Πρωταίτιοι και πρωτοφταίχτες του Κυπριακού είναι οι Βρετανοί. Η δική τους πολιτική, αποικιοκρατική και νεοαποικιακή, προκάλεσε το πρόβλημα, το οποίο, επί ένα σχεδόν αιώνα, φέρει το όνομα «Κυπριακό Πρόβλημα».
Το δημιούργησε και το μεδόθευσε, με περισσή ανέκαθεν δολιότητα, η άρνηση της Βρετανίας, ως αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας, να αποδώσει στον κυπριακό λαό - κατά πλειονότητα 82% ελληνικό - την ελευθερία του: Την άσκηση του δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης.
Που καθ’ όλην τη διάρκεια της από το 1878-1960 Αγγλοκρατίας, σήμαινε και ρητώς διεκδικείτο, από την πρώτη μέρα έλευσης των Βρετανών στο νησί, ως η ΕΝΩΣΗ της Κύπρου (ολόκληρης της νήσου) με την Ελλάδα. Δηλαδή, την ενσωμάτωση της Μεγαλονήσου στο ελλα-δικό μας κράτος, όπως έτυχαν τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα το 1864 και όπως τα αγγλοκρατούμενα Δωδεκάνησα το 1947.
Το Κυπριακό πρόβλημα είναι δημιούργημα και μεθόδευση της Βρετανίας. Η οποία δολιούργησε, απέναντι στην - αφελέστατα παραδομένη στην «παραδοσιακή Ελληνο-Βρετανική φιλία» - Αθήνα, από την δεκαετία του ’50, με την πρόσκληση και την ανάμιξη της Τουρκίας στα της Κύπρου.
Ώστε με το Διαίρει και Βασίλευε, ακόμη και εντός της νοτιοανατολικής πτέρυγας της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας, να επιτύχει η ίδια η Βρετανία την στρατιωτική παραμονή της στην Κύπρο. Και δια των Βρετανικών Βάσεων στον στρατηγικό έλεγχο της περιοχής.
Με υπομόχλιο τους εξωθημένους από την ίδια Τούρκους μειονοτικούς τρομοκράτες της ΤΜΤ εναντίον των Ελλήνων του νησιού. Και, ευρύτερα, με τη βρετανική υποκίνηση του τουρκικού κράτους εναντίον της νατοϊκής συμμάχου Ελλάδος. Αξιοποιώντας τα λάθη, την ανωριμότητα, τις ψευδαισθήσεις, τις ανεπάρκειες, τους φόβους, τις δειλίες και τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές Αθηνών και Λευκωσίας.
Η επιτυχία της διαχρονικής βρετανικής δολιότητας και της επίμονης στρατηγικής εξυπηρέτησης των βρετανικών συμφερόντων, συνοψίζεται στο γεγονός ότι, εν έτει 2021, εκλαμβάνεται ακόμη ως... Μεγάλη η Βρετανία, μόνο επειδή κατέχει τις Βρετανικές Στρατιωτικές Βάσεις Δεκελείας και Ακρωτηρίου στην Κύπρο.
Κι επειδή συνεχίζει να αναγνωρίζεται και να ενεργεί ως Εγγυήτρια Δύναμη [σε βάρος] της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχουσα μάλιστα και τον πρώτο λόγο στην διατύπωση του περιεχομένου των περί Κύπρου αποφάσεων και ενεργειών της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ.
Κοντολογίς: Εάν και όταν επιτέλους τερματιστεί η παραμονή και λειτουργία των εν Κύπρω βρετανικών Βάσεων, η μόνη «Μεγάλη Βρετανία» που θα απομείνει, θα είναι το γνωστό παλαιό ομώνυμο ξενοδοχείο στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών.
Οι Πενταμερείς διασκέψεις για το Κυπριακό, υπήρξαν επίσης ανέκαθεν, μια επινόηση και μεθόδευση της βρετανικής δολιότητας. Ενθουσιώδους συγκατάνευσης της Τουρκίας. Και συρομένων εν αυταπάταις προθύμων, των εκάστοτε αδέξιων και στερουμένων στρατηγική αντίληψη Ηττημένων Μυαλών Αθηνών τε και Λευκωσίας.
1η Πενταμερής ήταν στο Λάγκαστερ Χάουζ του Λονδίνου 19η Φεβρουαρίου 1959 η υπογραφή των σκοπίμως θνησιγενών Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου για την τερατουργηθείσα υπό Βρετανο - Τουρκική επικυριαρχία ζυριχική του 1960 Κυπριακή Δημοκρατία.
Πέντε μέρη: Η Βρετανία, η Τουρκία, η Ελλάς του Καραμανλή, η ελληνοκυπριακή Κοινότητα με τον Μακάριο και η τουρκοκυπριακή Μειονότητα (αναβαθμισθείσα σε Κοινότητα) με τον Φαζίλ Κουτσιούκ.
2η Πενταμερή μεθόδευσαν πάλι στο Λάγκαστερ Χάουζ οι Βρετανοί στις 15 Ιανουαρίου 1964, εικοσιπέντε μέρες μετά την έναρξη της ένοπλης Τουρκανταρσίας της 21ης Δεκεμβρίου 1963. Με σχέδιο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη στρατιωτική κατοχή της νήσου από το ΝΑΤΟ και τη διακυβέρνησή της από «επιτροπή πρεσβευτών εν Λονδίνω».
