Τζούλιαν Μουρ και Τίλντα Σουίντον ενθουσίασαν με τις ερμηνείες τους στο «The Room Next Door» του Πέδρο Αλμοδόβαρ το Φεστιβάλ Βενετίας. Το βράδυ της Δευτέρας 2 Σεπτεμβρίου, το κοινό στη Sala Grande που παρακολούθησε την πρεμιέρα, χάρισε στον Ισπανό σκηνοθέτη -παρά το δύσκολο θέμα που πραγματεύεται η ταινία- ένα απίστευτο χειροκρότημα διάρκειας 17 λεπτών.
Στην περίπτωση που η θέρμη και η ένταση στην υποδοχή μίας ταινίας σημαίνουν κάτι, το χειροκρότημα για το «The Room Next Door» έχει -μέχρι στιγμής- επισκιάσει τα άλλα μεγάλα standing ovations της φετινής διοργάνωσης: το «The Brutalist» του Μπρέιντι Κόρμπετ (12 λεπτά), το «Maria» του Πάμπλο Λαραΐν με την Αντζελίνα Τζολί ως Μαρία Κάλλας (8 λεπτά) και το «The Order» του Τζάστιν Κουρζέλ με τον Τζουντ Λο (7 λεπτά).
Μετά το τέλος της προβολής, ο Αλμοδόβαρ ασπάστηκε τις πρωταγωνίστριες του και κατέβηκε μαζί τους τις σκάλες για να ανταλλάξει χειραψίες με το κοινό στην αίθουσα, που συνέχισε όχι μόνο να χειροκροτεί, αλλά και να φωνάζει «Pedro! Pedro! Pedro!». Κι ενώ γύρω στο 14ο λεπτό, το χειροκρότημα έδειχνε ότι τελειώνει, ο Ισπανός δημιουργός άρχισε να υπογράφει αυτόγραφα και να βγάλει selfies με τους θεατές, με αποτέλεσμα να παραταθεί ακόμη περισσότερο. Η Μουρ και η Σουίντον παρακολουθούσαν γελαστές, προσπαθώντας πιθανώς να υπολογίσουν πότε ακριβώς θα έπρεπε να επιχειρήσουν την έξοδο τους από την αίθουσα.
«Αυτή η ταινία είναι υπέρ της ευθανασίας»
Η πρώτη αγγλόφωνη μεγάλου μήκους ταινία του Αλμοδόβαρ που έκανε το ντεμπούτο της μια νύχτα που το αφόρητο κύμα καύσωνα στη Βενετία έσπασε μία ελαφριά βροχή, αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος της Sigrid Nunez «What Are You Going Through» και ακολουθεί δύο φίλες που συναντιούνται μετά από χρόνια, τη συγγραφέα μπεστ σέλερ, Ingrid (Τζούλιαν Μουρ) και τη δημοσιογράφο Martha (Τίλντα Σουίντον), η οποία έχει καρκίνο σε τελικό στάδιο.
Οι δύο γυναίκες που στα νιάτα τους, την εποχή που εργάζονταν στο ίδιο περιοδικό, ήταν επιστήθιες φίλες, αλλά στην πορεία δεν κράτησαν επαφή, βυθίζονται στο παρελθόν, ανακαλούν αναμνήσεις, αφηγούνται ιστορίες, μιλούν για τέχνη και ταινίες. Όμως, η Martha έχει μία επιθυμία: θέλει να πεθάνει με αξιοπρέπεια και ζητά από την Ingrid να είναι στο διπλανό δωμάτιο όταν θα πάρει το χάπι της ευθανασίας.
«Αυτή η ταινία είναι υπέρ της ευθανασίας», δήλωσε ο Αλμοδόβαρ, ο οποίος στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε πριν από την προβολή, ζήτησε να νομιμοποιηθεί η ευθανασία διεθνώς.
«Αυτό που θαυμάζουμε στον χαρακτήρα της Τίλντα, είναι ότι αποφασίζει πως ο μοναδικός τρόπος για να ‘απαλλαγεί’ από τον καρκίνο είναι να πάρει την απόφαση αυτή. ‘Αν το κάνω εγκαίρως, ο καρκίνος δεν θα με νικήσει’, λέει. Και έτσι βρίσκει τον τρόπο να φτάσει στον στόχο της με τη βοήθεια της φίλης της, αλλά πρέπει να συμπεριφέρονται σαν κοινοί εγκληματίες. Θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα ευθανασίας σε όλο τον κόσμο. Θα πρέπει να νομιμοποιηθεί και να επιτρέπεται σε έναν γιατρό να βοηθήσει τον ασθενή του», τόνισε ο Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Η Ισπανία νομιμοποίησε την ευθανασία το 2021 και είναι μία από τις 11 χώρες στις οποίες είναι νόμιμη οποιαδήποτε μορφή υποβοηθούμενου θανάτου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία τιμωρείται με φυλάκιση έως και 14 ετών, ενώ η ευθανασία θεωρείται είτε ανθρωποκτονία είτε δολοφονία. Η μέγιστη ποινή είναι η ισόβια κάθειρξη.
Η Τζούλιαν Μουρ επισήμανε επίσης ότι ενώ βλέπουμε συχνά στη λογοτεχνία και στο σινεμά ιστορίες για τη σχέση μητέρας και κόρης «πολύ σπάνια βλέπουμε μια ιστορία για τη γυναικεία φιλία, και ειδικά για φίλες που είναι μεγαλύτερες σε ηλικία».
Με πληροφορίες από Variety, The Guardian