Τους λόγους για τους οποίους η ΕΕ πρέπει να συμπράξει ευθέως στην οριοθέτηση της ευρωπαϊκής ΑΟΖ (των κρατών μελών της) ανέλυσε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Προκόπης Παυλόπουλος, σε διαδικτυακή εκδήλωση του Τομέα Δημοσίου Δικαίου με θέμα «Η ευθεία σύμπραξη της ΕΕ στην οριοθέτηση της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ».
Μεταξύ άλλων, ο κ. Παυλόπουλος ξεκαθάρισε πως η ΕΕ μπορεί να μετέχει στις διαδικασίες ως ξεχωριστό νομικό πρόσωπο, ενώ, αναφερόμενος στην Τουρκία, τόνισε πως «όχι απλώς δεν σέβεται στοιχειώδεις κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας, μα το αναγνωρίζει κατά το δοκούν».
Ο τέως ΠτΔ χαρακτήρισε παντελώς νομικά ανυπόστατο το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ υπογράμμισε πως, εάν ο τρόπος που συμπεριφέρεται η Τουρκία γίνει ανεκτός, «μπορεί να δημιουργήσει εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο το οποίο μπορεί να βρει η ΕΕ σε όλο τον θαλάσσιο χώρο της και ειδικά στον βόρειο, στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας, και ο νοών νοείτω».
Ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε πως το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεσμεύει και την περίπτωση τρίτων κρατών που θέλουν να γίνουν μέλη της ΕΕ: «Δεν μπορεί να γίνει κράτος μέλος της ΕΕ εάν η χώρα αυτή δεν έχει προσχωρήσει στο Δίκαιο της Θάλασσας. Η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει προσχωρήσει αλλά δεν αναγνωρίζει και πολλές πτυχές του» είπε χαρακτηριστικά- συμπληρώνοντας πως η ΕΕ «όχι απλώς νομιμοποιείται, αλλά υποχρεούται», επειδή η ΑΟΖ των μελών της είναι και δική της, να συμμετέχει στη διαδικασία, κάτι που μπορεί να γίνει αυτεπαγγέλτως ή μετά από προσεπίκληση ενός κράτους. Όπως τόνισε, η ευθεία αυτή παρέμβαση της ΕΕ «μπορεί να είναι μόνο υπέρ του κράτους- μέλους, δεν νοείται να έχει διαφορετική άποψη ως προς την οριοθέτηση της ΑΟΖ από αυτήν του κράτους- μέλους»- ενώ το κράτος- μέλος διατηρεί πλήρως τη διαπραγματευτική αρμοδιότητα. Για τη συμμετοχή της ΕΕ, σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος, πρέπει να συναινέσει και το τρίτο κράτος, ωστόσο, όπως τόνισε, δύσκολα θα φανταζόταν χώρες όπως η Τουρκία, το Ισραήλ ή η Αίγυπτος να αρνούνται κάτι τέτοιο, ειδικά εφόσον η Τουρκία υποτίθεται πως φιλοδοξεί να έχει ευρωπαϊκή προοπτική.
«Πλέον η ίδια η ΕΕ έχει κάθε δικαίωμα, υποχρέωση και συμφέρον να μετάσχει η ίδια αυτοτελώς σε αυτές τις διαδικασίες» είπε σχετικά, χαρακτηρίζοντας την Τουρκία μια χώρα που συμπεριφέρεται ως αμφισβητίας σε βάρος του Διεθνούς Δικαίου και η οποία επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένα που «αν τα ανεχτούμε θα τα βρούμε μπροστά μας στη συνέχεια...Ελλάδα και Κύπρος έχουν κάθε συμφέρον να προσεπικαλέσουν την ΕΕ στη διαδικασία». Ωστόσο, υπογράμμισε πως ο ρόλος της είναι επιβοηθητικός.
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε πως η ΕΕ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να αντιληφθεί σχετικά με την ΑΟΖ στον θαλάσσιο χώρο της Μεσογείου πως μέσω της πίεσης προς την Ελλάδα και την Κύπρο, ως προς την οριοθέτηση της ΑΟΖ που τους αναλογεί -άρα ως προς την οριοθέτηση της ΑΟΖ της Ευρωπαϊκής Ένωσης- η Τουρκία επιδιώκει, στο πλαίσιο των «νεοοθωμανικών» της φαντασιώσεων, να καταστεί ρυθμιστικός παράγοντας στην ανατολική Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, ισότιμος συνομιλητής με τις ΗΠΑ, την Ρωσία αλλά και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας παράγοντας, τόνισε, ο οποίος, επιχειρώντας να υποβαθμίσει, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, την Ελλάδα και την Κύπρο, «συνομιλεί» ευθέως με την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι το οποίο κάθε άλλο παρά ενισχύει το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την στρατηγική της επιρροή στην όλη περιοχή. «Δεν μπορούμε να ανεχθούμε ως Ευρωπαίοι αυτό το φαινόμενο. Προσβάλλει όχι μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και την ΕΕ...μην αυταπατώμεθα, η Τουρκία δεν φαίνεται διατεθειμένη να επιδιώξει ένταξη, μα να διαμορφώσει σχέση με την ΕΕ υπό όρους ισχύος» σημείωσε χαρακτηριστικά.