Η ανακάλυψη του φυσικού αερίου και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες πυροδότησε κούρσα ανταγωνισμού και προκάλεσε την πολιτική των αξόνων για τον έλεγχο των φυσικών πόρων και περισσότερη επιρροή στα θαλάσσια σύνορα. Με αποτέλεσμα το χάσμα στις θέσεις των ενδιαφερόμενων κρατών να μεγαλώνει. Επίσης, οι ραγδαίες εξελίξεις καταδεικνύουν πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση με τελευταία κίνηση, η δημοσίευση του μνημονίου συνεργασίας Τουρκίας Λιβύης να περιπλέκει το σκηνικό και να αλλάζει τις ισορροπίες.
Παρακάτω παραθέτω κάποιες εκτιμήσεις που θα έπρεπε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ελλάδα.
Πρώτον, η περίπτωση της εξομάλυνσης των σχέσεων Τουρκίας -Ισραήλ μετά τον τερματισμό της κόντρας μεταξύ του προέδρου Ερντογάν και του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου. Η εξαγγελία διαφόρων κατηγοριών κακοδιαχείρισης και διαφθοράς εις βάρος του τελευταίου από τον εισαγγελέα προβλέπει πιθανές αλλαγές στο τιμόνι της εξουσίας. Ίσως η πιθανή νέα ισραηλινή ηγεσία να αλλάξει την τακτική απέναντι στην Τουρκία, γεγονός που δεν είναι προς όφελος κάποιων χωρών, άλλωστε οι οικονομικοί αριθμοί συνεργασίας μεταξύ των δυο πλευρών όχι μόνο σοκάρουν αλλά μας δείχνει την υπόγεια πλευρά αυτών των διακρατικών σχέσεων.
Δεύτερο η διαμάχη που υπάρχει στην Αίγυπτο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων με την Ελλάδα, οι εκθέσεις ορισμένων υπηρεσιών ασφαλείας από το 2017 αλλά και οι εκθέσεις εμπειρογνωμόνων του υπουργείου των εξωτερικών της Αιγύπτου παροτρύνουν τον στρατηγό Αλ ΣίΣι να μη προχωρήσει στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αθήνα. Επιπλέον, η πρόσφατη δήλωση του υπουργού των εξωτερικών της Αιγύπτου (στην Ελλάδα δεν ακούστηκε καν) ότι το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης δεν θίγει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας αφήνει πολλά υπονοούμενα. Ήδη το μνημόνιο αυτό, ανεξαρτήτως αν συνάδει με τις αρχές του διεθνούς δικαίου ή όχι, έχει εκθέσει την αιγυπτιακή ηγεσία.
Τρίτο, η στάση της Ρωσίας που βλέπει την Κύπρο να προσπαθεί, εξαιτίας ανακάλυψης τεράστιων ποσοτήτων φυσικού αερίου, να αντικαταστήσει το ρωσικό προϊόν στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) . Η Μόσχα, πιθανώς, να στηρίξει την τουρκική πολιτική κατά των ανταγωνιστών της.
Τέταρτον, οι στάσεις των κυβερνήσεων του Ισραήλ και των ΗΠΑ που δεν δείχνουν ουσιαστική υποστήριξη προς την σύμμαχο Αθήνα και περιορίζονται σε «συμβολικές» δηλώσεις μόνο. Ο Ισραηλινός πρεσβευτής ανάφερε χαρακτηριστικά ότι «Δεν πρέπει να περιμένετε από κανέναν βοήθεια – Μόνο από τον εαυτό σας» Από την άλλη θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ τον τελευταίο καιρό στο θέμα της Λιβύης, καλώντας τον στρατηγό Χαφταρ να σταματήσει την επίθεση προς την Τρίπολη.
Πέμπτη, η τελευταία στάση του ΟΗΕ που δεν παίρνει θέση για το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης καλώντας μόνο την Αθήνα και την Άγκυρα σε διάλογο.
Έκτο, οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν σε περίπτωση αποστολής τουρκικών στρατευμάτων στο λιβυκό έδαφος για την προστασία της κυβέρνησης αλ Σαράτζ που θα δέχεται σφοδρές πιέσεις από τις αραβικές χώρες που στηρίζουν τον Χαφταρ
Το ερώτημα που προκύπτει αν η Αθήνα, για την αντιμετώπιση του συνόλου των νέων προκλήσεων αυτών διαθέτει Plan B!