wayfarer

Το 1952 η Ray-Ban αποφασίζει να ξεφύγει από τα παραδοσιακά γυαλιά ηλίου με τον μεταλλικό σκελετό και να δημιουργήσει ένα ζευγάρι με πλαστικό πλαίσιο, δίνοντας του την ονομασία «Wayfarer».

Σήμερα χαρακτηρίζεται ως η επανάσταση στη βιομηχαία των γυαλιών ηλίου. Το σχέδιο έγινε δημοφιλές όχι μόνο από διασημότητες, αλλά ακόμη και από τους μπίτνικ.

Κατά την διάρκεια των 50′s και 60′s τα «Wayfarer», φορέθηκαν με πάθος τόσο από μυθικά ονόματα όπως ο Μπομπ Ντίλαν, η Μέριλιν Μονρόε, ο Ρόι Όρμπισον και ο Τζον Λένον, όσο και από τη νέα γενιά των Αμερικανών, κυρίως τους πιτσιρικάδες, που απλά ήθελαν να έχουν μια cool και trendy εμφάνιση στις παραλίες.

Στο σινεμά, δύο ταινίες ήταν αυτές που τα έβαλαν για τα καλά στη συνείδηση του κοινού παγκοσμίως.

Το κλασικό «The Blues Brothers» το 1980 με τους Νταν Ακρόϊντ και Τζον Μπελούσι και τρία χρόνια μετά, το «Risky Business» με τον Τομ Κρουζ, που στην Ελλάδα κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Οι Σκοτεινές Μπίζνες Ενός Πρωτάρη».

Carrera Boeing

Ο Αλ Πατσίνο στον «Σημαδεμένο»
Ο Αλ Πατσίνο στον «Σημαδεμένο»

Η Carrera εξακολουθεί να είναι ένα από τα brand με τις υψηλότερες πωλήσεις διεθνώς, και παρά το γεγονός ότι τα σχέδια της είναι λίγο εκτός εποχής, τα κορυφαία προϊόντα της εταιρείας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 και του ’80 θεωρούνται μερικά από τα καλύτερα γυαλιά ηλίου που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.

Το 1986, η Carrera κυκλοφόρησε την εμβληματική σειρά Boeing, η οποία μέχρι σήμερα αποτελεί την πιο επιτυχημένη γκάμα γυαλιών. Σχεδιάστηκαν και αυτά για πιλότους αεροπλάνων και η τεχνολογία που τροφοδότησε τα γυαλιά ηλίου παρέμεινε σχετικά ίδια μέχρι σήμερα, συνδυάζοντας υψηλούς αντιθαμβωτικούς φακούς κατά της λάμψης του ήλιου με εξαιρετικά ελαφρύ σκελετό.

Λίγοι μπορούσαν την εποχή που λανσαρίστηκαν να φανταστούν ότι η γοητεία αυτών των γυαλιών θα ξεπερνούσε τα όρια της αεροπορικής βιομηχανίας και θα βρει μια θέση στην ποπ κουλτούρα.

Η ταινία που μας έκανε να αγαπήσουμε την συγκεκριμένη εταιρεία δεν είναι άλλη από αυτή του Μπράιαν Ντε Πάλμα, το 1983, με πρωταγωνιστές τους Αλ Πατσίνο και Μισέλ Πφάιφερ, «Ο Σημαδεμένος».

Cazal 968

Ο Αλ Πατσίνο υπήρξε από το 1970 το πρόσωπο της εταιρείας Cazal, η οποία προχώρησε στην παραγωγή μερικών από τα πιο αναγνωρίσιμα και μοντέρνα γυαλιά ηλίου που έχουν κατασκευαστεί ποτέ.

Η Cazal με έδρα την Γερμανία αποτελεί συνώνυμο της μόδας. Σε αντίθεση με τις Ray-Ban, Carrera ή Oakley, η Cazal απευθυνόταν πάντα σε «μεγάλα πορτοφόλια».

Με πρόσωπα όπως οι Μπραντ Πιτ, Κάνι Γουέστ και Παφ Ντίντι, η Cazal στοχεύει στην αγορά του 21ου αιώνα.

Όσο για τον κινηματογράφο, ο κωδικός 968 είναι πιθανώς το πιο εμβληματικό ζευγάρι της, που φοριέται πολλές φορές, τόσο εντός όσο και εκτός κινηματογραφικών σετ από τον Αλ Πατσίνο (η ερμηνεία του οποίου, στην ταινία του Μάικ Νιούελ, το 1997, «Ντόνι Μπράσκο» παραμένει αξέχαστη).