Αν σας ρωτούσαν: Ποιο είναι το θέμα που κυριάρχησε στο δεύτερο ημίχρονο αυτής της μακράς και, σε κάποιο βαθμό, κουραστικής προεκλογικής περιόδου, τι θα απαντούσατε;
Αν η απάντησή σας ήταν «το μεταναστευτικό ενόψει του ναυαγίου στην Πύλο, τα ελληνοτουρκικά μετά την επιστροφή Ερντογάν στο προσκήνιο, ή το δημογραφικό με επίκεντρο (και) την Ροδόπη», θα είχαστε πέσει έξω.
Μπορεί στα τηλεοπτικά παράθυρα και στην τρέχουσα, δημόσια πολιτική αντιπαράθεση, να κυριαρχούν αυτοί οι τίτλοι, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ζητήματα που θα καθορίσουν την συμπεριφορά των ψηφοφόρων την ερχόμενη Κυριακή 25 Ιουνίου.
Υγεία, Παιδεία, Ακρίβεια: Στο μυαλό του μέσου ψηφοφόρου
Αυτό το συγκεκριμένο τρίπτυχο εξακολουθεί να απασχολεί έντονα τον μέσο Έλληνα ή το μέσο ελληνικό νοικοκυριό. Και είναι λογικό. Γιατί ουσιαστικά, αυτά τα τρία προβλήματα καθορίζουν ή έστω επηρεάζουν καταλυτικά την καθημερινότητά μας.
Η υγεία εδώ και πολλές εβδομάδες - σταθερά - εντοπίζεται από μετρήσεις σε focus groups που είχαν οργανώσει συνεργάτες του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιχειρώντας να εντοπίσουν τα σημεία στα οποία θα κρινόταν η εκλογική μάχη.
Για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, η Υγεία αποτελεί τη μεγαλύτερη πληγή σε επίπεδο διακυβέρνησης, καθώς διαπιστώνουν ελάχιστη ή μηδενική πρόοδο σε ένα τομέα που «θα βρούμε όλοι μπροστά μας», καθώς ζούμε σε μία κοινωνία που γηράσκει - με την υπογεννητικότητα να καλπάζει.
Η ΝΔ κέρδισε πόντους στον πρώτο γύρο της 21ης Μαϊου, ποντάροντας στην ιδέα του εκσυγχρονισμού της δημόσιας υγείας και του ΕΣΥ. Τώρα υπόσχεται γενναιότερες προσπάθειες, μόνιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ πολύ ξεκάθαρα απορρίπτει το αφήγημα περί ιδιωτικοποιήσεων στην Υγεία, υποσχόμενη αντίθετα βελτιωμένες υποδομές. Ωστόσο, τα περιστατικά με παράπονα για το ΕΚΑΒ δυσκόλεψαν την παρτίδα τις τελευταίες εβδομάδες και ανεβάζουν ακόμα ψηλότερα - και στην μετεκλογική ατζέντα - το πρόβλημα, απαιτώντας βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες παρεμβάσεις.
Η ακρίβεια συνδέεται με την υγεία - γιατί όταν το πορτοφόλι μας πονάει, η υγεία έχει την τάση να εξελίσσεται σε «πολυτέλεια» - καθώς και με την Παιδεία, που μέσω της φροντιστηριακής εκπαίδευσης πιέζει ασφυκτικά τις οικογένειες.
Η αυτοδυναμία και το όγδοο κόμμα στη Βουλή
Η ανάγκη για άμεσες κινήσεις σε δύσκολα «γήπεδα» - βλέπε υγεία, παιδεία και ακρίβεια - καθιστούν την αυτοδυναμία προαπαιτούμενο για την επόμενη κυβέρνηση.
Έχοντας τραβήξει ψηφοφόρους από το κέντρο μέχρι και τις παρυφές της κεντροαριστεράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε συνειδητά να μιλήσει σε πολύ χαμηλούς τόνους και πολύ φιλικά στο ακροατήριο εκτός της σταθερής βάσης της ΝΔ. Μπορεί το 42%, με βάση πρόσφατες δημοσκοπήσεις, να τάσσεται υπέρ της αυτοδυναμίας, ωστόσο υπάρχει το υπόλοιπό 58%...
Κάπως έτσι, στη ΝΔ αποφάσισαν νωρίς να μη μιλήσουν ποτέ για 180 βουλευτές και περί συνταγματικής αναθεώρησης. «Η αυτοδυναμία παραπέμπει στη σκέψη πολλών σε παντοδυναμία και αυτό δεν είναι καλό», είναι η φράση που επαναλαμβάνουν σταθερά οι γνωρίζοντες στο επιτελείο Μητσοτάκη.
Αντί της αυτοδυναμίας, υιοθέτησαν τον όρο «σταθερή πορεία» και «σταθερή κυβέρνηση». Ακούγεται πολύ πιο λογικά στα αυτιά των ψηφοφόρων και παραπέμπει σε ομαλότητα σε όλα τα επίπεδα.
Μέσα σε όλα αυτά, πολλοί - δημοσκόποι και μη - προεξόφλησαν ότι οδεύουμε σε Βουλή με επτά κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Πλεύση Ελευθερίας και ΝΙΚΗ).
Υπάρχουν και πιο πρόσφατες μετρήσεις όμως: Σε ορισμένες από αυτές, ακούω, το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη δεν απέχει πολύ από την είσοδο στη Βουλή. Ίσως η μάχη με την Ζωή να μην έχει τελειώσει ακόμα.
Κρατήστε το για την Κυριακή.
Υπουργικό «ροτέισον»
Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ανέφερε σε μία συνέντευξή του στον Αντώνη Σρόιτερ του Alpha, δίνοντας τροφή για πολλά σενάρια: «Ροτέισον» για τους υπουργούς.
Πληροφορούμαι από όσους γνωρίζουν τις μετρήσεις που έχουν τεθεί σε γνώση και της ηγεσίας της ΝΔ, ότι στον κόσμο πέρασε πολύ καλά αυτή η ιδέα.
Δηλαδή, οι πολίτες συμμερίζονται εν γένει την σκέψη, οι ικανότεροι υπουργοί να μετακινούνται για να αναλαμβάνουν τα δυσκολότερα πόστα, ώστε να δίνουν λύσεις.
Δεν ξέρω τι λένε οι άμεσα ενδιαφερόμενοι πρώην και μελλοντικοί υπουργοί, όμως αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι ίσως ήλπιζαν σε ευκολότερη - δεύτερη τετραετία. Τους καταλαβαίνω, όμως άλλος αποφασίζει...