Το έχουμε πάθει όλοι: μπαίνουμε σε ένα γραφείο, ένας γνωστός μας χαιρετά με το όνομά μας κι εμείς σταματάμε σκαλίζοντας μανιωδώς τον εγκέφαλό μας για τον δικό του.
Δεν θα θέλαμε να φανούμε ασεβείς λέγοντας το λάθος όνομα, αλλά το να λέμε απλώς «γειά» φαίνεται τόσο γενικό. Λύνουμε (έτσι) το πρόβλημα με την μνήμη μας;
Ας δούμε πώς μπορούμε να λύσουμε τον γρίφο με στρατηγικό τρόπο χωρίς να χαλάσουμε τις σχέσεις μας, σύμφωνα με ότι λένε οι ειδικοί:
Ας επιχειρήσουμε πρώτα μια λεπτή προσέγγιση
Εάν βρισκόμαστε σε μια εκδήλωση και βλέπουμε κάποιον που γνωρίζουμε αλλά δεν μπορούμε να θυμηθούμε το όνομά του, ας συστήσουμε τον εαυτό μας πρώτα, γιατί συχνά αυτό προτρέπει το άτομο να πει και το όνομά του. Αυτό συνιστά η Μαίρη Αμπατζάι, πρόεδρος της εταιρείας συμβούλων ανάπτυξης ηγεσίας Careerstone Group.
«Αυτό είναι ένα σήμα για να πούμε το όνομά μας», λέει η Αμπατζάι. Αλλά μην νομίζουμε ότι είμαστε πονηροί ως προς την στρατηγική μας. Πολλοί άνθρωποι θα αναγνωρίσουν ότι (αυτό) σημαίνει ότι δεν γνωρίζετε το όνομά τους, λέει.
Μια άλλη πλάγια προσέγγιση είναι να ζητήσουμε απευθείας από κάποιον άλλο να μας πει το όνομα του ανθρώπου αυτού, προσθέτει η Αμπατζάι.
Εάν βρισκόμαστε σε μια συνομιλία που θα συνεχιστεί αργότερα, ας σκεφτούμε να ζητήσουμε από το άτομο (που δεν θυμόμαστε το όνομά του) να αποθηκεύσει τα στοιχεία επικοινωνίας του στο τηλέφωνό μας. Ή εάν η συνομιλία πρέπει να μεταφερθεί στο email, ας δοκιμάσουμε να ρωτήσουμε: «Μπορείτε να μου πείτε πώς να γράψω το όνομά σας για να λάβω σωστά το email;», προτείνει η Περπέτουα Νέο, ψυχολόγος και εκτελεστική προπονητήτρια.
Ακόμα καλύτερα, ας ρωτήσουμε ευθέως κι ας ζητήσουμε συγγνώμη
Το να αποφεύγουμε να πούμε το όνομα κάποιου κάθε φορά που τον βλέπουμε θα μας οδηγήσει εκεί.
«Νομίζω ότι οι άνθρωποι το τραβούν πολύ, συναντούν αυτό το άτομο τρεις ή τέσσερις φορές και μετά ντρέπονται πολύ να ρωτήσουν το όνομά του», λέει η Αμπατζάι. «Το καλύτερο πράγμα είναι να το ”καθαρίσουμε” αμέσως. Τη δεύτερη φορά που θα τον συναντήσουμε, να πούμε: «Θυμίστε μου ξανά το όνομά σας. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ».
Ας μην ελαχιστοποιούμε το γεγονός και πούμε, «Ω, το κάνω αυτό όλη την ώρα». Αν αυτή είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που ρωτάμε το όνομα ενός ατόμου, (αυτό) αξίζει ένα μεγαλύτερο mea culpa, λέει η Αμπατζάι. Τα ονόματα των ανθρώπων είναι σημαντικά για αυτούς και θέλουμε η συγγνώμη μας να είναι ειλικρινής.
Ωστόσο, μην το κάνουμε πολύ μεγάλο θέμα.
