Η πολυπλοκότητα της σύγχρονης πραγματικότητας δεν απαιτεί πράγματα μόνο από τους ενήλικες αλλά εξίσου και από τα παιδιά. Αυτά με την σειρά τους προσπαθούν να μεγαλώσουν και να ανταπεξέλθουν σε μία πληθώρα πληροφοριών τις οποίες ακόμη δεν δύνανται να επεξεργαστούν σε ικανοποιητικό βαθμό, έχοντας παράλληλα και τις δικές τους υποχρεώσεις.
Επομένως, είναι φυσικό να βιώνουν το αίσθημα της απόγνωσης σε συνδυασμό με έντονο στρες, χωρίς να γνωρίζουν και τι σημαίνουν όλα αυτά επακριβώς.
Εδώ έρχεται ο ρόλος του γονέα ώστε να μάθει το παιδί να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του και να μην αφήνει το άγχος να το καταβάλλει.
Πώς οι γονείς μπορούν να αναγνωρίσουν το άγχος των παιδιών
Σύμφωνα με την Maria Evans, η οποία έχει συγγράψει το βιβλίο «Raising Calm Kids in a World of Worry: Tools to Ease Anxiety and Overwhelm» (Μεγαλώνοντας ήρεμα παιδιά σε έναν κόσμο ανησυχίας: Εργαλεία για να απαλύνετε το άγχος και την υπερφόρτωση) με την Ashley Graber, «μερικά από τα πιο συνηθισμένα σωματικά συμπτώματα που βλέπουμε είναι στομαχικές διαταραχές, δυσκολία στην αναπνοή ή λίγο τρέμουλο. Παιδιά που πειράζουν τα μαλλιά τους ή τρώνε τα νύχια τους. Μπορεί να παρατηρήσουμε το παιδί να σκαλίζει το πρόσωπο του κι έπειτα να το αφήνει για μερικές εβδομάδες».
Η Ashley Graber προσθέτει ότι, «μπορεί να υπάρχει μια ανησυχία που ξαφνικά προέκυψε και δεν φαίνεται να συνδέεται με κάτι ή να βγάζει νόημα». Άλλα συμπτώματα, είναι ο φόβος αποχωρισμού από τον γονέα ή το κοινωνικό άγχος.
Πώς να θέσουμε ένα ήρεμο περιβάλλον όταν δεν είμαστε ήρεμοι
Η Evans μιλά για τις μικρές στιγμές ηρεμίας και πόσο σημαντικό είναι να τις βρούμε. «Μπορούμε να βρούμε μια στιγμή να καθίσουμε και να ηρεμήσουμε, ξεφεύγοντας από οποιαδήποτε αναταραχή». Έτσι, πλησιάζουμε το παιδί και μοιραζόμαστε έστω μια πεντάλεπτη συζήτηση μαζί του, βοηθώντας το νευρικό μας σύστημα να ρυθμιστεί μαζί του.
«Αν εξασκηθούμε σε αυτές τις μικρές στιγμές με την πάροδο του χρόνου, όταν πάμε να το κάνουμε, το νευρικό σύστημα, το σώμα μας και το μυαλό μας θα συνδεθούν σε αυτές τις στιγμές», δηλώνει η Graber.
Πώς να μην μεταφέρουμε το άγχος μας στα παιδιά μας
Μιλάμε για την ασφαλή πλαισίωση έναντι της τρομακτικής πλαισίωσης. «Είναι ένας όρος που επινοήσαμε για να βοηθήσουμε τους γονείς να καταλάβουν ότι ο τρόπος με τον οποίο μιλούν για το πώς βλέπουν τον κόσμο επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά βλέπουν τον δικό τους», εξηγεί η Evans.
Με τους γονείς να εξετάζουν ποιες καταστάσεις στην ζωή τους προκαλούν το μεγαλύτερο άγχος και μετριάζοντας τις αντιδράσεις τους σε αυτές, βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια για τον κόσμο που τα περιβάλλει.
«Συν-ρύθμιση» και πώς να την χρησιμοποιούμε
Σύμφωνα με την Graber, «η συν-ρύθμιση είναι η χρήση της ηρεμίας κάποιου άλλου. Αν ένα παιδί αισθάνεται άγχος και ανησυχία, μπορεί να χρησιμοποιήσει την ηρεμία του άλλου για να το βοηθήσει να ηρεμήσει».
Μία τέτοια πρακτική είναι εξαιρετικά σημαντική για τον γονέα καθώς μπορεί αυτομάτως να κατευνάσει την επικρατούσα κατάσταση και να φέρει την συζήτηση σε αναθεωρημένα πλαίσια.
Η πρακτική της «αυτο-ενσυναίθησης» για εμάς και τα παιδιά μας
Οι περισσότεροι γονείς είναι εξαιρετικά σκληροί με τον εαυτό τους. «Είναι καλό να προσπαθήσουμε να αντιστρέψουμε κάτι τέτοιο, λέγοντας κάτι καλό για τον εαυτό μας. Με το να προσέχουμε πώς μιλάμε για εμάς, αποτελεί το κατάλληλο πρότυπο και για το παιδί μας», εξηγεί η Evans.
«Είναι καιρός να αντικαταστήσουμε την αρνητική φωνή μέσα μας με μία περισσότερο συμπονετική», προσθέτει η Graber.
Πώς να βοηθήσουμε το παιδί μας με την υπεραναλυτική και εμμονική σκέψη
Για την Graber, όταν ένα παιδί σκέφτεται υπερβολικά ή είναι προσηλωμένο σε κάτι, πρέπει να του επιτρέπουμε να επικεντρώνεται σε αυτό χωρίς να το διακόπτουμε αλλά διατηρώντας και ένα δυνατό μέτρο.
«Με τις εσωτερικές σκέψεις, μαθαίνουμε τα παιδιά να έχουν μια καλή σχέση με τον εγκέφαλό τους από την άποψη της κατανόησης. Δεν μπορούμε να φιλτράρουμε εμείς τις σκέψεις των παιδιών. Είναι κι αυτό μία μορφή παραβιαστικότητας», σημειώνει η Evans.
Μαθαίνοντας από μικρή ηλικία να διαχειρίζονται το έντονο στρες και το άγχος με τον -όσο γίνεται- πιο ήπιο τρόπο, τους δίνεται μια σημαντική ευκαιρία να θέτουν σε προτεραιότητα τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, όταν αργότερα θα επωμιστούν με ακόμη περισσότερες υποχρεώσεις.
Με πληροφορίες από CNN Life .