Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο τα θύματα απαγωγής εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς. Αυτά τα συναισθήματα γενικά θεωρούνται παράλογα υπό το πρίσμα του κινδύνου ή ρίσκου που υπέστησαν τα θύματα, τα οποία θεωρούν ουσιαστικά, την έλλειψη κακοποίησης από τους απαγωγείς ως μια πράξη καλοσύνης. Το Σύστημα Βάσεων Δεδομένων Ομήρων του FBI δείχνει ότι περίπου 8 τοις εκατό των θυμάτων παρουσιάζουν ενδείξεις συνδρόμου της Στοκχόλμης.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1973 κατά τη διάρκεια ληστείας μιας τράπεζας στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Υπήρξαν 4 όμηροι οι οποίοι αφότου αφέθηκαν ελεύθεροι, αποφάσισαν να μην καταθέσουν εναντίον των ληστών στο δικαστήριο. Το αίσθημα της συμπάθειας για τους απαγωγείς είναι κάπως παράδοξο, διότι συνήθως αισθανόμαστε περιφρόνηση και φόβο απέναντί τους.
Κατά την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν πολλές περίεργες περιπτώσεις συνδρόμου της Στοκχόλμης και παρακάτω αναφέρουμε μερικές από αυτές που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Νατάσα Κάμπους
Είναι μια από τις πιο περίεργες και διάσημες περιπτώσεις απαγωγής στην ιστορία. Η Νατάσα Κάμπους απήχθη στις 2 Μαρτίου το 1998, σε ηλικία μόλις 10 ετών. Οι απαγωγείς της ήταν δύο άντρες οι οποίοι την πέταξαν μέσα σε ένα βανάκι και εξαφανίστηκαν. Η Νατάσα παρέμεινε αιχμάλωτη για 8 χρόνια στο σπίτι του Βόλφγκανγκ Πρίκλοπιλ, ο οποίος την κρατούσε φυλακισμένη σε ένα μπουντρούμι στο υπόγειό του.
Με τον καιρό, ο Πρίκλοπιλ της παραχωρούσε όλο και περισσότερη ελευθερία με την προϋπόθεση ότι δεν θα μιλούσε σε κανέναν για εκείνον. Οι δυο τους ζούσαν σαν κανονικό ζευγάρι, αλλά ο Πρίκλοπιλ κατά διαστήματα την βίαζε και την χτυπούσε.
Η Νατάσα κατάφερε να δραπετεύσει στις 23 Αυγούστου του 2006 και ο Πρίκλοπιλ αυτοκτόνησε καθώς φοβήθηκε ότι θα καταλήξει στην φυλακή. Η ίδια συγκλονίστηκε με τον θάνατό του και για χρόνια κρατούσε μια φωτογραφία του στο πορτοφόλι της.
Κολίν Σταν
Αυτή η απαγωγή συνέβη το 1977, όταν η Κολίν Σταν έκανε ωτοστόπ σε ένα ζευγάρι με ένα παιδί στο πίσω κάθισμα με προορισμό το πάρτι μια φίλης της. Αν και είχαν παιδί μαζί τους, αυτό δεν εμπόδισε τον Κάμερον Χούκερ να σταματήσει το αμάξι και υπό την απειλή του όπλου να βιάσει και να βασανίσει την Κολίν. Ο Χούκερ σχεδίαζε να την μετατρέψει στην δική του σκλάβα του σεξ με την βοήθεια της γυναίκας του. Αλλά η τρομακτική ιστορία δεν τελειώνει εδώ.
Ο Χούκερ έχτισε ένα φέρετρο όπου κρατούσε την Κολίν φυλακισμένη σχεδόν καθ ’όλη τη διάρκεια των επόμενων επτά ετών. Βασανίστηκε και κακοποιήθηκε τόσο σωματικά όσο ψυχολιγικά ώστε να παραμείνει πιστή στους απαγωγείς της. Ακόμα και όταν της επέτρεψαν να γυρίσει στο σπίτι της, εκείνη μετά από μία μέρα επέστρεψε στον Χούκερ. Τελικά, η σύζυγός του αποφάσισε να ελευθερώσει την Κολίν και η αστυνομία τον συνέλαβε.
