O δαίμονας του λαϊκισμού στην χώρα μας έχει μητέρα του την επίκληση της παιδείας. Το κακό ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια όταν κάποιοι λίγοι πονηροί, προκειμένου να αποκτήσουν πολιτική πελατεία, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την υπερβολική αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους. Έτσι έκαναν σύνθημα τους την παιδεία. Ο στόχος και ο πολιτικός τους πόθος όμως ήταν τα ίδια τα παιδιά όχι η παιδεία.
Πίσω από το εύληπτο, ομόηχο και ομόρριζο σύνθημα της παιδείας κρύβονται τα παιδιά, όχι η παιδεία. Πρόκειται για την ύψιστη μορφή λαϊκισμού στην Ελλάδα. Ούτε οι διορισμοί, ούτε τα μνημόνια, ούτε τα εμβόλια. Εδώ έχει διαχρονικά την έδρα του ο περίφημος λαϊκισμός. Στο σύνθημα Παιδεία.
Όποιος ωστόσο αγαπά αληθινά την παιδεία, εξανίσταται, όταν άξια παιδιά που έχουν τελειώσει με χίλιους κόπους και θυσίες τα διδακτορικά τους, δηλαδή τίτλους ακαδημαϊκής καριέρας, μένουν άνεργα ή στην καλύτερη περίπτωση γίνονται υπηρέτες άλλων καθηγητών για να συντηρήσουν μια μικρή ελπίδα διαδοχής.
Σε κάθε δε εκδοθείσα προκήρυξη για πρόσληψη στο Πανεπιστήμιο φροντίζουν να ρωτούν προηγουμένως να μάθουν αν έχουν ελπίδα ή αν η θέση είναι φωτογραφική. Με πολύ πιθανή και χειρότερη τελικώς εξέλιξη να φύγουν για το εξωτερικό και να δίνουν τα χρήματά τους στο ενοίκιο μιας τρύπας στο Coventry ή αλλού.
Γίνεται λοιπόν προφανές ότι αν είχαν ιδρυθεί ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι διαθέσιμες θέσεις και έδρες θα ήταν πολύ περισσότερες. Και γιατί δηλαδή να μην ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Ανέκαθεν οι Έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί, επιθυμούσαν την καλύτερη μόρφωση για τα παιδιά τους. Κι επειδή, όπως είπαμε πιο πάνω, αγαπούν υπερβολικά τα παιδιά τους, όλοι τους, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, θα βρουν την άκρη να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Κουμάντο στο πορτοφόλι τους θα κάνουμε; Μήπως λεφτά δεν πληρώνουν και στα φροντιστήρια ήδη από το Γυμνάσιο για να μπουν τα παιδιά τους μετά στο Πανεπιστήμιο; Ή εκεί δεν μας πειράζει, γιατί τα λεφτά μπαίνουν σε οικείες τσέπες;
Δικαίως από την άλλη πλευρά οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης τονίζουν πως το σύστημα με τους βαθμούς και τις εισαγωγικές εξετάσεις έχει απαξιώσει εντελώς το σχολείο και την σχολική τάξη. Κανείς δεν δίνει πια σημασία στο σχολείο.
Και μόνο με αυτή την θλιβερή διαπίστωση θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε ατέρμονες συζητήσεις για τα μεγάλα δεινά της χώρας μας. Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά να απολαύσουν στο σχολείο χωρίς το άγχος της εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο.
Να απελευθερωθεί το σχολείο από το άγχος των εισαγωγικών εξετάσεων με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, δηλαδή με την επί της ουσίας ίδρυση νέων και περισσότερων επιλογών και ευκαιριών. Αφού και τώρα χωρίς ιδιωτικά πανεπιστήμια πολλά παιδιά στριμώχνονται σε κάτι αμφιβόλου ποιότητας ΙΕΚ.