Η Πενταμερής της 15/1 – 10/2/1964 ναυάγησε εξ αιτίας της αντίστασης των Ελληνοκυπρίων:
Η Κυπριακή Δημοκρατία, κυβερνώμενη πλέον μόνο από τους Έλληνες Κυπρίου, πέτυχε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το Ψήφισμα 186 της 4ης Μαρτίου 1964 διά του οποίου εξασφάλισε την διεθνή αναγνώριση νομιμότητας της κρατικής της υπόστασης.
3η Πενταμερής συγκλήθηκε το ολέθριο θέρος του 1974 στη διάρκεια της συνεχιζόμενης τουρκικής εισβολής του Αττίλα-1, που ακολούθησε το προδοτικό χουντικό πραξικόπημα. Με τη συμμετοχή των «Τριών Εγγυητριών και των Δύο Κοινοτήτων» πραγματοποιήθηκε από 8 έως 13 Αυγούστου 1974 στο «Παλάτι των Εθνών» του ΟΗΕ στη Γενεύη.
Την άρνηση των Ελλήνων να αποδεχθούν τους τουρκικούς όρους υποταγής και συνθηκολόγησης, ακολούθησε σε ελάχιστες ώρες η πολεμική επίθεση του Αττίλα-2 από 14-16 Αυγ. 1974.
4η και 5η Πενταμερείς διεξήχθησαν, μετά από 42 χρόνια, πάλι στην Ελβετία: 7 έως 11 Νοεμβρίου 2016 στο Μοντ Πελεράν και 28 Ιουνίου έως 6 Ιουλίου 2017 στο Κράν Μοντάνα.
Πέντε λοιπόν έως τώρα Πενταμερείς για το Κυπριακό δημιούργημα της βρετανικής πολιτικής. Επικειμένης, τον ερχόμενο μήνα, της 6ης Πενταμερούς. Με πάντοτε παρούσα και μεθοδεύουσα την Βρετανία που σε αυτήν ανήκει και η επινόηση του σχήματος και το μεγαλύτερο μερίδιο όλων των εκπονηθέντων μέχρι σήμερα «Σχεδίων λύσης του Κυπριακού». Βασισμένων, όλων ανεξαιρέτως στην από τη δεκαετία του ’50 βρετανο-τουρκική επινόηση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Για μετατροπή της Κύπρου - με ελληνικές υπογραφές - σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο.
Εν όψει της 6ης Πενταμερούς ήρθε στη Λευκωσία και ο νυν επικεφαλής του βρετανικού Φόρεϊν Όφεως υπουργός Εξωτερικών της Χερ Μάτζεστι, Ντομινίκ Ράαμπ. Συναντήθηκε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον επικεφαλής του τουρκικού κατοχικού Ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ και τον Υπ.Εξ. της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη.
Μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση οι δύο Υπ.Εξ. δήλωσαν ότι επιδιώκουν «μια νέα αρχή στις σχέσεις Ηνωμένου Βασιλείου και Κυπριακής Δημοκρατίας για να προχωρήσουν οι δύο χώρες σε στρατηγική συμφωνία».
Ο Κύπριος Υπ.Εξ. δήλωσε πως «το περιθώριο για περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεών μας είναι τεράστιο και ο στόχος είναι κοινός, να εγκαθιδρύσουμε μια στρατηγική εταιρική σχέση με το Η.Β. Μια σειρά τομέων προσφέρονται για ενισχυμένη συνεργασία, από την εκπαίδευση, την τεχνολογία και τις επιχειρήσεις ως την ασφάλεια και την άμυνα»...
Ενα σχόλιο και μια υπόδειξη είναι, κατά τη γνώμη μας, η πρέπουσα υπό τις περιστάσεις. Και δη προς τον νυν Υπ.Εξ. της Κ.Δ. ο οποίος και στην θητεία του ως πανεπιστημιακός καθηγητής ασχολήθηκε και επιστημονικά και συγγραφικά με το Κυπριακό δημιούργημα των Εγγλέζων:
Πρόταξη, σταθερή κι επίμονη προτεραιότητα στη «νέα αρχή των σχέσεων Κύπρου Βρετανίας», θα πρέπει να είναι η ευγενική εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου παράδοση του εδάφους και όλων των εγκαταστάσεων και του υλικού των βρετανικών Βάσεων του Ακρωτηρίου - Επισκοπής - Δεκέλειας - Τροόδους, στις Ένοπλες Δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, μαζί με τα εκεί βρετανικά αεροσκάφη και την εταιρική προσφορά Βρετανών εκπαιδευτών προς το προσωπικό της Εθνικής Φρουράς για να αναλάβει με επαγγελματική επάρκεια τις εν λόγω Βάσεις.
Με αυτόν τον τρόπο και την κατάργηση των «Εγγυήσεων», πράγματι μπορεί να αλλάξει καταλυτικά ο πρώτος κύριος και διαχρονικά διαρκής λόγος του Κυπριακού Προβλήματος...