Με θλίβει έντονα το γεγονός ότι ένα τόσο ενδιαφέρον και λεπτό ζήτημα γίνεται έρμαιο κομματικών σκοπιμοτήτων και άθλιας εκατέρωθεν προπαγάνδας. Ηλίου φαεινότερο πως τόσο Κυβέρνηση όσο και Αξιωματική Αντιπολίτευση έχουν διαμορφώσει τις θέσεις τους βάσει δημοσκοπικών τεκμηρίων που δυσχεραίνουν την εκλογική θέση της μίας σε περίπτωση ψήφου των Ελλήνων της Διασποράς ή αναβαθμίζουν τη θέση της άλλης. Καμία απολύτως ιδεολογική προσέγγιση, καμία πολιτική οντολογία να μπορεί να θεμελιώσει τις τοποθετήσεις τους. Παρακμή.
Είχα μάλιστα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το πλάνο ενός φιλόδοξου νεαρού να διεξαγάγει έρευνα για το πόσο καταρτισμένοι είναι οι Έλληνες του Εξωτερικού για τα ελληνικά πράγματα. Κ αν αποδείκνυε ότι γνωρίζουν επαρκώς το ελληνικό γίγνεσθαι τότε αυτόματα η κυβέρνηση θα υποχωρούσε μπροστά στα αδιάσειστα στοιχεία και θα δεχόταν έτσι το δικαίωμα ψήφου. Αλίμονο αν σχεδιάζαμε νόμους και συντάγματα βάσει εμπειρικών στοιχείων! Άθλιος τεχνοκρατισμός από το παράθυρο.
Το Ελληνικό Κράτος, από συστάσεώς του ακολουθεί τα πρότυπα του Έθνους-Κράτους όπως αυτά έχουν απορρεύσει από τη Γαλλική Επανάσταση. Δεν είναι ένα ”Κράτος-Πατρίδα/Επικράτεια” όπως π.χ. οι ΗΠΑ. [Σ.σ.Για διαφορές Έθνους και Πατρίδας θα ασχοληθώ σε άλλη ανάρτηση] Γι’αυτό και άλλωστε, διεκδίκησε την αύξηση των συνόρων του ώστε να συμπεριλάβει τους ομοεθνείς πληθυσμούς το μέγιστο αλλά κυρίως διεκδίκησε να εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες ανά την Οικουμένη. Συμβολικός μεν, καθόλου τυχαίος δε, ο τίτλος των μοναρχών (πλην Όθωνος) ως ”Βασιλεύς των Ελλήνων” αντί του ”Βασιλεύς της Ελλάδος”.
Στο πιο πάνω, λοιπόν, εθνοκρατικό πλαίσιο αξιών και αξιώσεων ο μητροπολιτικός κορμός πρωταγωνιστεί στο Κυπριακό ζήτημα ήδη από πριν την ανεξαρτησία της νήσου, διεκδικεί μέσω της διπλωματίας την θρησκευτική χειραφέτηση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, αποστέλλει εκπαιδευτικά βιβλία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε όλη την Ομογένεια, ιδρύει Πρεσβείες κ Προξενεία στην αλλοδαπή εναγκαλίζοντας τους Έλληνες μετανάστες πρώτης, δεύτερης κοκ γενεάς. Είναι παράλογο άρα να καμώνεται πως εκπροσωπεί ομοεθνείς του στο εξωτερικό χωρίς να απολαμβάνει τη ψήφο εμπιστοσύνης τους. Τίθεται σαφώς πρόβλημα νομιμοποίησης του έθνους- κράτους που δεν επιτρέπει καθολικά στους πολίτες του να ορίσουν τη νομοθετική και εκτελεστική του εξουσία.
Και επειδή επιθυμώ να γίνομαι και να παραμένω συγκεκριμένος, προτείνω τα εξής:
1. Δημιουργία μιας επιπλέον εκλογικής περιφέρειας
1.α. Εκλογική ”Περιφέρεια” Ομογένειας/Διασποράς αντίστοιχη της Εκλογικής ”Περιφέρειας” Επικρατείας
1.β. Εκλογή υποψηφίων με λίστα
1.γ. Ο αριθμός των εδρών θα είναι στο 1/3 των εδρών του Επικρατείας
2. Στους περιορισμούς των κομμάτων για το ψηφοδέλτιο Ομογένειας θα υπάρχει ξεκάθαρος όρος να μην επιτρέπονται άνω του ενός ή δύο το πολύ υποψηφίων που διαμένουν μόνιμα στην ίδια χώρα. Έτσι διασφαλίζεται το ότι η εκπροσώπησή των Ομογενών θα υπηρετεί τα συμφέροντα της Ομογένειας στο σύνολό της κ όχι της χώρας με τους περισσότερους Έλληνες.
3. Ταυτόχρονη προφανώς ψηφοφορία με την Ελληνική Επικράτεια. Πάνω σε αυτό ίσως χρειαστεί να διευρυνθούν τα ωράρια των εκλογών στο άνοιγμα και κλείσιμο της κάλπης, λ.χ. 06:00-24:00.
4. Απαραίτητη επίσης μια έντιμη συζήτηση για την προσαρμογή των πιο πάνω με την απότομη αύξηση της εκλογικής βάσης. Ίσως χρειαστεί η σταδιακή στάθμιση της ψήφου των ομογενών μέχρι την απόλυτη ισότητά της σε σαφώς προσδιορισμένο χρόνο, ούτως ώστε να μην μονιμοποιείται επουδενί μια προσωρινή μεταβατική περίοδος.