Ήταν αρκετή μια φωτογραφία με το άψυχο σώμα του μικρού Όλιβερ για να πέσει βαριά σκιά πάνω από τις ελατοβριθείς κορυφές της κοσμικής Αράχωβας και να σκορπίσει στον άνεμο τις εορταστικές προσδοκίες για τα Χριστουγεννιάτικα πακέτα. Ήταν αρκετή μια ανάρτηση της φιλοζώου που έφερε το έγκλημα στο φως, για να ξεσηκωθεί ένα πανελλαδικό κύμα συγκίνησης και αποτροπιασμού απέναντι στους φυσικούς αυτουργούς και τα τοπικά λαμόγια της παραπολιτικής και κοινωνικής καρέκλας που νέμονται τον πλούτο των αφελών και κλείνουν τα μάτια στα σκατά της πόρτας τους.
Ήταν αρκετή μια φωτογραφία για να ευαισθητοποιηθούν φορείς και αρμόδιοι, όπως και οι απανταχού ζωόφιλοι, για να ξεκινήσει ένας αγώνας να πέσει φως σ’ αυτή την άθλια ιστορία και να επιδικασθούν τα ″εύρετρα″ στους ″δεν είδα, δεν ξέρω″ όπως και σε αυτούς που ασκούν την εξουσία στο όνομα του Λαού (!) αλλά εμφανίζονται μόνο για να κάνουν δηλώσεις συμπαράστασης…
Κι είναι άλλο τόσο καθηλωτική η αναγωγή που μπορεί να κάνει ο καθένας, όταν με αφορμή τον βασανισμό ενός άκακου πλάσματος περάσουμε στις καθημερινές γυναικοκτονίες, στην έλλειψη ενσυναίσθησης απέναντι στον αδύναμο, στον πρωτογονισμό του ελληνάρα, στην άγνοια, την αμορφωσιά, την επίδειξη του, την ένδο- και εξωσχολική βία και χίλια άλλα, για να καταλήξουμε στα αποτελέσματα της παγκόσμιας έκθεσης του ΟΟΣΑ σχετικά με τις μαθησιακές γνώσεις των 15χρονων σε δείγμα 700,000 από 81 χώρες (PISA 2022), εκεί όπου τα ξεφτέρια μας σε απλές, βασικές έννοιες - κατανόηση κειμένου, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες – έκαναν delete και εξόκειλαν στα ρηχά. Ευτυχώς για εμάς, οι : Αλβανία, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία και Κόσσοβο μαζί με κάποιες άλλες, υπολείπονται, και η εθνική τιμή μας διασώθηκε αφού δεν πιάσαμε πάτο.
Μ’ αυτά και με κείνα, από τα φετινά Χριστούγεννα βιάστηκαν να χαθούν η αίσθηση της ζεστασιάς και της εγγύτητας, η αγάπη και η ελπίδα πως μετά από μια εξαιρετικά βίαιη, δυσοίωνη, γκρίζα και καπνισμένη χρονιά, η καινούρια θα ανατείλει λίγο πιο φωτεινή, λίγο πιο αισιόδοξη, λίγο πιο χρωματιστή.
Ήρθε το μακέλεμα του Όλιβερ και μας επανέφερε στη θλιβερή μας πραγματικότητα.
Και ο Όλιβερ, θα λείψει μεν περισσότερο στον κύριο του, αλλά μέσα στην ανεξίκακη καρδιά του τη γεμάτη ανιδιοτελή αγάπη γνωρίζει πως απέναντι τον περιμένουν όλα τα κόκκαλα και τα παιχνίδια αγκαλιά με τα αδέσποτα και τους βασανισμένους αυτού του κόσμου για να γιορτάσουν με την καρδιά τους μακριά από τους νεκροθάφτες του Σάουερμπέρρυ και του Φέιγκιν της κάθε Αράχωβας.
Υ.Γ. Sowerberry και Fagin είναι δυο από τους χαρακτήρες που βασάνισαν και ταλαιπώρησαν τον μικρό Όλιβερ Τουίστ στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Καρόλου Ντίκενς (1837)