Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης του τέως συζύγου της και των 50 βιαστών της, η Ζιζέλ Πελικό το θύμα της δίκης που συγκλόνισε τη Γαλλία και έγινε παγκόσμιο σύμβολο του αγώνα εκατομμυρίων γυναικών κατά της σεξουαλικής κακοποίησης, βγήκε από το κτίριο του δικαστηρίου στην Αβινιόν.
Ο Ντομινίκ Πελικό είχε πια καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 20 ετών αφού ομολόγησε πως επί 10 χρόνια την νάρκωνε εν αγνοία της και καλούσε άνδρες μέσω διαδικτύου να την βιάσουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Οι δε βιαστές της οδηγούνταν στην φυλακή με ποινές φυλάκισης 3 ετών έως κάθειρξης 13 ετών.
Η ίδια, για πρώτη φορά, όπως σχολιάζουν δημοσιογράφοι που παρακολουθούν την υπόθεση από την αρχή, δεν φορούσε τα γυαλιά ηλίου που λειτουργούσαν ως ”ασπίδα” προστασίας για την ίδια όλο αυτόν τον καιρό, ενώ αχνό χαμόγελο είχε σχηματιστεί αβίαστα στα χείλη της.
Μέλη γυναικείων οργανώσεων, απλοί πολίτες και πλήθος δημοσιογράφων περίμεναν να ακούσαν την πρώτη της δήλωση.
Τα πρώτα της λόγια ήταν πως η σκέψη της ήταν και είναι πάντα στα παιδιά και τα εγγόνια της και όλες τις άλλες οικογένειες και τα θύματα εγκλημάτων ανάλογων με αυτά που διαπράχθηκαν σε βάρος της τονίζοντας πως αν και ″συχνά παραμένουν στη σκιά, ο αγώνας μας είναι κοινός”.
Δήλωσε δε πως ″ποτέ δεν μετάνιωσε” που άνοιξε τις πόρτες αυτής της δίκης, ”ώστε η κοινωνία να δει τι συνέβαινε”.
Αυτό καθώς είχε την δυνατότητα να μην δοθεί στην δημοσιότητά το όνομά της, στο πλαίσιο του νόμου περί προστασίας των θυμάτων σε τόσο ευαίσθητες υποθέσεις και η δίκη να μην είναι ανοιχτή στα ΜΜΕ και το κοινό.
Η ίδια όμως επέλεξε μην κάνει χρήση αυτής της νομικής προστασίας αλλά να ορίσει η ίδια πως θα ειπωθεί η ιστορία της, δίνοντας παράλληλα κουράγιο σε αναρίθμητες γυναίκες ανά τον κόσμο που αισθάνονται πως αν και θύματα, πρέπει να ζήσουν με ένα ”κοινωνικό στίγμα” το οποίο όμως, όπως έλεγε η Πελικό, πρέπει να βαρύνει τον δράστη.
″Τώρα η ντροπή αλλάζει πλευρά” έγραφαν και τα πανώ υποστηρικτών της έξω από το δικαστήριο της Αβινιόν.
Η Πελικό εξέφρασε επίσης την ”βαθιά της ευγνωμοσύνη” προς όλους όσους την στήριξαν σε όλη αυτή τη ”δύσκολη δοκιμασία”, τονίζοντας πως η στάση τους της έδωσαν τη δύναμη να παραμείνει όρθια.
Ευχαρίστησε τους δικηγόρους της, συλλόγους θυμάτων και δημοσιογράφους που παρακολούθησαν την υπόθεση από την αρχή και της φέρθηκαν με μεγάλο σεβασμό.
Αναφερόμενη στο μέλλον πρόσθεσε οτι έχει ”εμπιστοσύνη στην ικανότητά της γαλλική κοινωνίας, συλλογικά να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον όπου οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να ζουν μαζί με αμοιβαίο σεβασμό”.
Η ίδια δεν έκανε κάποιο σχόλιο για τις ποινές που επιβλήθηκαν. Απαντώντας σε ερώτηση των δημοσιογράφων για την ετυμηγορία πρόσθεσε απλώς, «σέβομαι το δικαστήριο και την απόφαση».
Ωστόσο μέλος της οικογένειας ανέφερε πως τα παιδιά της ”είναι απογοητευμένα από αυτές τις μικρές ποινές”.
Σημειώνεται πως η όλη υπόθεση προκάλεσε μια δημόσια συζήτηση στη Γαλλία σχετικά τις ποινές σε υποθέσεις βιασμού, σεξουαλικής κακοποίησης κλπ αλλά και περί του εάν ο νομικός ορισμός περί βιασμού πρέπει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει συγκεκριμένη αναφορά στη συγκατάθεση.
Αυτό ειδικά αφού μερικοί κατηγορούμενοι υποστήριξαν ότι για αυτούς η συγκατάθεση του Ντομινίκ Πελικό επεκτεινόταν και στην σύζυγό του.
Η δήλωση της Ζιζέλ Πελικό:
«Με βαθιά συγκίνηση μιλάω σήμερα ενώπιόν σας. Αυτή η δίκη ήταν μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Και αυτή τη στιγμή, σκέφτομαι πρώτα απ΄όλα τα τρία παιδιά μου, τον Νταβίντ, την Καρολίν και τον Φλοριάν.
»Σκέφτομαι επίσης τα εγγόνια μου, γιατί είναι το μέλλον, και είναι και γι΄αυτά που έδωσα αυτή τη μάχη, καθώς και τις νύφες μου, την Αουρόρ και τη Σελίν.
»Σκέφτομαι επίσης όλες τις άλλες οικογένειες που επηρεάστηκαν από αυτό το δράμα. Σκέφτομαι τέλος τα θύματα που δεν έχουν αναγνωριστεί, οι ιστορίες των οποίων μένουν συχνά στη σκιά. Θέλω να ξέρετε ότι μοιραζόμαστε την ίδια μάχη.
»Θα ήθελα να εκφράσω την πιο μεγάλη ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους που με υποστήριξαν σε όλη τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας. Οι μαρτυρίες σας με συγκλόνισαν και άντλησα από αυτές τη δύναμη να έρχομαι κάθε μέρα για να αντιμετωπίζω αυτές τις ατέλειωτες ώρες και μέρες στο ακροατήριο.
»Ευχαριστώ επίσης την Ένωση βοήθειας στα θύματα, η αδιάπτωτη υποστήριξη της οποίας ήταν για μένα ανεκτίμητη.
»Σε όλους τους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν αυτή την υπόθεση από την αρχή, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την πιστή, με σεβασμό και ευπρέπεια καθημερινή σύνοψη αυτών των ακροάσεων.
»Στους δικηγόρους μου τέλος, ξέρουν όλη την ευγνωμοσύνη και την εκτίμηση που τους έχω καθώς με συνόδευσαν σε κάθε στάδιο αυτής της επώδυνης διαδρομής.
»Θέλησα, με την έναρξη αυτής της δίκης στις 2 Σεπτεμβρίου, η κοινωνία να μπορεί να μάθει αυτές τις συζητήσεις που γίνονταν. Δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτή την απόφαση.
»Έχω εμπιστοσύνη τώρα στην ικανότητά μας να κατακτήσουμε συλλογικά ένα μέλλον στο οποίο ο καθένας, κάθε γυναίκα και κάθε άνδρας, θα μπορεί να ζει σε αρμονία, με αμοιβαίο σεβασμό και κατανόηση».