Η Ευρώπη αποδείχθηκε ότι δεν είχε έτοιμες κυρώσεις από πριν. Επομένως μπλόφαρε πριν τον πόλεμο. Η έλλειψη σχεδιασμού φαίνεται πάντα σε έναν πόλεμο όπου δεν μπορείς να πάρεις καλές αποφάσεις. Η έγκριση κονδυλίου 450 εκατομμυρίων ευρώ από την Ευρώπη για αγορά εξοπλισμού της Ουκρανίας, θα επισπεύσει την μανία του Πούτιν καθώς ουσιαστικά διακυβεύεται το βασικό του ζητούμενο στην Ουκρανία, που είναι η αποστρατικοποίησή της.
Όλα αυτά, πριν τις διαπραγματεύσεις. Πολύ κακό timing να ανακοινώσεις τέτοια προσφορά όπλων όταν τα logistics έχουν κοπεί από τους Ρώσους και πολιορκούν πόλεις, στραγγαλίζοντας τες οικονομικά. Η απόφαση της Ελλάδας για αποστολή στρατιωτικού υλικού, έχει και αυτή μεγάλο ρίσκο και είναι συζητήσιμη.
Γιατί είναι συζητήσιμη; Γιατί εμείς έχουμε πάντα ν+1 μέτωπο. Αυτό που προκύπτει περιφερειακά ή διεθνώς την εκάστοτε συγκυρία και αυτό του ″τι θα κάνει η Τουρκία”.
Με άλλα λόγια, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε σε άλλη θέση από αυτήν που είναι η Τουρκία. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος η ελληνική αποστολή στρατιωτικού υλικού, καθώς ο πόλεμος είναι από μόνος του Γκρίζα Ζώνη.
Το ελληνικό σκεπτικό είχε σίγουρα κάποιες παραμέτρους:
α) Έλληνες Μαριούπολης
β) εκπομπή σήματος διεθνώς ότι η Ελλάδα υπερασπίζεται το status quo
γ) οτι θέλουμε να μας φερθούν όπως φερόμαστε αν χρειαστεί (πχ οι Αυστριακοί στην αποτυχημένη εισβολή του Έβρου βοήθησαν)
δ) εκπομπή σήματος στις ειδικές συμμαχίες με Γαλλία κτλ ότι μπορούμε να συνεισφέρουμε
ε) ποντάρισμα στο ότι οι αγορές αργά ή γρήγορα θα επιβάλλουν μια διαπραγμάτευση
στ) ότι έτσι πιέζουμε την Τουρκία σε ένα ιδιότυπο «παιχνίδι της κότας» (chicken game) νατοϊκής αφοσίωσης ώστε να πάρει θέση. Η Τουρκία αν κλείσει τα Στενά θα το κάνει μόνο όταν θα έχει τη βεβαιότητα ότι θα έχει ″λήξει″ ο πόλεμος.
Από την άλλη πλευρά, αν γίνει ″Ιράκ″ η Ουκρανία, η Τουρκία θα χρειαστεί να υποφέρει έχοντας απέναντί της τη Ρωσία. Η Τουρκία θα νιώθει εγκλωβισμένη από τη Μέση Ανατολή και τη Μαύρη Θάλασσα.
Μια ακόμη παράμετρος είναι τα πολλά χρήματα που θα πέσουν από ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ευρώπη σε όπλα και η Τουρκία δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη από τέτοια πακέτα. Από την άλλη εξαρτάται πολιτικά και ενεργειακά από τη Ρωσία (δε μιλώ σε τουρισμό).
Συμπέρασμα: Η πολυπλοκότητα των παραγόντων είναι τεράστια σε πόλεμο αν σκεφτεί κανείς και την ποσότητα και ταχύτητα πληροφοριών. Πχ αν η Ρωσία καταλάβει το Χάρκοβο, θα είναι και διαφορετική η αντιμετώπισή της. Το πιο σημαντικό για την Τουρκία είναι να μην πάρει η Ρωσία τη νότια Ουκρανία από την Αζοφική μέχρι την Οδησσό γιατί τότε, τη Μαύρη Θάλασσα θα την ″μοιράζεται″ όχι με την Ουκρανία αλλά με τη Ρωσία.
Η εμπλοκή Τσετσένων στον Πόλεμο υπέρ της Ρωσίας, βάζει ακόμη έναν μπελά στην Τουρκία η οποία ήθελε να είναι ″προστάτιδα Τατάρων και μουσουλμάνων″. Είναι πολλοί οι παράγοντες και όλα έχουν ρίσκο για όλους, ειδικά όταν δεν υπάρχει σχέδιο από πριν.
Όλα τώρα είναι μια παράσταση χωρίς πρόβα.