Μία από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος η έμφαση που δίνεται στην επικοινωνιακή διαχείριση δύσκολων ή και τραγικών καταστάσεων.
Το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών συνεχίζει να κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο αλλά και να προκαλεί όξυνση των πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Τα νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας -όπως τα βίντεο με την εμπορική αμαξοστοιχία- πυροδοτούν νέες αντιδράσεις. Κάτι που μπορεί να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε πολίτης παρακολουθήσει ένα δελτίο ειδήσεων, διαβάσει δημοσιεύματα σε εφημερίδες ή διαδίκτυο ή «σερφάρει» σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Θα μπορούσε άραγε να υπήρχε διαφορετική εξέλιξη και λιγότερη τοξικότητα σε αυτή την πολύκροτη υπόθεση που δικαίως απασχολεί τόσο πολύ;
Εκτιμώ πως ναι. Αν από την πρώτη στιγμή υπήρχε μία διαφορετική προσέγγιση από την κυβέρνηση. Το πρώτο της μέλημα μετά τη μοιραία σύγκρουση που κόστισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση. Να μην υπάρξει πολιτικό κόστος. Η σχεδόν άμεση απόδοση ευθυνών στον σταθμάρχη, η εξαρχής απόλυτη στάση ότι το εμπορικό τρένο δεν μετέφερε εύφλεκτο υλικό, δεν ήταν αποτέλεσμα έρευνας της Δικαιοσύνης. Το πιθανότερο είναι κάποιοι σύμβουλοι ή επικοινωνιολόγοι να έκαναν ανάλογες εισηγήσεις προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της έκτακτης συνθήκης, ενώ ¨δυναμίτισαν¨ περισσότερο το κλίμα και ορισμένες δημόσιες τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών που έδειξαν μία παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης, ειδικά απέναντι σε συγγενείς θυμάτων.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν ήταν μόνο η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο.
Τελευταίο παράδειγμα κυβέρνησης που έδωσε έμφαση στην επικοινωνιακή διαχείριση μίας τραγωδίας ήταν αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τον Ιούλιο του 2018. Τότε που αν και ήταν ήδη γνωστό στο Μέγαρο Μαξίμου ότι υπήρχαν νεκροί, στην ενημέρωση που έγινε από τον Αλέξη Τσίπρα δεν υπήρξε καμία αναφορά σε θύματα.
Η επιλογή της έμφασης στην επικοινωνία μίας οποιασδήποτε κυβέρνησης που βρίσκεται απέναντι σε μία δύσκολη κατάσταση, μοιάζει σαν να λειτουργεί σχεδόν με ενστικτώδη τρόπο. Και με μοναδικό στόχο τη μείωση του όποιου πολιτικού κόστους. Δηλαδή την επιβίωση της.
Όμως οι καιροί έχουν αλλάξει. Η κοινωνία η ίδια δεν είναι όπως ήταν στο παρελθόν. Το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών έχει ανέβει, οι πληροφορίες που διακινούνται -ειδικά από το διαδίκτυο- είναι περισσότερες, οι αμφισβητήσεις εντονότερες.
Αν ένας πρωθυπουργός μετά από μία τραγωδία έβγαινε δημόσια και έλεγε ότι θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι και ο λόγος ανήκει στη Δικαιοσύνη και μόνο, χωρίς να επιχειρήσει να δώσει ερμηνείες και οι δράσεις της όποιας κυβέρνησης συμβάδιζαν με αυτή τη στάση, τότε θα υπήρχε και λιγότερη καχυποψία από την πλευρά της κοινωνίας.
Ένα από τα μηνύματα που στέλνει το σιδηροδρομικό δυστύχημα είναι ότι ο κόσμος απαιτεί αλήθειες και διαφάνεια. Παντού. Και οργίζεται όταν θεωρεί ότι κάποιοι πάνε να «μπαλώσουν» καταστάσεις. Αποτέλεσμα της οργής που αισθάνεται η κοινωνία για τα Τέμπη, είναι η κρίση σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη.
Το έχει «διαβάσει» αυτό το μήνυμα το πολιτικό προσωπικό της χώρας;