Τη βδομάδα που πέρασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίσαμε αποκοπή €70 εκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή προ-ενταξιακή βοήθεια προς την Τουρκία. Πρόκειται για σημαντική απόφαση. Μια μακροχρόνια απρόσκοπτη παροχή κονδυλίων, αντιστρέφεται με αποκοπή μερικών έστω δεκάδων εκατομμυρίων. Επιπλέον, η αποκοπή έρχεται καθώς η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται εντείνοντας περαιτέρω τις αρνητικές εκτιμήσεις στις αγορές.
Η προ-ενταξιακή βοήθεια προς Τουρκία προσεγγίζει τα 650 εκατομμύρια το χρόνο, και ταυτοχρόνως, η Τουρκία εισπράττει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ για τη διαχείριση προσφύγων, ενώ ο Λίβανος που συγκριτικά έχει κατακλυστεί από πρόσφυγες λαμβάνει ελάχιστη βοήθεια.
Στην πράξη, η αποκοπή είναι λιγότερη του 1% του συνόλου των χρημάτων των ευρωπαίων πολιτών που καταλήγουν στην Τουρκία. Για αυτό, είναι παράδοξο να πανηγυρίζει ένας στο Κυβερνητικό στρατόπεδο για επιτυχία και παράλληλα να αποκρύβεται η μέγιστη αποτυχία που δυστυχώς αντανακλάται σε όλους μας: Καθώς η Τουρκία συνεχίζει την κατοχή εδάφους της Κύπρου, καθώς παρεμβαίνει και απειλεί με νέες επιδρομές στην Κυπριακή ΑΟΖ, καθώς αρνείται να εκπληρώσει τις Ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις προς την Κυπριακή Δημοκρατία, η πρόσφατη αποκοπή βοήθειας αφορά αποκλειστικά τα συμβαίνοντα εντός Τουρκίας, χωρίς οποιαδήποτε σύνδεση με την Κύπρο. Συγκεκριμένα, η αποκοπή έγινε επειδή η Τουρκία απέτυχε «στους τομείς του κράτους δικαίου, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου», σύμφωνα με την Ευρ. Επιτροπή που υποχρεώθηκε να ανταποκριθεί στους ευρωπαίους πολίτες. Κατόπιν αυτής της διαπίστωσης της Επιτροπής (Απρίλιο 2018), ως Ευρωκοινοβούλιο επικυρώσαμε τώρα την αποκοπή που προτάθηκε. Η Τουρκία βρίσκεται στην πιο δύσκολη συγκυρία, αλλά το Κυπριακό απουσιάζει εντελώς από την απόφαση, ενώ στην Κύπρο κάποιοι πανηγυρίζουν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας βολεύονται.
Η αποστασιοποίηση των ευρωπαίων πολιτών από τα όργανα της ΕΕ, ξεκινά από μια γενικότερη διαπίστωση. Υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις δεσμευτικά δεδηλωμένες αξίες της ΕΕ και στις πολιτικές που ακολουθούνται. Για αυτό, έκρινα χρονικά κατάλληλο να θέσω τις προάλλες ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου την πρότασή μου για άμεση εκλογή των Επιτρόπων ανά κράτος μέλος (αντί που διορίζονται σήμερα). Η διεύρυνση της δημοκρατίας με άμεση εκλογή των Επιτρόπων θα φέρει πιο κοντά τον ευρωπαίο πολίτη και η άποψη του θα αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα. Ως πρόσφατο παράδειγμα του χάσματος ανάμεσα στις αξίες και τις πολιτικές, ανέφερα εκείνο που μόλις την προηγούμενη μέρα ψηφίσαμε, την αποκοπή 70 εκατομμυρίων ευρώ από την Τουρκία. Το αιτιολογικό της Επιτροπής ήταν η έλλειψη κράτους δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας του τύπου στην Τουρκία, αλλά η ίδια Επιτροπή (με τους Επιτρόπους της) θεωρεί το αποτέλεσμα των εκλογών στην Τουρκία (Ιούνιο 2018) δίκαιο και δημοκρατικό!
Παρεμπιπτόντως, μια Κυβέρνηση που ξεχαρβάλωσε τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό επιτρέποντας προμήθεια καυσίμων για εμπορικούς σκοπούς από τα κατεχόμενα (ανατρέποντας την απόφαση του αρμόδιου Τμήματος και της Γεν. Εισαγγελίας), θεωρεί δική της επιτυχία που αποκόψαμε 70 εκατομμύρια από την Τουρκία αλλά ειρωνεύεται την πολιτική πρόκλησης κόστους.