Τις τελευταίες ώρες οι εικόνες της καπνισμένης Παναγίας των Παρισίων με την καταδεφαφισμένη στέγη, το γκρεμισμένο καμπαναριό και τις ανυπολόγιστες καταστροφές, που της προκαλέσε η τεράστια πυρκαγιά το βράδυ της Δευτέρας, κάνουν τον γύρο του κόσμου, σκορπίζοντας θλίψη σε όλο τον πλανήτη.
Οσοι είχαν την τύχη να επισκεφτούν κάποια στιγμή στη ζωή τους αυτό το μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας, γνωρίζουν για την επιβλητική ομορφιά του, την απαράμμιλη αρχιτεκτονική του και τους θησαυρούς που έκρυβε στο εσωτερικό του.
Για όσους δεν είχαν την τύχη να το θαυμάσουν, οι εικόνες που ακολουθούν αποτυπώνουν το μεγαλείο του καθεδρικού ναού, ηλικίας 850 ετών, που υποδεχόταν 13 εκατομμύρια επισκέπτες τον χρόνο, δηλαδή 35.000 κάθε μέρα.
Ο ναός ολοκληρώθηκε περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα και έκτοτε αποτελούσε ένα από τα πιο ένδοξα και αξιοθαύμαστα αρχιτεκτονικά υποδείγματα του περίτεχνους γοτθικού ρυθμού.
Το παγκοσμίου φήμης μεγαλούργημα, με μήκος 128 μέτρα και τα 2 κωδωνοστάσια, το καθένα να είναι ύψους 68μ. παρέμενε αναλλοίωτο με την πάροδο του χρόνου, έχοντας αντέξει πολέμους, φυσικές καταστροφές και ακραία φαινόμενα.
Δεν είχε χαρακτηρισττεί τυχαία, άλλωστε, ως η «ψυχή» του Παρισιού.
Πέραν της εκπληξτικής δομής της, το εσωτερικό της εκκλήσίας κοσμούσαν αμέτρητα έργα τέχνης ανεκτίμτης αξίας αλλά και ιστορικά κειμήλια, όπως το ακάνθινο στεφάνι του Ιησού, το οποίο διασώθηκε χάρη στην ηρωική προσπάθεια ενός ιερέα.
«Η φωνή» της Παναγίας των Παρισίων είναι οι 10 καμπάνες της, η μεγαλύτερη εκ των οποίων, ζυγίζει πάνω από 13 τόνους και τοποθετήθηκε στον νότιο πύργο του καθεδρικού ναού το 1685.
Εξαιτίας της ιστορικής και πολιτιστικής της σπουδαιότητας, η UNESCO έχει επιλέξει και έχει συμπεριλάβει τη Νοτρ Νταμ, από το 1991, στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Η Παναγία των Παρισίων υπήρξε πηγή έμπνευσης για ιστορικά και πολιτιστικά γεγονότα. Εκεί αναγορεύτηκε αυτοκράτορας ο Ναπολέων το 1804, ενώ αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τον Βίκτωρα Ουγκώ στο μυθιστόρημα του «Η Παναγία των Παρισίων».
Το κτίριο του καθεδρικού ναού ολοκληρώθηκε μέσα σε 200 χρόνια. Ξεκίνησε το 1163 κατά τη βασιλεία του βασιλιά Λουδοβίκου Ζ′ και ολοκληρώθηκε το 1345.
Τους επόμενους αιώνες σε στάδιο πλήρους εγκατάλειψης και βρέθηκε κοντά στο σημείο να κατεδαφιστεί, αλλά αργότερα σώθηκε από τον Ναπολέοντα.
Μετά την αποκατάσταση του Καθεδρικού Ναού στην υπέροχη μορφή του στη μέση του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου, φημολογήθηκε ότι οι Γερμανοί στρατιώτες θα μπορούσαν να καταστρέψουν τα αριστουργηματικά «βιτρό».
Ετσι αυτά αφαιρέθηκαν και επανατοποθετήθηκαν μετά τον πόλεμο. Το μέτρο αυτό αποφασίστηκε επειδή τα «βιτρό» είναι κατασκευασμένα από ένα μοναδικό, συγκεκριμένο υλικό εκείνης της εποχής που ονομάζεται Rose (τριαντάφυλλο). Θεωρείται ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο γυάλινο παράθυρο στον κόσμο που έχει κατασκευαστεί τον 13ο αιώνα.
Ενα ξεχωριστό ιστορικό αντικείμενο που υπήρξε πολύ δημοφιλές είναι η περίφημη καμπάνα που έχει επανασχεδιαστεί για να χτυπάει αυτόματα. Οποιοσδήποτε επισκέπτης, ωστόσο, έπρεπε να ανέβει 140 σκάλες για να φτάσει στο καμπαναριό, το οποίο δυστυχώς δεν γλίτωσε από την πύρινη λαίλαπα και κατεδαφίστηκε.
Ο καθεδρικός ναός της Notre Dame χρησιμοποιoύταν μέχει σήμερα από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την Λειτουργία κάθε Κυριακή και αποτελούσε έδρα του Αρχιεπισκόπου του Παρισιού.
Ηδη επιφανείς επιχειρηματίες, δισεκατομμυριούχοι και τοπικές κυβερνήσεις έχουν ανακοίνωσει γενναίες δωρεές για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του.