Η απάντηση της Βρετανίδας υπουργού Πολιτισμού Μισέλ Ντόνελαν, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την είδηση των κατ’ ιδίαν συνομιλιών του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Όσμπορν, αναφορικά με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, (σε πιο ηλιόλουστα κλίματα), είναι μνημείο προκλητικότητας και βαθειάς άγνοιας της Ιστορίας, έτσι όπως υπερθεμάτισε σε σχετική ερώτηση, η ίδια η υπουργός, την Τρίτη 6/12.
Δεν γνωρίζουμε ποιες και πόσες εύκρατες χώρες που λούζονται στον ήλιο έχει επισκεφθεί η Ντόνελαν με ανάλογα μνημεία, ούτε καν τις πιθανές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει το Βρετανικό Μουσείο όταν αποφασίσει να επιστρέψει αυτά τα πράγματα,(!) δεδομένου ότι η ταυτότητα τού ιδιοκτήτη τους είναι άγνωστη!!! όμως το βρετανικό σαϊνι γνωρίζει πολύ καλά, όπως είπε, πως στην περίπτωση των κλεμμένων Γλυπτών, είναι ξεκάθαρο πως έχουμε μια ευθεία ιδιοκτησία!
Ευθεία, ή τεθλασμένη η ιδιοκτησία που επικαλούνται οι Βρετανοί, είναι ταυτόσημη με την κλοπή, την αρπαγή, το πλιάτσικο (όρα Ουκρανία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Μπενίν, Ινδία, Μιανμάρ, Αίγυπτο, τις πρώην Αφρικανικές αποικίες κ.α.) Εν κατακλείδι, λέμε πως, όπου συμβαίνουν εμπόλεμες συγκρούσεις, εκεί οι πολιτιστικοί και φυσικοί θησαυροί των γηγενών είναι το ορεκτικό στο μενού των μεγάλων Μουσείων και των ιδιωτικών συλλογών ανά τον κόσμο.
Οι Βρετανοί δεν έχουν αντιληφθεί πως για τους Έλληνες τα Μάρμαρα του Παρθενώνα είναι Ζήτημα Ταυτότητας, ενώ για το Βρετανικό Μουσείο Πηγή Εσόδων και μόνο.
Επειδή, όμως, τα επιχειρήματα των Βρετανών είναι σαθρά και έωλα έως γελοία, ας ελαφρύνουμε λιγάκι το θέμα και ας καταφύγουμε σε μια άλλη πρωθυπουργική παρέμβαση, όχι για την επιστροφή πολιτιστικών θησαυρών , αλλά μιας… οικοδομικής άδειας έτσι όπως γίναμε αυτήκοοι και αυτόπτες μάρτυρες της σχετικής ιδιωτικής συνομιλίας ένα ηλιόλουστο μεσημέρι σε γνωστό παραλιακό καφέ της Γλυφάδας.
Δεν το επιδιώξαμε, αλλά την ώρα εκείνη επικρατούσε το αδιαχώρητο, οπότε μοιραία στριμωχτήκαμε σε ένα διπλανό τραπέζι, δίπλα σε ένα αντρικό δίδυμο που σε προκαλούσε να το κοιτάξεις, και λόγω του θέματος και λόγω της έντασης στις φωνές. Ο ένας, μεσόκοπος, υπέρβαρος, φαλακρός με μαύρο γυαλί, ο απέναντι με ξυρισμένο κεφάλι και το κλασικό κοτσιδάκι στο πίσω μέρος του κρανίου σαν λερωμένο κορδόνι και τόσο μελαχρινός όσο δεν πάει. Το πρόβλημα βρισκόταν στην έκδοση μιας οικοδομικής άδειας που καθυστερούσε και ο πρώτος ανέλαβε να εξηγήσει στον δεύτερο τις επαφές που είχε με το… Πρωθυπουργικό Γραφείο και τα κονέ του !
Α. Σου είπα! Μην ανησυχείς. Εσύ, από Δευτέρα πιάσε τους γκασμάδες και τα φτυάρια και άρχισε να σκάβεις. Αφού τακτοποιήθηκε. Δεν με πιστεύεις; Ποια Αρχαιολογία; Την Αρχαιολογία, άστην σε μένα, την έχω στο τσεπάκι μου, μην ασχολείσαι. (κάτι του λέει ο άλλος)
Δηλαδή θες να πάρω το Γραφείο του Πρωθυπουργού; Το παίρνω τώρα για να βγεις από την περιέργεια. (καλεί ένα αριθμό)
Γραφείο Πρωθυπουργού; Έλα Άννα, ναι εγώ είμαι. Με κατάλαβες βρε θηρίο; Το ξέρω, αλλά μην ανησυχείς, είσαι μέσα. Ναι, παιδί μου. Η θέση σού ανήκει! Τακτοποιήθηκε το θέμα, να περιμένεις διορισμό. Όχι είναι τελειωμένο. Ο Πρόεδρος μας τι κάνει; Μη ξεχάσεις να του δώσεις τους χαιρετισμούς μου. Να ξέρεις Άννα, είστε καλεσμένο όλο το τιμ σε ένα ιβέντ στο Γκολφ της Γλυφάδας στις πέντε το απόγευμα. Όλοι! Μη διανοηθείτε να λείψετε. Είναι ευκαιρία να γνωριστούμε μεταξύ μας, να ’ρθει και ο υπουργός να τον γνωρίσουμε από κοντά. Όχι πολλά. Ένα απεριτίφ για τη γνωριμία. Έλα, γεια. Ναι, θα το μεταφέρω. (κλείνει το τηλέφωνο)
Πείστηκες τώρα; Η άδεια είναι δικό μου θέμα. Εσύ από Δευτέρα τους γκασμάδες και τα φτυάρια και σκάβε.
Εκεί πάνω, σηκώθηκαν. Δεν θα μάθουμε αν το κονέ απέδωσε, ούτε ποιοι παραβρέθηκαν στο ιβέντ, ούτε αν η όλη στιχομυθία ήταν πραγματική ή βγαλμένη από την κλασική ταινία του Ελληνικού σινεμά «Στουρνάρα 288.» όταν η Μαίρη Χρονοπούλου (Μ.Χ.) επισκέπτεται τον βουλευτή Καλοχαιρέτα (Απόστολο Αβδή) για ένα προσωπικό της θέμα, μισό αιώνα πριν.
Μ.Χ. Ακούστε, εμένα δεν με ενδιαφέρουν αυτά, διαδηλώσεις και τα τοιαύτα. Εγώ θέλω να μου πείτε τι θα γίνει με το ζήτημα της… Κύπρου! Ναι, της Κύπρου! Γιατί ο Πλάτωνας μου είπε, ότι δεν θα με πάρει αν δεν πάρουμε τη Κύπρο, κι αν δε με πάρει ο Πλάτωνας, χαιρέτα μου τον πλάτανο!
Βουλευτής: Ετελείωσε!