Τα σύνορα καθορίζουν την επικράτεια και την κυριαρχία, δίνουν νόημα στο τι σημαίνει ”εμείς” και τι σημαίνει ”άλλος”, δίνουν περιεχόμενο στην οικειότητα, ορίζουν την χωροκτησία που είναι απαραίτητη για την ύπαρξη της κοινωνίας.
Δίχως την διάκριση των συνόρων δεν υπάρχει η έννοια του λαού και του έθνους, ούτε εκείνην του πολίτη και της δημοκρατίας. Ενώ, η ύπαρξή τους μας δίνει το πλαίσιο της ελευθερίας μας, καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της.
Κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει δίχως σύνορα. Ποιος θα έχει δυνητικά πρόσβαση σε αυτό, όλα τα δισεκατομμύρια του πλανήτη; Τα εκατομμύρια των μετακινούμενων; Η πολιτεία των περαστικών;
Για όλα τα παραπάνω, ένας κόσμος χωρίς σύνορα, είναι ένας κόσμος χωρισμένος σε Τείχη. Ένας κόσμος αλλοπρόσαλλος και αντιφατικός, ανοίκειος, όπου συγκρούονται όλοι εναντίον όλων.
Αυτό που συμβαίνει στον Έβρο από χθες, είναι απόπειρα καταπάτησης της ελληνικής επικράτειας, καθώς και απόπειρα κατάλυσης της κυριαρχίας μας από την Τουρκία, που χρησιμοποιεί τους μετακινούμενους πληθυσμούς σε ανθρώπινο πολιορκητικό κριό από αυτήν, κάτι που αναμφίβολα συνιστά έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
Στα σύνορα, όταν πάνε να καταργηθούν με αυτόν τον τρόπο, ωμά, απροκάλυπτα και τόσο εκβιαστικά, παίζεται η ύπαρξή μας...