Η μεγάλη επιτυχία των δύο πρόσφατων εθελοντικών διοργανώσεων στο Πεδίον του Άρεως, του «OΠΑ run» από τους φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου και του «Τρέχουμε στις γειτονιές της Αθήνας» από τους «Αθηναίους Δρομείς», έδειξαν ότι η τύχη του Πεδίου του Άρεως δεν έχει κριθεί. Απέναντι στην καθημερινότητα της παραβατικότητας, της απαξίωσης και του φόβου, υπάρχουν άνθρωποι με θέληση και πείσμα να ξανακάνουν το Πάρκο έναν ζωντανό δημόσιο χώρο πρασίνου για όλους.
Κατά τη διάρκεια των δύο διοργανώσεων εκατοντάδες άνθρωποι έτρεξαν, περπάτησαν, γέλασαν, επικοινώνησαν με τους άλλους ανθρώπους χωρίς να χρειάζεται να κοιτούν πίσω από την πλάτη τους. Απήλαυσαν το Πεδίον του Άρεως όπως θα έπρεπε να είναι: ανοιχτό και φιλόξενο, ένας τόπος της ζωής και όχι του θανάτου που μοιράζουν οι πρεζέμποροι.
Και στις δύο εκδηλώσεις η αστυνομία άδειασε την πιάτσα εμπορίας ναρκωτικών και φρόντισε να μείνει άδεια καθ’ όλη τη διάρκειά τους. Έτσι βρήκε χώρο να υπάρξει η ζωή.
Με το πείσμα τους οι κάτοικοι του Πεδίου του Άρεως έχουν καταφέρει τον τελευταίο χρόνο να αναδείξουν τον απόλυτο παραλογισμό της Αθήνας: να διαθέτει έναν μεγάλο, πανέμορφο χώρο πρασίνου ανάμεσα σε πυκνοδομημένες γειτονιές, και αντί να τον διατηρεί «σαν τα μάτια της», ως κέντρο ζωής, ανάπαυσης, ψυχαγωγίας, άθλησης, επικοινωνίας και πολιτισμού, να τον έχει παραδώσει στη μαφία των ναρκωτικών.
Οι κάτοικοι στην αρχή αντιμετωπίστηκαν ως γραφικοί – κάποιοι τους είπαν μάλιστα και «όψιμους παρκολόγους» – αλλά με το πάθος για τη γειτονιά τους, την αψηφισιά για τους κινδύνους και με σύμμαχο την κοινή λογική, κατάφεραν να κερδίσουν σιγά σιγά τη συμπάθεια του κόσμου μέσω των social media, μετά την ευαισθησία ορισμένων sites και σήμερα το ενδιαφέρον μεγάλων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών ΜΜΕ.
Σήμερα είμαστε στο σημείο όπου τα «κάστρα» πέφτουν.
Ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος έχει την ευθύνη της περιμέτρου του Πεδίου του Άρεως στέλνει καθημερινά πλυστικά στην πιάτσα της Μαυρομματαίων και καθαρίζει με επιμέλεια, ενώ ο αντιδήμαρχος Υποδομών υποσχέθηκε διπλασιασμό του περιμετρικού φωτισμού εντός δέκα ημερών.
Η Αστυνομία κάνει συχνότερες επιχειρήσεις, «αποφορτίζοντας» την πιάτσα – έχοντας βέβαια ακόμα πολύ δρόμο για να χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του, δηλαδή τους πρεζέμπορους.
Βουλευτές, πολιτικοί, άνθρωποι της αυτοδιοίκησης και καλλιτέχνες κάνουν καθημερινές αναφορές στο πρόβλημα. Το ΚΚΕ ετοιμάζει μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Πάρκο που σίγουρα θα κινητοποιήσει και ανθρώπους που φοβούνται να αντιδράσουν ανοργάνωτα, όπως είναι μέχρι σήμερα οι κινητοποιήσεις.
Μόνη ασυγκίνητη από τις εξελίξεις παραμένει η ηγεσία της Περιφέρειας Αττικής που έχει τυπικά και ουσιαστικά την ευθύνη λειτουργίας του Πάρκου. Από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισε ως «εχθρούς» τους κατοίκους, αρνήθηκε οποιονδήποτε διάλογο μαζί τους, επιχείρησε να τους προσδώσει πολιτικές και οικονομικές (;) σκοπιμότητες και συνεχίζει την τακτική της «στρουθοκαμήλου» απέναντι στα προβλήματα, αντί να βγει με γενναιότητα, να παραδεχτεί τις αβελτηρίες της (κλειστά κιόσκια, κλειστές επί 8 μήνες παιδικές χαρές, κλειστές δημόσιες βρύσες, κλειστές δημόσιες τουαλέτες, παραμελημένο πράσινο, κατεστραμμένα πλακόστρωτα κ.α.) και να κηρύξει πανστρατιά για την αναγέννηση του Πάρκου.
Έστω και τώρα όμως δεν είναι αργά. Αν μπει και η Περιφέρεια Αττικής στη διεκδίκηση της αναγέννησης του Πάρκου ως δημόσιου χώρου πρασίνου, προσβάσιμου, λειτουργικού και ασφαλούς για όλους, η ζυγαριά θα γείρει προς τη ζωή του Πάρκου.
Δεν είναι αργά.
Αλλά είναι η ώρα μηδέν για το Πεδίον του Άρεως.
Ή τελειώνουμε με τη μαφία του πρεζεμπορίου ή τελειώνει η ζωή του μεγαλύτερου χώρου πρασίνου της Αθήνας.
(Οι φωτογραφίες είναι από το κέντρο της πιάτσας εμπορίου ναρκωτικών του Πεδίου του Άρεως την ημέρα διεξαγωγής του “ΟΠΑ run”, όταν η αστυνομία είχε απομακρύνει τους εμπόρους και τους χρήστες που συγκεντρώνονται γύρω τους.)