Την παραίτησή της από την Επιτροπή «Ελλάδα 2021» της Γιάννας Αγγελοπούλου, που έχει συσταθεί με σκοπό τον συντονισμό και τη διοργάνωση εκδηλώσεων για τη συμπλήρωση 200 ετών από την ελληνική επανάσταση, υπέβαλε η καθηγήτρια Ιστορίας στο ΕΚΠΑ Μαρία Ευθυμίου.
Η παραίτηση της διακεκριμένης ιστορικού έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα «Εστία», η οποία έκανε λόγο για ενόχληση της κυρίας Ευθυμίου για τις «ανιστόρητες αναρτήσεις».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι βασικοί λόγοι που ώθησαν την κ. Ευθυμίου στην απόφασή της αυτή είναι η τάση ουδετεροπατρίας που διακατέχει τον εορτασμό - «δεν νοείται να εορτάζεται η γέννηση ενός Έθνους χωρίς να υπάρχει η σημαία στο επίσημο έμβλημά του»- και ο αποχρωματισμός της Ελληνικής Ιστορίας που επέλεξε η Επιτροπή.
Σε μια συνέντευξή της στη LIFO τα είπε έξω από τα δόντια: «Εργάζομαι στο πανεπιστήμιο τα τελευταία τριάντα επτά χρόνια. Tα ελληνικά πανεπιστήμια, εδώ και δεκαετίες, έχουν μεταβληθεί σε χώρους ανομίας, βαρβαρότητας, καταστροφών, καταλήψεων, βανδαλισμών, μουτζούρας και «πλακίτσας». Όλο το ψευδεπίγραφο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας συμπυκνώθηκε στο ελληνικά ανώτατα ιδρύματα. Όταν οι νέοι θεωρούν σωστό να καταστρέφουν ένα δημόσιο αγαθό, όπως το σχολείο, τότε οδεύουμε σε επικίνδυνους δρόμους. Και το χειρότερο είναι ότι όλα τα παραπάνω τα θεωρούμε κανονικότητα. Κι όποιος τολμήσει να τα θίξει ως θέματα, αυτομάτως χαρακτηρίζεται φασίστας».
Σε εποχές που τα πνευματικά αναστήματα δίνουν τη δική τους καθημερινή μάχη και το ζωντανό τους παράδειγμα, κόντρα σε καιροσκοπισμούς και τακτικές μερίδας αρχολίπαρων συναδέλφων τους που μόνο για την καρέκλα τους και τα αξιώματά τους νοιάζονται χωρίς έρμα Ηθικής θυμήθηκα τον αείμνηστο Δάσκαλο Γεώργιο Αλέξανδρο Μαγκάκη.
2 Φεβρουαρίου 1969. Ο καθηγητής Ποινικού Δικαίου της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, απευθυνόμενος στους φοιτητές του, ανακοίνωνε: «Μετά βαθυτάτης λύπης μου είμαι υποχρεωμένος να σας αφήσω».
Και αυτό επειδή, μία ώρα πριν, του γινόταν γνωστή όχι μόνο η απόλυση αλλά και η απαγόρευση της εισόδου στον πανεπιστημιακό χώρο.
Τον ανέκριναν και πέντε μήνες αργότερα (Ιούλιος 1969), μαζί με άλλα μέλη της Δημοκρατικής Αμυνας, συνελήφθησαν για «κακουργηματικές πράξεις» κατά της «επανάστασης». Απομόνωση, βασανιστήρια και, τον Απρίλιο του 1970 και κάθειρξη 18 ετών.
Θα αποφυλακιστεί, για λόγους υγείας, δύο χρόνια αργότερα (Απρίλιος 1972) και λίγο πιο μετά αναχωρεί για τη Γερμανία, όπου έχει εκλεγεί τακτικός καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.
Επιστρέφει στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας και πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο:
«Αγαπητοί μου μαθητές, ας συνεχίσουμε σήμερα την παράδοση στο σημείο που νόμισαν ότι μας σταμάτησαν».
Ενθουσιασμός, συγκίνηση και πυκνά χειροκροτήματα από το φοιτητικό ακροατήριο.
Αυτά που εισπράττει απ´ όλους μας σήμερα για την περήφανη στάση και το παράδειγμά της να παραιτηθεί η καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου.
O Θουκυδίδης έχει πει πως «Η Ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων».
Και ο μέγας παιδαγωγός, ο ιερός Χρυσόστομος τόνισε: «Τούτο διδασκαλίας αρίστης το εν πάσαις ταίς παραινέσεσιν εαυτόν παρέχειν τύπον».