Οι αρχές του Περού ξεκίνησαν σήμερα να κατεδαφίζουν το λεγόμενο «τείχος της ντροπής» που χώριζε πολυτελείς κατοικίες από τις γειτονικές φτωχογειτονιές στην πρωτεύουσα Λίμα, ωστόσο ο διχασμός παραμένει ακόμη ισχυρός.
Το τείχος, ορισμένα τμήματα του οποίου φτάνουν σε ύψος τα τρία μέτρα και άλλα είναι ενισχυμένα με συρματοπλέγματα, χωρίζει ανθρώπους που ζουν σε ετοιμόρροπα σπίτια, σε γειτονιές με χωματόδρομους χωρίς καν τις βασικές υπηρεσίες (ρεύμα, νερό…) από τους κατοίκους μιας ασφαλτοστρωμένης, περίκλειστης συνοικίας με πολυτελείς επαύλεις, πολλές εκ των οποίων διαθέτουν και πισίνα. Το τείχος, που έχει αναδειχθεί σε σύμβολο των ανισοτήτων σε αυτή τη χώρα των Άνδεων, κατεδαφίζεται τώρα με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, έπειτα από τετραετή δικαστικό αγώνα.
«Εμποδίζει την ελεύθερη διάβαση αλλά πλήττει επίσης την αξιοπρέπεια των γειτόνων» ανέφερε ο δικαστής Γκουστάβο Γκουτιέρες, που επιβλέπει την κατεδάφιση. «Είναι ένα σύμβολο διαίρεσης που χωρίζει δύο κοινωνικές ομάδες και δεν θα έπρεπε να υπάρχει», πρόσθεσε.
Οι κάτοικοι της πλούσιας συνοικίας Λα Μολίνα άρχισαν να χτίζουν το τείχος τη δεκαετία του 1980, επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας λόγω της δράσης του Φωτεινού Μονοπατιού, των μαοϊστών ανταρτών που επιδίωκαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Η οργάνωση αυτή, έπειτα από 20 χρόνια βίαιων συγκρούσεων με τις ένοπλες δυνάμεις του Περού, ουσιαστικά διαλύθηκε τη δεκαετία του ’90, όμως το τείχος που χωρίζει τη Λα Μολίνα από τη φτωχογειτονιά Βίλα Μαρία δελ Τριούνφο όχι μόνο παρέμεινε στη θέση του αλλά και επεκτάθηκε.
Ο Φρανσίσκο Ντούμλερ, ο διαχειριστής της Λα Μολίνα για λογαριασμό του δήμου, είπε ότι οι κάτοικοι θα συμμορφωθούν με τη δικαστική απόφαση αλλά η κατεδάφιση θα πάρει χρόνο, λόγω του απρόβλεπτου κόστους της. «Πρέπει επίσης να αποσαφηνιστεί ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να ανοιχτούν μονοπάτια ή οποιοδήποτε είδος οδικής πρόσβασης απευθείας από τη Βίλα Μαρία δελ Τριούνφο στη Λα Μολίνα», πρόσθεσε.
Άλλοι κάτοικοι είπαν ότι ανησυχούν πως άνθρωποι από άλλες περιοχές θα μετακινηθούν στη συνοικία τους. Η Λα Μολίνα διαθέτει καταπράσινα πάρκα και μεγάλες κατοικίες αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Στην άλλη πλευρά του τείχους, χτίζονται συνεχώς χαμόσπιτα, ολοένα και πιο ψηλά στον λόφο και οι κάτοικοι χρησιμοποιούν μπαστούνια για να ανεβοκατεβαίνουν την απότομη πλαγιά.