Το Περού ήταν ένα από τα πρώτα έθνη στην Αμερική που έλαβε αυστηρά προληπτικά μέτρα κατά του κορονοϊού, όπως εντολές για παραμονή στο σπίτι, απαγόρευση κυκλοφορίας και κλείσιμο των συνόρων.
Πώς, λοιπόν, πώς δέχθηκε ένα από τα πιο σκληρά χτυπήματα στην πανδημία;
Μέχρι το βράδυ της Τρίτης η χώρα είχε πάνω από 123.900 επιβεβαιωμένα κρούσματα κορονοϊού και 3.629 θανάτους - έχοντας το δεύτερο χειρότερο ποσοστό τόσο σε αριθμό κρουσμάτων όσο και σε θανάτους στη Λατινική Αμερική (μετά τη Βραζιλία).
Οι δύο χώρες είχαν χειριστεί την επιδημία εντελώς διαφορετικά: Ενώ ο Πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, υποβάθμισε τους κινδύνους της νόσου ο Πρόεδρος του Περού, Μαρτίν Βισκάρα κήρυξε στις 15 Μαρτίου μια εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που περιελάμβανε υποχρεωτική αυτο-απομόνωση και κλείσιμο των συνόρων της χώρας.
Αλλά και στις δύο χώρες ο ιός εξαπλώθηκε σχεδόν το ίδιο.
Περίπου το 85% των κλινών ΜΕΘ του Περού με αναπνευστήρες είναι επί του παρόντος κατειλημμένες, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, και υπάρχει φόβος για υπερπληθυσμό στα νοσοκομεία.
«Αυτή η κατάσταση δεν είναι απλώς μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης αλλά μια καταστροφή για την υγεία, όπου η πανδημία έχει ξεπεράσει την ικανότητα ανταπόκρισης του τομέα της υγείας», δήλωσε ο Δρ. Αλφρέντο Κέλις, μέλος του Ιατρικού Κολλεγίου του Περού, στο ισπανόφωνο CNN.
Πώς, όμως, μια χώρα που ανταποκρίθηκε με σοβαρότητα σοβαρά απέναντι στην πανδημία κατέληξε σε αυτό το σημείο;
Ανάγκες vs μέτρα καραντίνας
Η βαθιά ανισότητα στο Περού είναι ένας λόγος, σύμφωνα με τον Περουβιανό γιατρό Δρ Ελμερ Χουέρτα. «Αυτό που έμαθα είναι ότι αυτός ο ιός ξεγυμνώνει τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ενός τόπου», είπε.
Πολλοί από τους φτωχούς του Περού δεν έχουν άλλη επιλογή από το να βγουν έξω από τα σπίτια τους για εργασία, φαγητό ή ακόμη και τραπεζικές συναλλαγές.
Για παράδειγμα, μόνο το 49% των περουβιανών νοικοκυριών διαθέτουν ψυγείο ή καταψύκτη (61% στις αστικές περιοχές), σύμφωνα με την απογραφή του 2017 της χώρας. Αυτό μεταφράζεται στην ανάγκη πολλών να επισκέπτονται καθημερινά τις αγορές για φαγητό, επειδή δεν μπορούν να αποθηκεύσουν τρόφιμα, εξήγησε ο Χουέρτα.
«Υποτίθεται ότι πρέπει να αποφεύγεις την ανθρώπινη επαφή σε μια κοινωνία όπου δεν μπορεί να μείνει στο σπίτι», πρόσθεσε.
Στις 14 Απριλίου - περίπου ένα μήνα αφότου το Περού θέσπισε την υποχρεωτική εντολή παραμονής στο σπίτι και εφάρμοσε την απαγόρευση κυκλοφορίας - τα ΜΜΕ έδειχναν εικόνες έξω από μια αγορά στα περίχωρα της Λίμα, όπου οι καταναλωτές περίμεναν στην ουρά για ώρες και μια μεγάλη μάζα ανθρώπων τριγυρνούσαν στο σημείο. Οι περισσότεροι φορούσαν μάσκες, αλλά η κοινωνική αποστασιοποίηση φαινόταν αδύνατη.
Εκείνη την ημέρα, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κορονοϊού στη χώρα ήταν 10.303. Σήμερα, είναι 10 φορές υψηλότερος.
Αθέλητες συνέπειες
Οι άνθρωποι αναγκάστηκαν επίσης να συσσωρεύονται σε τράπεζες, καθώς προσπαθούσαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε επιδόματα ανακούφισης από τον κορονοϊό.
