Η Roberta Flack, η Αμερικανίδα τραγουδίστρια που ερμήνευσε τραγούδια που αγαπήθηκαν, με πιο διάσημο το «Killing Me Softly With His Song», πέθανε σε ηλικία 88 ετών.
«Είμαστε συντετριμμένοι που η σπουδαία Roberta Flack έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί, 24 Φεβρουαρίου 2025», αναφέρεται σε δήλωση του εκπροσώπου της.
«Πέθανε ειρηνικά περιτριγυρισμένη από την οικογένειά της. Η Roberta έσπασε όρια και ρεκόρ. Ήταν επίσης μια επιτυχημένη δασκάλα».
Η Φλακ γεννήθηκε το 1937 στο Black Mountain της Βόρειας Καρολίνας, από γονείς μουσικούς. Η μητέρα της Irene έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο για τη χορωδία, που σημαίνει ότι η Φλακ μυήθηκε από νωρίς στη θρησκευτική και κλασική μουσική.
Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία εννέα ετών και στα 15 της έγινε δεκτή στο Πανεπιστήμιο Howard για να σπουδάσει μουσική με πλήρη υποτροφία, μια από τις νεότερες φοιτήτριες που έγιναν δεκτές στην ιστορία της σχολής.
Με την αποφοίτηση της σε ηλικία 19 ετών κι ενώ ανέλαβε μια θέση εκπαιδευτικού στη Βόρεια Καρολίνα, ονειρευόταν να γίνει τραγουδίστρια όπερας.
Παράλληλα με τη δουλειά της, άρχισε να εμφανίζεται τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα σε nightclub, συνδυάζοντας στην ερμηνεία της στοιχεία κλασικής μουσικής, μπλουζ, φολκ, Motown και ποπ.
Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε και άρχισε τις τακτικές εμφανίσεις σε χώρους σε όλη την Ουάσινγκτον και το 1968, έκλεισε ένα residency στο Mr Henry’s Restaurant, οπότε και εγκατέλειψε τη διδασκαλία.
Γνωρίστηκε με τον πιανίστα και τραγουδιστή της soul jazz Les McCann, ο οποίος με τη σειρά του τη σύστησε στην Atlantic Records. Στις αρχές του 1969 ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ της «First Take», σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα σε 10 ώρες.
Έπρεπε να φτάσει το 1971, ωστόσο, και μια θέση στο soundtrack της ταινίας «Play Misty for Me» του Κλιντ Ίστγουντ, για να γίνει η διασκευή της στη folk μπαλάντα του Ewan MacColl «The First Time Ever I Saw Your Face» η πρώτη της μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ. Έμεινε έξι εβδομάδες στο Νο 1 το 1972, κερδίζοντας ένα βραβείο Grammy για δίσκο της χρονιάς το 1973.
Το «Killing Me Softly With His Song» της χάρισε επίσης Grammy το 1974, κάνοντας τη Φλακ την πρώτη καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο σε δύο διαδοχικές χρονιές (κατόρθωμα που επαναλήφθηκε από τότε από τους U2 και την Billie Eilish). Εκείνη τη χρονιά πέτυχε άλλο ένα Νο1 στις ΗΠΑ με το «Feel Like Makin’ Love».
Ήταν η περίοδος που άρχισε να συνεργάζεται με τον θρύλο της σόουλ Donny Hathaway- το ζευγάρι σημείωσε δύο επιτυχίες στο Top 5 των ΗΠΑ με τα τραγούδια «Where Is the Love» και «The Closer I Get to You».
Το 1980, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Hathaway, το «Back Together Again» έγινε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και έφτασε στο Νο 3. Μεγαλύτερη ακόμη επιτυχία, πάλι στη Βρετανία, σημείωσε η μπαλάντα «Tonight, I Celebrate My Love», την οποία ερμήνευσε ντουέτο με τον νέο συνεργάτη της, Peabo Bryson.
Το εντυπωσιακό εύρος των επιρροών και των συνεργασιών της ήταν απόδειξη της τολμηρής προσέγγισης και του ιδιόμορφου στυλ της. Έκανε ντουέτο με τον Μάικλ Τζάκσον, τουρ με τον Μάιλς Ντέιβις, ενώ διασκεύασε Λέοναρντ Κοέν και Laura Nyro.
Το 2012, η Φλακ κυκλοφόρησε μια σειρά από διασκευές των Beatles σε ένα άλμπουμ με τίτλο «Let It Be Roberta».
Το 2018, κατά τη διάρκεια εμφάνισης της, αισθάνθηκε αδιαθεσία. Αργότερα, ο μάνατζέρ της αποκάλυψε ότι μερικά χρόνια νωρίτερα, είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η Φλακ είχε κάνει έναν γάμο, το 1966, με τον μουσικό της τζαζ Steve Novosel - το ζευγάρι χώρισε το 1972. Απέκτησαν έναν γιο, τον μουσικό Bernard Wright.
Με πληροφορίες από Guardian