Ήταν χωρίς αμφιβολία η βραδιά της ταινίας «Anora» που σάρωσε με πέντε βραβεία και της νεαρής πρωταγωνίστριας της, Μάικι Μάντισον. Σε μία τελετή απονομής κατά τη διάρκεια της οποίας δεν υπήρξε κανένα ατύχημα -χαστούκι, λάθος νικητής και άλλα που κατά καιρούς έχουμε απολαύσει- το Χόλιγουντ βράβευσε τις καλύτερες ταινίες της σεζόν, στρέφοντας το βλέμμα στο ανεξάρτητο σινεμά -σαν μια προβολή του πώς θα ήθελε ενδεχομένως να φαίνεται και να είναι.
Πέρα όμως από την ουσία, όπως σε κάθε μεγάλη γιορτή, τα 97α Βραβεία Όσκαρ ήταν και οι στιγμές που συζητήθηκαν.
Το φιλί της Χάλι Μπέρι στον Έιντριεν Μπρόντι μετά από 22 χρόνια
Συνέβη πριν από την έναρξη της τελετής απονομής: Η Χάλι Μπέρι άρπαξε τον Έιντριεν Μπρόντι και του έδωσε ένα δυνατό φιλί. Όταν ο Μπρόντι κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ το 2003 για την ταινία «Ο πιανίστας», φίλησε την παρουσιάστρια του βραβείου Χάλι Μπέρι, η οποία αργότερα δήλωσε ότι αιφνιδιάστηκε -και όχι με την καλή έννοια. Ο Μπρόντι παραδέχτηκε πρόσφατα ότι ήταν μία αμήχανη στιγμή και η Μπέρι φρόντισε εφέτος να ανταποδώσει, εκπλήσσοντας τον εκείνη αυτή τη φορά, με ένα payback φιλί στο κόκκινο χαλί, ώρες προτού κερδίσει το δεύτερο Όσκαρ του. Η Χάλι Μπέρι δήλωσε ότι ο μόνος λόγος που το έκανε ήταν επειδή η σύντροφος του Μπρόντι, Τζορτζίνα Τσάπμαν, «δεν είχε πρόβλημα» με αυτό. Τα Όσκαρ πόσταραν στο Χ το σχετικό απόσπασμα, με το σχόλιο: «Ένα reunion που ετοιμαζόταν εδώ και 22 χρόνια».
Ο οικοδεσπότης Κόναν Ο’ Μπράιεν «αναδύθηκε» μέσα από τη Ντέμι Μουρ
Ήταν αεικίνητος, διακωμώδησε πολλά, από το «Δεν ήθελα να τελειώσει [το The Brutalist] και ευτυχώς δεν τελείωσε», μέχρι το σχόλιο προς την Κάρλα Σοφία Γκασκόν, «Κάρλα, αν πρόκειται να τουιτάρεις για τα Όσκαρ, να θυμάσαι ότι το όνομά μου είναι Τζίμι Κίμελ» -άλλοτε πετυχημένα, άλλοτε όχι ιδιαίτερα-, πάντως, η (μαγνητοσκοπημένη) έναρξη της βραδιάς, ήταν χαρακτηριστική: Επρόκειτο για μία σκηνή - παρωδία του «The Substance», στην οποία ο Κόναν Ο’ Μπράιεν αναδύθηκε μέσα από την πλάτη της Ντέμι Μουρ.
Μικ Τζάγκερ: «Δεν ήμουν η πρώτη επιλογή, ήθελαν τον Μπομπ Ντίλαν»
Ο frontman των Rolling Stones έκανε μία εμφάνιση - έκπληξη στην τελετή των Όσκαρ, με το κοινό στο Dolby Theatre να τον υποδέχεται με ένα θερμό standing ovation. Ωστόσο, ο μοναδικός Μικ Τζάγκερ αποκάλυψε ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν η πρώτη επιλογή για να παρουσιάσει και να δώσει το βραβείο την κατηγορία καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού. Όπως είπε, ήταν ο Μπομπ Ντίλαν που είχε κληθεί λόγω της βιογραφικής ταινίας για τα νεανικά του χρόνια «A Complete Unknown», που ήταν υποψήφια για οκτώ Όσκαρ.
Όμως, κατά τον Τζάγκερ, ο Ντίλαν αρνήθηκε. «Όσο κι αν μου αρέσει που το κάνω, δεν ήμουν η πρώτη επιλογή για την απονομή αυτού του βραβείου», είπε ο θρυλικός Τζάγκερ, προσθέτοντας με ειλικρίνεια: «Στην πραγματικότητα, οι παραγωγοί ήθελαν να το κάνει ο Μπομπ Ντίλαν. Ο Μπομπ είπε, ‘Θα πρέπει να βρείτε κάποιον νεότερο’ κι εγώ απάντησα, ‘Εντάξει, είμαι νεότερος’ - και να ’μαι λοιπόν» (και είναι όντως νεότερος, o 81 ετών Τζάγκερ, κατά δύο χρόνια).
Ο Κίραν Κάλκιν και το τέταρτο παιδί σε live μετάδοση
Πέρυσι βραβεύτηκε για τον ρόλο του ως Roman Roy στη σειρά «Succession» και φέτος, σάρωσε, μαζεύοντας το ένα μετά το άλλο βραβεία για τον ρόλο του Benji στην ταινία «A Real Pain». Η ευχαριστήρια ομιλία του για το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου -πέρα από το ακατάλληλο για την περίσταση λεξιλόγιο, σε μια τελετή που επιπλέον, μεταδίδεται live- τελείωσε όπως και στα Emmy: Ανακοινώνοντας δημόσια ότι η σύζυγός του, Τζαζ Τσάρτον, του είχε υποσχεθεί ότι θα μπορούσαν να κάνουν δύο ακόμη παιδιά -ένα εάν κέρδιζε το Emmy και ένα ακόμη, αν έπαιρνε το Όσκαρ.
Το αφιέρωμα στον Τζέιμς Μποντ που έμοιαζε με αποχαιρετισμό
«Κάθε γενιά έχει τον δικό της Μποντ», είπε η Χάλι Μπέρι, Bond girl στην ταινία «Die Another Day» (2002), προλογίζοντας το αφιέρωμα στα τραγούδια των ταινιών Τζέιμς Μποντ που παρουσιάστηκε στα Όσκαρ 2025, προς τιμήν των μέχρι πρότινος παραγωγών, Μπάρμπαρα Μπρόκολι και Μάικλ Τζ. Γουίλσον, οι οποίοι παρέδωσαν τον έλεγχο του franchise στα Amazon MGM Studios.
«Ο κόσμος εξελίσσεται, το ίδιο και ο Μποντ», πρόσθεσε η Χάλι Μπέρι. Υπό αυτό το πρίσμα, το medley των τραγουδιών από τις Μάργκαρετ Κουόλι, Lisa, Doja Cat και Raye, έμοιαζε, όπως σχολιάζουν οι New York Times, περισσότερο με αποχαιρετισμό, παρά με tribute.