Δεκτή έγινε από Δικαστήριο η ανακοπή καταβολής για ληξιπρόθεσμο δάνειο 14.000 ευρώ σε τράπεζα, κρίνοντας πως είχε υποπέσει σε πενταετή παραγραφή καθώς δεν υπήρξε καταγγελία της δανειακής σύμβασης.
«Μόνον όταν η αίρεση πληρωθεί και καταγγελθεί το δάνειο, δεν οφείλονται πλέον δόσεις, αλλά ολόκληρο το μέχρι τότε ανεξόφλητο κεφάλαιο και η αξίωση του δανειστή προς απόδοση του δανείου υπόκειται στη συνήθη εικοσαετή παραγραφή, ενώ αν δεν γίνει καταγγελία, η αξίωση των περιοδικών δόσεων, αφού αυτές διατηρούν την αυθυπαρξία τους, υπόκεινται στην πενταετή παραγραφή» αναφέρει η απόφαση του Ειρηνοδικείου Αλεξανδρούπολης.
«Από την εκτίμηση των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι σε συνδυασμό με όσα εκθέτουν στις έγγραφες προτάσεις τους, αλλά και με όλη εν γένει τη διαδικασία, αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα: στις 30-5-2000 η ανακόπτουσα συμβλήθηκε με την καθ’ ης πιστώτρια τράπεζα στην με αριθμό ./30-5-2000 σύμβαση τοκοχρεωλυτικού δανείου που συνήφθη στην Αλεξανδρούπολη ποσού 24.651,50 ευρώ με σκοπό την κάλυψη στεγαστικών της αναγκών. Το δάνειο συμφωνήθηκε να εξοφληθεί σε 27 εξαμηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις (15 έτη) με την πρώτη τοκοχρεωλυτική δόση καταβλητέα την 10-4-2002 και οι επόμενες συνεχείς δόσεις καταβλητέες την 10η Απριλίου και την 10η Οκτωβρίου κάθε έτους, ενώ η τελευταία την 10-4-2015» αναφέρεται.
Επίσης, σημειώνεται πως στη σχετική σύμβαση οριζόταν ότι «σε περίπτωση καθυστέρησης εξόφλησης οποιασδήποτε οφειλής του δανείου, συμφωνήθηκε ρητά ότι ο οφειλέτης θα χρεώνεται αυτοδικαίως για τα καθυστερούμενα ποσά, από την ημέρα της καθυστέρησης και χωρίς όχληση, με τόκους υπερημερίας», ενώ «οι καθυστερούμενες δόσεις θα βεβαιώνονται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. μετά την παρέλευση 3 μηνών από τη λήξη εκάστης και η επιδότηση θα διακόπτεται οριστικά, εφόσον οφείλονται περισσότερες από πέντε (5) βεβαιωμένες ληξιπρόθεσμες εξαμηνιαίες δόσεις».
Στην περίπτωση αυτή λέει το Δικαστήριο «η Τράπεζα δικαιούται είτε να επιδιώξει την είσπραξη των καθυστερούμενων ποσών είτε αφού καταγγείλει τη σύμβαση του δανείου και το κηρύξει αμέσως ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, να αξιώσει την εξόφληση ολόκληρου του ανεξόφλητου ποσού του κεφαλαίου με τους τόκους και τις λοιπές επιβαρύνσεις».
Ο χρόνος παραγραφής αξιώσεων
Όπως επισημαίνεται κατά τις διατάξεις των άρθρων 250 αρ. 15 και 253 ΑΚ, ο χρόνος παραγραφής των τόκων και των χρεολυσίων είναι πενταετής και αρχίζει από τη λήξη του έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η δικαστική της επιδίωξη.
Ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση όπως αναφέρει η δανειολήπτρια στο αίτημα ανακοπής για την καταβολή του συνόλου της ληξιπρόθεσμης οφειλής, «η καθ’ ης (σ.σ. πιστώτρια τράπεζα) αξιώνει χρεολύσια συνολικού ύψους 13.470,42 ευρώ τα οποία αναλύονται ως εξής:
Μέρος χρεολυσίου μηνός Απριλίου του έτους 2008 ύψους 688,14 ευρώ και το σύνολο του χρεολυσίου μηνός Οκτωβρίου 2008, ύψους 913,02 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2013,
2.Χρεολύσια Απριλίου 2009,ύψους 913,02 ευρώ και Οκτωβρίου 2009, ύψους 913,02 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2014,
Χρεολύσια Απριλίου 2010 ύψους 913,02 ευρώ και χρεολύσιο Οκτωβρίου 2010 ύψους 913,02 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2015,
Χρεολύσιο Απριλίου 2011 ύψους 913,02 ευρώ και χρεολύσιο Οκτωβρίου 2011 ύψους 913,02 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2016,
Χρεολύσιο Απριλίου 2012 ύψους 913,02 ευρώ και χρεολύσιο Οκτωβρίου 2012 ύψους 913,02 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2017,
Χρεολύσιο Απριλίου 2013 ύψους 913,02 ευρώ και χρεολύσιο Οκτωβρίου 2013 ύψους 913,28 ευρώ, τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2018,
Χρεολύσιο Απριλίου 2014 ύψους 913,02 ευρώ και χρεολύσιο Οκτωβρίου 2014 ύψους 913,02 ευρώ τα οποία υπέπεσαν σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2019 και
Χρεολύσιο Απριλίου 2015 ύψους 913,02 που ήταν και το τελευταίο το οποίο υπέπεσε σε παραγραφή στο τέλος του έτους 2020».
Ληξιπρόθεσμο δάνειο: Η απόφαση του Δικαστηρίου
Επομένως, το Ειρηνοδικείο κρίνει πως «το σύνολο των χρεολυσίων, ύψους 13.470,42 ευρώ, έχουν υποπέσει στην εν λόγω πενταετή παραγραφή καθόσον κατά το ως άνω χρονικό διάστημα δεν χώρησε λόγος διακοπής αυτής ούτε η καθ’ ής η ανακοπή επικαλέστηκε τέτοιο. Η παραγραφή αυτή βέβαια της κύριας αξίωσης συμπαρασύρει και τις παρεπόμενες αξιώσεις για τόκους και έξοδα (άρθρο 274 ΑΚ). Ως εκ τούτου η καθ’ ής η ανακοπή δεν επισπεύδει εγκύρως εκτέλεση για την αναγκαστική ικανοποίηση της εν λόγω απαίτησης της κατά της ανακόπτουσας αφού αυτή έχει υποπέσει σε παραγραφή και πρέπει αυτή να ακυρωθεί, γενομένου δεκτού ως ουσία βάσιμου του ως άνω προβαλλόμενου πρώτου λόγου ανακοπής, ενώ παρέλκει η εξέταση των λοιπών λόγων ανακοπής. Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση ανακοπή ως ουσία βάσιμη και να ακυρωθεί η επισπευδόμενη εκτέλεση».