Το πακέτο τόνωσης της κυβέρνησης, για να βοηθήσει εκατομμύρια ευάλωτες οικογένειες του Περού, ήταν μια καλή ιδέα αλλά η διανομή του ήταν κακώς σχεδιασμένη, δήλωσε ο Κριστιάν Λόπεζ Βάργκας, Περουβιανός οικονομολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια.
Σε μια έκθεση το περασμένο έτος, η υπηρεσία που ρυθμίζει τις τράπεζες του Περού ανέφερε ότι μόνο περίπου το 38% των ενηλίκων έχουν τραπεζικό λογαριασμό. Η έλλειψη πρόσβασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα σημαίνει ότι η πλειονότητα των αποδεκτών της βοήθειας πρέπει να πάνε αυτοπροσώπως στις τράπεζες για να πάρουν τα χρήματά τους.
«Αυτές οι πολιτικές προκάλεσαν αχρείαστη ζημιά, ωθώντας τους ανθρώπους να συσσωρευτούν στις τράπεζες», σύμφωνα με τον Βάργκας.
Πολλοί Περουβιανοί ζουν και εργάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε δεν μπορούν να τηρήσουν τις απαραίτητες κοινωνικές απόστασεις. Περισσότερο από το 30% των νοικοκυριών στο Περού ζουν σε συνθήκες μεγάλου συγχρωτισμού, με τέσσερα ή περισσότερα άτομα να κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο.
Και περισσότερο από το 72% εργάζεται στην λεγόμενη «άτυπη» οικονομία, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Πληροφοριών του Περού. Για όσους βγάζουν τα προς το ζην με αυτόν τον τρόπο, το να απομονωθούν στο σπίτι δεν αποτελούσε επιλογή, γιατί πολύ απλά δεν θα έβγαζαν το μεροκάματο και κατ’επέκταση δεν θα είχαν χρήματα για να ζήσουν.
Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τις ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων για την απόκτηση τροφίμων και άλλων αντικειμένων από πολυσύχναστες αγορές, «ήταν ένα εκρηκτικό μείγμα», δήλωσε ο Λόπεζ Βάργκας.
Και τώρα τι;
Την Παρασκευή, ο Πρόεδρος Βισκάρα επέκτεινε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης έως τις 30 Ιουνίου, διατηρώντας την υποχρεωτική αυτο-καραντίνα και την απαγόρευση κυκλοφορίας σε ολόκληρη τη χώρα. Ηταν η πέμπτη φορά που τα μέτρα έκτακτης ανάγκης επεκτάθηκαν. Αλλά αυτή τη φορά, η επέκταση συνδυάστηκε με εξουσιοδότηση ορισμένων επιχειρήσεων να ανοίξουν ξανά, συμπεριλαμβανομένων υπηρεσιών όπως κομμωτήρια, διανομείς τροφίμων και οδοντιατρεία.
Οι προτεραιότητες του Περού σε σχέση με τη δημόσια υγεία φαίνεται, επίσης, να έχουν εξελιχθεί από την πρώτη κατάσταση έκτακτης ανάγκης μέχρι σήμερα. Στις αρχές Απριλίου, ο Βισκάρα ανέφερε ότι κατά τις πρώτες εβδομάδες της καραντίνας συνελήφθησαν και τέθηκαν υπό κράτηση 3.000 άτομα για παράβαση των μέτρων περιορισμού. Την περασμένη Δευτέρα, ανακοίνωσε ότι προτεραιότητα θα είναι πλέον η επιβολή κανόνων υγιεινής στις αγορές της χώρας.
Ενα μάθημα που αντλήθηκε από την αντίδραση σε αυτή την πανδημία είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν ορισμένες «κοινωνικές συμπεριφορές που έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά», πρόσθεσε.
«Αυτή η συμπεριφορά είναι ατομικιστική, εγωιστική... αγνοώντας ό, τι συμβαίνει γύρω μας, και ακριβώς αυτό που μας έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση, όχι μόνο στο Περού, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο», τόνισε ο Βισκάρα.
Αλλά ο γιατρός Χουέρτα και ο οικονομολόγος Λόπεζ Βάργκας, προειδοποιούν την Πολιτεία να μην κατηγορεί τους πολίτες. Τα υποκείμενα προβλήματα που αποκάλυψε η πανδημία δεν είναι νέα.
«Παρόλο που μπορεί να φαίνεται σαν ένα μυστήριο σε μερικούς, δεν είναι» συμπέρανε ο Λόπεζ Βάργκας.
Πηγή: CNN