Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα του Σαββάτου 12 Ιουνίου, σε ηλικία 58 ετών, μετά από πολυήμερη νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
Από τις πιο άξιες και αγαπητές συναδέλφους στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, η πάντα γελαστή Σοφία, γεννήθηκε το 1963 στη Χαραυγή Κοζάνης. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών και στο Κολέγιο Δημοσιογραφικών Σπουδών και από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, εργάστηκε στο πολιτιστικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».
Υπήρξε μέλος της ΚΝΕ και αργότερα του ΚΚΕ, τακτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ.
Εργάστηκε επίσης στην ΕΤ1, στη ΝΕΤ, στον ΑΝΤ1 και στην τηλεόραση του 902.
Το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω της είναι πλούσιο και πολυσχιδές. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές («Υπάρχει μια χώρα που σου μοιάζει», «Στην αγορά του χρόνου ανειδίκευτη») και συνέγραψε τη βιογραφία της Σωτηρίας Μπέλλου, με τίτλο «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες», το οποίο διασκεύασε για το θέατρο, με τον τίτλο «Σωτηρία με λένε».
Έγραψε και διασκεύασε σπουδαία θεατρικά έργα -που έγιναν μεγάλες επιτυχίες- όπως μεταξύ άλλων ο «Άρης», βασισμένο στη ζωή και τους αγώνες του ‘Άρη Βελουχιώτη, για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Σακελλάριος» από τα Κορφιάτικα βραβεία, «Οδός Αβύσσου, αριθμός 0» του Μενέλαου Λουντέμη, «Ήλιος στην πέτρα», «Η Μυρτιά του βουνού», «’Ανθρωποι και ποντίκια» του Στάινμπεκ, «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», από το βιβλίο του Ντάλτον Τράμπο.
Με τον αδερφό της, θεατρικό συγγραφέα Μυρώδη Αδαμίδη συνεργάστηκαν στη συγγραφή του έργου «Καρλ, της καρδιάς μου καρδιά», εμπνευσμένο από τις επιστολές της Τζένης και του Καρλ Μαρξ.
Η ίδια έλεγε για τη συγγραφή των έργων της ότι «ξεκίνησε ως ανάγκη να μιλήσω για τα θέματα εκείνα της ιστορίας και τους ανθρώπους των ιστορικών εκείνων περιόδων που δεν έτυχαν της προσοχής που απαιτούσε η πραγματική τους αξία. Η αδιάκοπη επαφή με τη μνήμη μας δεν επιτρέπει να γκρεμιστεί τόσο εύκολα από τους αρνητές της, ούτε να παρερμηνεύονται οι αξίες και η ιστορία του λαού μας. Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί...” που λέει ο Σεφέρης, αλλά χωρίς πόνο δεν υπάρχει γέννα».
Το ΚΚΕ αποχαιρετά την Σοφία Αδαμίδου
Το ΚΚΕ «με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τη συντρόφισσα Σοφία Αδαμίδου, που έφυγε χτες από τη ζωή, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην εντατική. Με το ανήσυχο και δημιουργικό της πνεύμα, με τη δημοσιογραφική της πέννα και το συγγραφικό της ταλέντο, άφησε το στίγμα της στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και στην καλλιτεχνική δημιουργία, υπηρετώντας το Κόμμα μέχρι τον πρόωρο θάνατό της. Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους της Σοφίας Αδαμίδου», αναφέρει η ανακοίνωση του κόμματος.
Η κηδεία της Σοφίας Αδαμίδου θα γίνει την Κυριακή, 13 Ιουνίου στις 4 μ.μ. στη γενέτειρα της, Χαραυγή Κοζάνης.