περίπου 37 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Ένα μέχρι τώρα άγνωστο είδος μεγαλόσωμου προϊστορικού φιδιού ταυτοποίησαν ο Έλληνας παλαιοντολόγος Δρ. Γιώργος Γεωργαλής, από το Πανεπιστήμιο της Μπρατισλάβα, και ο Δρ. Τόρστεν Στσέγιερ, από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.
Οι επιστήμονες ταυτοποίησαν το μεγάλο ερπετό- στο οποίο δόθηκε το όνομα Palaeopython helveticus (Παλαιοπύθωνας ο Ελβετικός)- κατόπιν μελέτης απολιθωμένων ευρημάτων ηλικίας περίπου 40 εκατομμυρίων ετών και η σχετική έρευνα παρουσιάστηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Swiss Journal of Geosciences.
Ο κ. Γεωργαλής- ανακαλύψεις του οποίου έχουν φιλοξενηθεί ξανά στο παρελθόν από τη HuffPost Greece- μας μίλησε για την εν λόγω ανακάλυψη και τη σημασία της ως προς την κατανόηση της προϊστορικής ζωής και του περιβάλλοντος της κεντρικής Ευρώπης στο μακρινό παρελθόν.
απολιθώματα του Palaeopython helveticus.
HuffPost Greece: Για τι είδους ζώο μιλάμε ακριβώς;
Γ. Γεωργαλής: O Palaeopython helveticus είναι ένα είδος φιδιού που έζησε στην Ελβετία, λίγο έξω από τη Ζυρίχη, περίπου 40 με 37 εκατομμύρια χρόνια πριν. Το απολιθωμένο υλικό που βρέθηκε περιλαμβάνει μόνο σπονδύλους – παρ’ όλα αυτά ομως, με λεπτομερείς συγκρίσεις με σπονδύλους από άλλα απολιθωμένα φίδια της Ευρώπης, αποδείξαμε ότι πρόκειται για ένα μέχρι τώρα εντελώς άγνωστο είδος ερπετού. Τιμώντας τη γεωγραφική περιοχή που εζησε αυτο το ζώο, ονομάσαμε το νέο είδος Παλαιοπύθωνας ο Ελβετικός (Palaeopython helveticus). Οι απολιθωμένοι σπόνδυλοι του νέου φιδιού δηλώνουν ένα μέγεθος της τάξης των τριών με τεσσάρων μέτρων.
έκθεση στο Παλαιοντολογικό Ινστιτούτο και Μουσείο Ζυρίχης.
Τι υποδεικνύει η ανακάλυψη αυτή για την προϊστορική ζωή και το περιβάλλον της κεντρικής Ευρώπης πριν από 40 εκατομμύρια χρόνια;
Μαζί με τον Palaeopython helveticus, βρέθηκαν και άλλα μικρόσωμα και μεγαλόσωμα φίδια, καθώς και μια μεγάλη σαύρα του γένους Παλαιοβαράνος (Palaeovaranus). Σε συνδυασμό με τα απολιθώματα θηλαστικών που εχουν περιγραφει απο την περιοχη κατά τις περασμένες δεκαετίες, γινεται σαφές οτι το παλαιοπεριβάλλον του Palaeopython helveticus ήταν ενα τροπικό δάσος, με έντονο υγρό στοιχείο και φυσικα, πολυ υψηλότερες θερμοκρασίες. Αυτό ειναι και το κυριο χαρακτηριστικό της εποχής αυτής, της αποκαλούμενης ως Ηωκαίνου Εποχής (56 με 34 εκατομμυρια χρόνια πριν), οπου τα τροπικά δαση κυριαρχούσαν στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, ευνοώντας φυσικά την μεγάλη ποικιλία των ερπετών.
Ποια εκτιμάτε πως ήταν τα αίτια της εξαφάνισής του;
Το τέλος της Ηωκαίνου εποχής, περίπου 34 εκατομμύρια χρόνια πριν, χαρακτηρίζεται από έντονες κλιματικές αλλαγές. Αυτές, σε συνδυασμό με πολλούς άλλους παράγοντες που δεν είναι ακόμη γνωστοί ή πλήρως τεκμηριωμένοι, επηρέασαν άμεσα την Ευρωπαϊκή πανίδα και χλωρίδα. Ο Palaeopython helveticus, καθώς και άλλα μεγάλα φίδια από την Ευρωπαϊκή ήπειρο δεν μπόρεσαν προφανώς να ανταπεξέλθουν στις νέες συνθήκες και έτσι χάθηκαν για πάντα.
Υπάρχουν σημερινά είδη- «απόγονοι» του Palaeopython helveticus;
Όχι. Οι βόες και οι πύθωνες θεωρούνται μακρινοί συγγενείς, αλλά δεν είναι απόγονοι του. Το τέλος της Ηωκαίνου εποχής και των τροπικών δασών της Ευρώπης, σήμανε και το οριστικό τέλος του Palaeopython helveticus.
Με βάση την εκτίμηση περί τροπικών δασών στην κεντρική Ευρώπη, τι άλλα «εξωτικά» ευρήματα θα μπορούσαμε να περιμένουμε;
Γνωρίζουμε ότι στην ίδια ακριβώς θέση μαζί με τον Palaeopython helveticus, ζούσε και ένα μεγαλόσωμο είδος σαύρας, ο Παλαιοβαράνος. Άλλα εντυπωσιακά ερπετά των τροπικών δασών της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής Ευρώπης εκείνη την εποχή, περιλαμβάνουν «θωρακισμένες σαύρες» (Γλυπτόσαυροι), χερσαίους κροκοδείλους, και χελώνες με μαλακό καβούκι (Τρίονυχες).