Ελίζαμπεθ Σμαρτ
Στις 5 Ιουνίου 2002 στο Σαλτ Λέικ Σίτι, η 14χρονη Ελίζαμπεθ Σμαρτ απήχθη από το σπίτι της. Ο άνδρας που την απήγαγε ονομαζόταν Μπράιαν Ντέιβιντ Μίτσελ, ο οποίος παντρεύτηκε μαζί της σε μια περίεργη τελετή και στη συνέχεια την βίασε. Τότε την έδεσε σε ένα δέντρο και συνέχισε να την βασανίζει. Ο Μίτσελ την κράτησε αιχμάλωτη 9 μήνες όπου την βίαζε και την βασάνιζε επανειλημμένα κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου.
Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να ακολουθεί εντολές και να γίνεται υποτακτική. Μετά από κάποιο διάστημα άρχισε να επισκέπτεται κοντινές πόλεις με τον απαγωγέας της και ούτε μία φορά δεν αποκάλυψε την ταυτότητά της σε κάποιον. Μετά από πολλές μετακινήσεις μέσα στις ΗΠΑ, όταν επισκέφτηκε την Γιούτα την αναγνώρισαν και επέστρεψε στην οικογένειά της. Κατέθεσε μάλιστα και εναντίον του απαγωγέα.
Μάρι Άρθουρ Μακελρόι
Πολύ πριν την δημιουργία του όρου «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», ένα νεαρό κορίτσι απήχθη από 4 άνδρες το 1933. Το κορίτσι ονομαζόταν Μάρι Άρθουρ Μακελρόι και ήταν 25 χρονών. Μπήκαν στο σπίτι της, την απήγαγαν και την κράτησαν αλυσοδεμένη στο υπόγειο ενός παλιού σπιτιού. Η Μάρι ήταν η κόρη ενός πλούσιου άνδρα και οι απαγωγείς ζήτησαν λύτρα 60.000 δολάρια. Τελικά μείωσαν το ποσό των χρημάτων που ζήτησαν και η Μάρι αφέθηκε ελεύθερη δύο μέρες μετά την απαγωγή της.
Οι άντρες συνελήφθησαν στη συνέχεια αλλά η Μάρι ήταν γεμάτη ενοχές λόγω των ποινών τους. Προσπάθησε να μειώσει τις ποινές τους και παρέμεινε φίλη μαζί τους καθ΄ όλη την διάρκεια της φυλάκισής τους. Λίγο καιρό αργότερα αυτοκτόνησε και στο σημείωμα αυτοκτονίας που άφησε πίσω ανέφερε για άλλη μια φορά τους απαγωγείς της.
Πάτι Χερστ
Η 19χρονη Πάτι απήχθη στις 4 Φεβρουαρίου 1974. Ήταν η εγγονή ενός διάσημου πολιτικού και εκδότη εφημερίδων Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ. Την ημέρα εκείνη μια ομάδα απαγωγών μπήκε στο διαμέρισμά της κρατόντας όπλα, έδειραν τον αρραβωνιαστικό της και εκείνη την πέταξαν σε ένα βανάκι και την απήγαγαν. Σύντομα διαπιστώθηκε από το FBI ότι οι απαγωγείς ήταν ήταν μέλη του Λαϊκού Συμβιωτικού Στρατού (SLA).
Ήταν μια εξτρεμιστική αριστερή τρομοκρατική οργάνωση που ήθελε να διεξάγει πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Απήγαγαν την Χερστ ώστε να κερδίσουν χρήματα για τον αγώνας τους. Ωστόσο, μετά από 1 χρόνο στην αιχμαλωσία, η Πάτι προσχώρησε στην οργάνωση και τους βοήθησε σε ληστείες τραπεζών. Τελικά συνελήφθη το 1975 και ισχυρήστηκε ότι οι απαγωγείς της είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου.
πηγή: worldatlas