Καλά το ξεκίνησε, καλά το τελείωσε, αλλά δεν απέφυγε στη μέση της εισηγητικής ομιλίας του στο Υπουργικό Συμβούλιο να πει όλα αυτά που θα μπορούσε να αποφύγει. Με τον ρητορικό του τρόπο να κινδυνολογήσει για τις συγκεντρώσεις της Παρασκευής, να αναφερθεί σε προσπάθειες εθνικού διχασμού και για απόπειρα βίαιων ανατροπών, αλλά και για πολιτικά παιχνίδια αποσταθεροποιήσης, να μιλήσει για τις επάνω και κάτω πλατείες, να πει ότι όσοι το επιχειρήσουν «θα μας βρουν απέναντι».
Όλα αυτά θα μπορούσε να έχει αποφύγει με μερικές πολύ σημαντικές λέξεις. «Η Δημοκρατία δεν φοβάται και μπορούν όλοι όσοι θέλουν, την Παρασκευή να διαδηλώσουν ήσυχοι για Δικαιοσύνη και Αλήθεια. Είναι αυτονόητο τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν όπως γίνεται σε κάθε συγκέντρωση και πόσο μάλλον αυτών των μεγεθών».
Όχι βέβαια ότι θα πάρουν την άδεια του πρωθυπουργού για να κατέβουν, όλες και όλοι που θέλουν να κατέβουν στους δρόμους και τις πλατειές, αλλά ότι αυτό θα έβγαζε από το νου του καθενός ότι ενδεχομένως ο ίδιος και η κυβέρνηση του βιώνουν μιά κατάσταση ,να μην πω πανικού, αλλά σίγουρα όμως εξαιρετικά πολιτικοκομματικά ανασφαλή και άβολη, πόσο μάλλον και με τις δημοσκοπήσεις αλλά και με τις επερχόμενες κινητοποιήσεις.
Ας μην ξεχνά ο κύριος Μητσοτάκης όχι το πράγμα άρχισε να στραβώνει από την πρώτη στιγμή με εκείνη την κατηγορηματική δήλωση του για το φορτίο του εμπορικού τρένου, λίγα εικοσιτετράωρα μετά το μακελειό με τους 57 νεκρούς με μια ανεξήγητη πυρόσφαιρα, ότι επιχειρεί κάτι να συγκαλύψει. Και ταυτόχρονα το καταστροφικό μπάζωμα για στοιχεία και πειστήρια. Χρήσιμη η αυτοκριτική και όχι μόνον οι βολές, δικαίως η αδίκως μόνο σε άλλους
Από κει και πέρα ορθώς απευθυνόμενος στα κόμματα της αντιπολίτευσης είπε ότι οι όποιες αυτού του επιπέδου συζητήσεις θα γίνουν την άλλη βδομάδα στη Βουλή. Εκεί πράγματι είναι το forum για τέτοιες τοποθετήσεις και επίλυσης «λογαριασμών». Όχι πάντως στη μέση της σημερινής του εισήγησης στο υπουργικό του συμβούλιο. Να επαναλάβω την άποψή μου ότι ήταν αχρείαστο.