Ο τρόπος με τον οποίο διεκδικείται το αίτημα αναβάθμισης των διπλωμάτων που παρέχονται από τις ποικίλες δραματικές σχολές της χώρας αποκαλύπτει, δυστυχώς, γιατί είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει εναλλακτική πρόταση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική σ’ αυτήν τη χώρα.
Προσπαθώ, ειλικρινά, να ενημερωθώ για το ζήτημα και δε βγάζω άκρη. Το μόνο που διαβάζει κανείς παντού είναι ότι η κυβέρνηση εξισώνει αυτά τα διπλώματα με το απολυτήριο Λυκείου. Αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές με την έννοια ότι δεν αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά το πώς αντιμετωπίζονται τα διπλώματα από το Δημόσιο. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα (85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022) καθορίζει τα προσόντα διορισμού σε φορείς του Δημοσίου. Εκεί πράγματι οι κάτοχοι ποικίλων διπλωμάτων (δραματικών σχολών, ωδείων κτλ) εντάσσονται στους ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) κάτι που δεν στέκει αφού είναι ήδη κάτοχοι απολυτηρίου Λυκείου (θα μπορούσε βέβαια και να μην είναι, αλλά εικάζω ότι οι περισσότεροι ένα απολυτήριο Λυκείου θα το έχουν, τζάμπα είναι ούτως ή άλλως).
Ως τι όμως είναι δίκαιο να διορίζονται οι απόφοιτοι δραματικών σχολών; Ποιο είναι δηλαδή το αίτημα; Να αναγνωρίζονται ως ΠΕ (πανεπιστημιακής εκπαίδευσης) όπως οι απόφοιτοι τμημάτων Θεατρικών Σπουδών; Αν αυτό είναι το αίτημα, είναι προφανές ότι ούτε αυτό στέκει. Δεύτερο ζήτημα: το αίτημα αναβάθμισης των διπλωμάτων αφορά, απ’ ό,τι διαβάζω παντού, και τις δημόσιες και τις ιδιωτικές σχολές. Είμαστε δηλαδή όλοι σύμφωνοι ότι οι απόφοιτοι ιδιωτικών σχολών κάθε είδους θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους αποφοίτους των δημοσίων; Από πότε;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει ένα σαφώς διατυπωμένο αίτημα, πέρα από την απόρριψη της ένταξης των διπλωματούχων δραματικών σχολών στον κλάδο ΔΕ. Μα, αυτό είναι ένα γενικότερο πρόβλημα του Δημοσίου και αφορά ένα σωρό “αδιαβάθμιτες” σχολές, όπως είναι και τα ΙΕΚ αφενός και τα επαγγελματικά δικαιώματα αφετέρου.
Άρα, ας συμφωνήσουμε ότι απαιτείται από την κυβέρνηση να επιλύσει, επιτέλους, το ζήτημα της διαβάθμισης των μη πανεπιστημιακών σχολών κάθε είδους και να ορίσει για κάθε ειδικότητα για την οποία υπάρχει δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα που παρέχει το αντίστοιχο δίπλωμα/πτυχίο, συγκεκριμένα επαγγελματικά δικαιώματα.
Το γιατί βέβαια πρέπει να διορίζονται ηθοποιοί στο Δημόσιο, δεν το γνωρίζω, όταν πολλοί σε θέσεις εξουσίας ξεπερνάνε σε ταλέντο τους διπλωματούχους. Γνωρίζω όμως ότι είμαι αντίθετος στην από το παράθυρο (επειδή ο κλάδος μάς είναι συμπαθής ή γιατί το ΣΕΗ είναι ισχυρό) αναγνώριση δικαιωμάτων στους αποφοίτους κάθε ιδιωτικής σχολής, χωρίς νομοθετική ρύθμιση και χωρίς ένα αποδεκτό, αναγνωρισμένο κτλ εθνικό σύστημα αξιολόγησης.
Εύχομαι κι ελπίζω ο αγώνας των ηθοποιών και ιδιαίτερα των σπουδαστών της Σχολής του Εθνικού Θεάτρου που είναι υψηλότατου επιπέδου να οδηγήσει σ’ έναν τουλάχιστον εξορθολογισμό του προσδιορισμού των προσόντων, με δίκαιο όμως τρόπο και χωρίς τη συνήθη στην Ελλάδα εξίσωση πτυχίων προς τα κάτω.
***
Τάσος Χατζηαναστασίου, Δρ Ιστορίας, εκπαιδευτικός