Δεν θα ήταν άραγε πιο ποιοτική η μόρφωσή τους, αν τα στέλναμε σε οργανωμένα ιδιωτικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, στα οποία θα δίδασκαν τα τόσα πολλά άξια και φιλόδοξα παιδιά των διδακτορικών, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω θα παρέμεναν στην Ελλάδα και θα έκαναν οικογένειες;
Άσε που θα ανακαινίζονταν και πολλά όμορφα κτίρια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας για να στεγάσουν τα νέα πανεπιστήμια, Αλλά θα μου πείτε πως έτσι θα μειωνόταν δραστικά η ισχύς και η πίτα των διορισμένων στο δημόσιο πανεπιστημιακών, οι οποίο κατά πάσα πιθανότητα είναι και εκ των πρωτοπόρων των συνθημάτων για την ΠΑΙΔΕΙΑ και κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Πώς όμως είσαι υπέρ της παιδείας, όταν αρνείσαι την ίδρυση σχολείων και σχολών; Υπάρχουν, τέλος, πάρα πολλοί νέοι ανά τον κόσμο που θα ήθελαν να κάνουν σπουδές στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να φέρνουν χρήματα μόνο το καλοκαίρι για ταβέρνες και ξενοδοχεία και όχι για την παιδεία;
Αυτός που αγαπάει την παιδεία προστατεύει επίσης τους δασκάλους και τους καθηγητές από το bullying που τους κάνουν αρκετοί σύγχρονοι γονείς. Τους αμείβει καλά και τους περιβάλλει με κύρος. Αναπτύσσει και τονώνει τον σχολικό αθλητισμό ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο επαγγελματικός αθλητισμός προκαλεί πολλαπλές απογοητεύσεις.
Επειδή στην Ελλάδα όλοι φίλοι είμαστε, γνωρίζουμε καλά ότι πολλοί από αυτούς που φωνάζουν, βρωμίζουν και γενικώς ασχημονούν εντός πανεπιστημιακού περιβάλλοντος πηγαίνουν στην Αγγλία για συναυλίες, clubs, γήπεδα και γενικώς για να απολαύσουν τις συναρπαστικές νεανικές κουλτούρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Ε, σίγουρα θα έχουν προσέξει και τις στολές των μαθητών από το δημοτικό μέχρι και το λύκειο που ενισχύουν τον σεβασμό και περιορίζουν την ακαλαισθησία. Αφού λοιπόν αγαπούν τόσο πολύ την Αγγλία, θα ήθελαν να τους μιμηθούμε και στις στολές;
Δεν υπάρχει πιο λαϊκίστικό και υποκριτικό σύνθημα από το «λεφτά για την παιδεία».
Πρώτον γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι με πίστη και θέληση μπορείς να μορφωθείς ανεξαρτήτου υλικοτεχνικού εξοπλισμού και δεύτερον γιατί αυτός που το γράφει στον τοίχο με μπογιά γεννά φθορά και όχι αξία. Από την παιδεία πηγάζουν όντως όλα τα καλά και αυτό το ξέρουν καλά οι αρνητές της παιδείας αλλά δυστυχώς συνεχίζουν να την υπονομεύουν.
Ακούγεται σκληρό αλλά αυτό έχω διαπιστώσει. Δεν θέλουν την κοινωνία καλλιεργημένη, γιατί σε μια τέτοια εξαιρετική περίσταση ελάχιστοι θα τους ακολουθούσαν πολιτικά και εκλογικά.
Σηκώνουν λοιπόν ψηλά την σημαία της παιδείας ακριβώς για να κρύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις για την συντήρηση ενός κατεστημένου και την ανάσχεση κάθε πραγματικής προόδου της Ελλάδας. Αυτά βέβαια ισχύουν για τους λίγους, τους ενορχηστρωτές, και όχι για τους πολλούς που παρασύρονται από τον αέρα της δύναμης και κατεβαίνουν στις πορείες έτσι για την φάση.