Η κυβέρνηση δια του αρμόδιου υπουργού Δικαιοσύνης, του κ. Τσιάρα προσπάθησε στο πλαίσιο των τροποποιήσεων του Ποινικού Κώδικα, να επαναφέρει την ποινική διάταξη περί κακόβουλης εξύβρισης των θείων. Μετά τη θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, αποσύρθηκε.
Ο κ. Τσιάρας στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει αυτή την επιλογή του ισχυρίστηκε ότι ήθελε να επαναφέρει την εν λόγω διάταξη γιατί ήθελε να προστατεύσει τα δικαιώματα θρησκευτικών μειονοτήτων. Μάλιστα. Αλήθεια όμως ποιο είναι το έννομο αγαθό που προσβάλλεται εδώ; Γιατί ως γνωστόν για να υφίσταται ποινικό αδίκημα πρέπει να προσβάλλεται κάποιο έννομο αγαθό, δηλαδή, κάποιο αγαθό το οποίο χρήζει έννομης προστασίας. Εδώ, ποιο είναι; Ο Θεός;
Κατά τα άλλα στην κυβέρνηση πέρα από την προσπάθεια τους να προστατεύσουν τα θεία διαμηνύουν ότι εν όψει της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου φοβούνται για πολύ σοβαρά επεισόδια, ακόμη και για νεκρό ή νεκρούς. Έτσι, όπως τα έκαναν πολύ καλά κάνουν και φοβούνται και μάλλον εμείς θα χρειαστούμε την προστασία των θείων παρά τα θεία τη δική μας. Πέρα από την πλάκα όμως, είναι δυνατόν να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο στα σοβαρά; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι φοβούνται πραγματικά για σοβαρά επεισόδια αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν το υπέδαφος για σοβαρά επεισόδια; Αυτοί οι οποίοι δημιούργησαν και πυροδότησαν απρόκλητα κλίμα έντασης; Οι οποίοι άνοιξαν παραμονές της 17ης Νοεμβρίου, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, μια σειρά από κοινωνικά μέτωπα;
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είχαμε γίνει μάρτυρες ξανά τέτοιας απρόκλητης επίδειξης αστυνομικής ισχύος και εξουσίας. Εισβολή σε κινηματογραφικές αίθουσες, εισβολή σε κέντρα διασκέδασης, εισβολή σε πανεπιστημιακούς χώρους στους οποίους αργότερα μάλιστα μας είπαν ότι βρήκαν όπλα στα οποία έχει πρόσβαση ο συριακός στρατός!
Όπως όμως μας ενημερώνει ο κ. Βορίδης η νομιμότητα δεν μπορεί να τηρηθεί αλλιώς, παρά μόνο μέσω της επιβολής και του εξαναγκασμού, δηλαδή, της βίας. Προφανώς, ο κ. Βορίδης δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να γνωρίζει ότι στις αστικές δημοκρατίες οι αιρετές κυβερνήσεις συνδιαλέγονται με την κοινωνία για να επιλύσουν τα όποια κοινωνικά ζητήματα – προβλήματα και δεν επιβάλλουν τις θέσεις τους δια της βίας. Ο κοινωνικός διάλογος είναι θεμελιώδες στοιχείο της αστικής δημοκρατίας, ο εξαναγκασμός και η επιβολή πάλι όχι.
Κατά τα άλλα όμως η κυβέρνηση είναι έμπλεη κοινωνικών ευαισθησιών και ό,τι κάνει το κάνει για το καλό μας. Και αν συμβεί κάτι πραγματικά άσχημο στην επέτειο του Πολυτεχνείου να ξέρουμε, εμείς θα φταίμε, η κυβέρνηση μάς είχε προειδοποιήσει ότι φοβάται…