«Αισθανόμαστε μια εσωτερική πίεση να θυμόμαστε τα ονόματα των ανθρώπων αφού μας (τα) πουν μια φορά, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο και πραγματικά, οι περισσότεροι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό», δηλώνει στη HuffPost η Λόουρις Μπράουν, ιδρύτρια της C-Track Training, μιας εταιρείας εκπαίδευσης στο χώρο εργασίας. «Ακόμα κι αν πρόκειται για στενό συνάδελφό μας, μερικοί από εμάς είναι καλύτεροι με τα ονόματα από άλλους και μερικοί από εμάς ξεχνάμε τα πράγματα εύκολα γενικά».
«Το μεγαλύτερο λάθος είναι να είμαστε υπερβολικά απολογητικοί σαν να έχουμε κάνει κάτι λάθος», λέει η Νέο. «Το να είμαστε ευγενικοί και ευχάριστοι μπορεί να είναι χρήσιμο».
Ας μην αποθαρρυνόμαστε αν αυτό συμβεί περισσότερες από μία φορές. Η εκμάθηση ονομάτων απαιτεί χρόνο, λέει η Μπράουν, αλλά αυτό που την ωθεί να ζητήσει υπενθυμίσεις ονομάτων είναι να θυμάται ότι υπάρχουν και χειρότερες εναλλακτικές: Μπορείς να κάνουμε λάθος εικασίες και να αποκαλούμε το άτομο αυτό με λάθος όνομα ή μπορεί να είμαστε απρόσωποι και να μην πούμε ποτέ το όνομά του .
«Βραχυπρόθεσμα, το να ρωτάμε μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε ντροπή, αλλά αυτό είναι ένα προσωρινό συναίσθημα», είπε ο Μπράουν. «Το συναίσθημα να αφήνουμε κάποιον να καταλάβει ότι θέλουμε να τον φωνάζουμε με το όνομά του είναι κάτι που θα θυμάται».
Ας σημειώσουμε ονόματα όποτε είναι δυνατόν κι ας προσπαθήσουμε να πούμε το όνομα ενός ανθρώπου όταν τον συναντάμε πρώτη φορά
Η Μπράουν λέει ότι η καταγραφή του ονόματος κάποιου είναι αυτό που λειτουργεί καλύτερα για εκείνη σχετικά με την απομνημόνευσή του.
Έρευνες έχουν δείξει ότι η καταγραφή των πραγμάτων βοηθά τον εγκέφαλό μας να διατηρήσει πραγματικά αυτά που λέγονται. Μια μελέτη του 2014 στο Psychological Science, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι οι μαθητές που έγραψαν σημειώσεις σε χαρτί είχαν καλύτερη κατανόηση και διατήρηση αυτού που διδάσκονταν από τους μαθητές που πληκτρολογούσαν στους φορητούς υπολογιστές τους.
Εάν δεν έχουμε πρόσβαση σε στυλό ή χαρτί, ας δοκιμάσουμε να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας. Ακολουθεί μια επαγγελματική συμβουλή: Ας προσφωνήσουμε το όνομα κάποιου στα πρώτα λεπτά της συνάντησης μαζί του.
Η Αμπατζάι λέει ότι στις συναντήσεις που διευκολύνει, θα ζητήσει από τους ανθρώπους να συστηθούν ακόμα κι αν κάποιοι γνωρίζονται ήδη μεταξύ τους ως ένας τρόπος να τη βοηθήσουν να θυμάται ονόματα. Όταν οι άνθρωποι συστήνονται, αυτή κάνει διαγράμματα (στο μυαλό της) πού κάθονται και πώς είναι τα ονόματά τους.
Με αυτόν τον τρόπο, «Οταν είμαι στη σύσκεψη, μπορώ να αρχίσω να χρησιμοποιώ τα ονόματα των ανθρώπων. Εάν χρησιμοποιήσουμε αμέσως το όνομα κάποιου όταν τον συναντήσουμε, το πιθανότερο είναι ότι θα το θυμόμαστε», λέει.