Ένας πυρηνικός πόλεμος προφανώς θα προκαλούσε απευθείας αμέτρητα θύματα, που θα βρίσκονταν στις άμεσα πληγείσες περιοχές – ωστόσο τα επακόλουθά του πιθανότατα θα ήταν ακόμα χειρότερα, καθώς οι καπνοί θα προκαλούσαν κλιματική αλλαγή που θα διαρκούσε μέχρι και 15 χρόνια, απειλώντας την παγκόσμια παραγωγή τροφής και την ανθρώπινη υγεία, σύμφωνα με έρευνα του Rutgers University, του National Center for Atmospheric Research στις ΗΠΑ και άλλων ιδρυμάτων.
Η συγκεκριμένη έρευνα δημοσιεύτηκε στο Journal of Geophysical Research- Atmospheres.
Είναι προφανές πως τα πυρηνικά όπλα που θα χρησιμοποιούνταν σε πόλεις και βιομηχανικές ζώνες θα προκαλούσαν μεγάλης κλίμακας πυρκαγιές, με γιγαντιαίες ποσότητες καπνού να υψώνονται στη στρατόσφαιρα, προκαλώντας κλιματική αλλαγή- κάτι που έχει οδηγήσει στη δημιουργία του όρου «πυρηνικός χειμώνας».
Ωστόσο στο πλαίσιο της νέας έρευνας χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ένα σύγχρονο κλιματικό μοντέλο, που περιελάμβανε αερολύματα και εκπομπές νιτρικού οξειδίου, για την προσομοίωση των επιπτώσεων της χημείας του όζοντος και του υπεριώδους φωτός στην επιφάνεια που προκαλούνται από την απορρόφηση του ηλιακού φωτός από τους καπνούς ενός παγκοσμίου ή ενός περιφερειακού πυρηνικού πολέμου.
Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε απώλεια του μεγαλύτερου μέρους του στρώματος του όζοντος και θα χρειαζόταν μια δεκαετία για να αποκατασταθεί. Αυτό, με τη σειρά του, θα είχε ως αποτέλεσμα πολλά χρόνια εξαιρετικά υψηλών επιπέδων υπεριώδους φωτός στην επιφάνεια της Γης, θέτοντας σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο τις προμήθειες τροφίμων και την υγεία των ανθρώπων.
«Αν και υποψιαζόμασταν ότι το όζον θα καταστρεφόταν μετά τον πυρηνικό πόλεμο και ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα περισσότερο υπεριώδες φως στην επιφάνεια της Γης, αν υπήρχε πολύς καπνός, θα μπλόκαρε το υπεριώδες φως» είπε ο Άλαν Ρόμποκ του Τμήματος Περιβαλλοντικών Επιστημών στο Rutgers University- New Brunswick. «Τώρα για πρώτη φορά υπολογίσαμε πώς θα γινόταν αυτό και ποσοτικοποιήσαμε το πώς θα ήταν εξαρτημένο από την ποσότητα καπνού».
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως για έναν περιφερειακό πυρηνικό πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν που θα είχε ως αποτέλεσμα πέντε μεγατόνους αιθάλης, η αύξηση του υπεριώδους φωτός θα άρχιζε εντός ενός έτους. Για έναν παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, που θα παρήγαγε 150 μεγατόνους, θα άρχιζε μετά από οκτώ χρόνια. Για μέσες ποσότητες καπνού, οι επιπτώσεις θα ήταν κάπου μεταξύ αυτών των δύο ακραίων περιπτώσεων.
Για έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο, η θέρμανση στην ατμόσφαιρα και άλλοι παράγοντες θα προκαλούσαν 15ετή μείωση στο όζον, με κορύφωση μείωσης στο 75% παγκοσμίως και 65% στους τροπικούς. Αυτό είναι μεγαλύτερο από ό,τι είχε προβλεφθεί τη δεκαετία του 1980, που λάμβανε υπόψιν της μεγάλες ποσότητες οξειδίων του αζώτου, μα όχι τις επιπτώσεις του καπνού.
Για έναν περιφερειακό πυρηνικό πόλεμο, η μείωση θα ήταν 25%, με την αποκατάσταση να χρειάζεται 12 χρόνια. Αυτό είναι σχετικά κοντά σε προηγούμενες προσομοιώσεις, μα με ταχύτερο χρόνο αποκατάστασης, λόγω μικρότερης διάρκειας «ζωής» της αιθάλης στις νέες προσομοιώσεις.
«Η κατακλείδα είναι πως ο πυρηνικός πόλεμος θα ήταν ακόμα χειρότερος από ό,τι πιστεύαμε, και πρέπει να αποφεύγεται» είπε ο Ρόμποκ. «Για το μέλλον, σε άλλες δουλειές, έχουμε υπολογίσει πόσο θα άλλαζε η γεωργία με βάση τις αλλαγές σε θερμοκρασία, βορχή και ηλιακό φως, μα δεν έχουμε συμπεριλάβει ακόμα τις επιπτώσεις του υπεριώδους φωτός. Επιπρόσθετα, το υπεριώδες φως θα έβλαπτε τα ζώα, περιλαμβανομένων ημών, αυξάνοντας τους καρκίνους και τον καταρράκτη» πρόσθεσε.